Afgelopen maand kwamen er tegenstrijdige berichten over de situatie van Johan Walem (32) bij de Italiaanse tweedeklasser Catania, de oud-werkgever van Luis Oliveira. De gewezen Rode Duivel speelde goed, maar wilde graag terugkeren naar België voor de opvoeding van zijn dochter. De Brusselaar moet binnen enkele maanden waarschijnlijk een definitieve keuze te maken.

Voor het laatste uitduel bij Pescara kreeg je van de Gazzetta dello Sport een 6,5 als quotering. Het gaat goed ?

Johan Walem : “Inderdaad. Ik mag niet ontevreden zijn over het niveau dat ik momenteel haal. Maar het heeft weinig zin om dat nu als sensationeel te bestempelen. Wekelijks gaat het beter. Het is alleen jammer dat we zoveel tijd en punten verloren met Matricciani als trainer. Die man was een complete ramp. Hij kwam van derde klasse, had geen discipline en liet alles begaan. Je verloor onder hem het plezier om te voetballen. Iedereen was enorm opgelucht toen hij vervangen werd door Sonetti.”

Is hij dan de complete tegenpool van zijn voorganger ?

“Het is een wereld van verschil. Vanaf het begin heerste er duidelijkheid en werden er strikte regels ingevoerd. Er wordt opnieuw rigoureus gewerkt en minder verkrampt gevoetbald. De motivatie om iets te bewijzen is veel groter. Hij geeft ook veel vertrouwen aan zijn spelers en praat veel met ons. Dat doet altijd deugd.”

Je speelt veelal centraal op het middenveld ?

“Meestal net achter de twee spitsen. Die offensieve rol bevalt me wel, ik voel me als herboren. Ik ben altijd een creatieve voetballer geweest. Dat ontging ook onze trainer niet. Hij speelt iedereen uit op zijn sterkste punt. In een vrije rol kan ik lopen waar ik wil, als ik de aanvallers maar goed bedien en zelf af en toe eens scoor. ( Grijnst.) Alleen dat laatste lukte totnogtoe nog niet. Maar niemand maakt zich daar druk over. Ze zijn heel tevreden over mijn inbreng.”

Jullie staan momenteel in de middenmoot. Mag Catania hoger mikken ?

“Op termijn wel, maar nu staan we toch op onze waarde geklasseerd. We zijn geen topclub, hé, eerder een kleine ploeg die rustig wil groeien. Maar met de gezonde ambitie om volgend jaar de top van de Serie B na te streven. Mirakels bestaan niet. Alles gebeurt hier stapsgewijs. Empoli, Genoa en Torino : dat is toch van een ander kaliber. Misschien kunnen we met wat geluk op het einde van dit seizoen wel de play-offs halen.”

Je hebt geen spijt dat je Torino verliet voor Catania ?

“Nee, totaal niet. Ik deed het voor sportief directeur Pietro Lo Monaco, de man die me indertijd ook naar Udinese haalde. Hij zorgt op een formidabele manier voor een herstructurering en professionalisering van de club. Ik heb bijzonder veel bewondering voor hem. Toen hij me belde, hoefde ik niet lang na te denken. Aanzie het vooral als een wederdienst. Mijn vertrouwen in hem is groot.”

Toch wil je graag zo snel mogelijk terug naar België ?

“Dat klopt. Ik wil mijn dochter iets teruggeven, vanaf nu graag mee instaan voor haar opvoeding. Ze heeft lang ge-noeg moeten wachten op mij. Het steekt als ze telkens aan de telefoon vraagt wanneer ik terugkom. Dan bloedt mijn hart. Je wordt er sentimenteel van, waarbij je alles zo goed mogelijk probeert af te wegen. Ik denk nu als een volwassen man, niet langer als een egoïst die alleen maar met zijn carrière bezig is. Mijn financieel gewin weegt niet op tegen de keuze voor haar.”

Het blijft een delicate kwestie ?

“Ja, vooral omdat de mensen hier heel tevreden zijn en ik nog een contract heb voor twee en een half jaar. Dat wijst op vertrouwen, hé. Maar gelukkig be-grijpen ze mijn standpunt, ook al zou de ontgoocheling groot zijn bij een vertrek. Alleen heb ik de knoop nog niet doorgehakt. Momenteel probeer ik me zo-veel mogelijk te concentreren op het voetbal. Binnen een maand weet ik meer.”

Een vertrek naar FC Brussels of Bergen tijdens de winterstop blijft dus mogelijk ?

“Eventueel. Zoals ik me nu voel, hoop ik nog drie, vier jaar op het hoogste niveau te spelen. Er waren al contacten. Ik zie er niet tegen op om tegen de degradatie te spelen. Ik zette trouwens mijn eerste voetbalstappen bij RWDM. Het kan een mooie terugkeer betekenen, maar er is nog niets beslist.”

door Frédéric Vanheule

‘Ik denk nu als een volwassen man, niet langer als een egoïst die alleen maar met zijn carrière bezig is.’