Hij lijkt stilaan onverslijtbaar, de Braziliaanse Belg. Bij de Italiaanse tweedeklasser Catania kent de 34-jarige oud-international onder de vleugels van trainer Colantuono in Sicilië een droombegin van het nieuwe seizoen. In de eerste tien wedstrijden scoorde Lulugol al meer dan de helft van zijn doelpuntentotaal van vorig seizoen.

Je lijkt wel zoals de wijn. Beter met de jaren ?

Luis Oliveira : “( Lacht.) Ik weet het niet. Net als in mijn beste jaren bij Anderlecht, Fiorentina of Cagliari loop ik hier nog altijd even snel. Groot voordeel is dat ik niet snel geblesseerd ben, behalve wat kleine spierletsels, die ervoor zorgen dat ik per seizoen slechts een tot twee wedstrijden mis. Als ik me niet vergis, dateert mijn laatste zware blessure van toen ik twintig was. Bij Anderlecht scheurde ik de ligamenten van mijn enkel. Maar het lijkt er sterk op dat het zuiderse klimaat van Italië goed is voor mijn lichaam. Ik leef als een echte prof, eet en slaap heel regelmatig. Na training krijg ik vaak nog een persoonlijke behandeling, om echt top te zijn.”

Fysiek kan je het nog allemaal goed aan ?

“Absoluut. Zolang het lichaam en het hoofd meewillen, doe ik verder. Op het einde van het seizoen ben ik einde contract. Maar ik sta zeker niet afkerig tegenover een verlengd verblijf voor een of twee jaar. Met het bestuur zijn de onderhandelingen daarover al begonnen.”

Jullie competitiestart verloopt alleszins vlotter dan verwacht.

“We mogen zeker niet klagen. Ik maakte al acht doelpunten, waarvan drie op penalty. Daardoor sta ik tweede in de topschutterslijst. Wij staan momenteel op een riante vijfde plaats met achttien punten. Een serieuze vooruitgang met de competitiestart, toen we nog met een been in derde klasse stonden. Gelukkig behoren die vermeende onregelmatigheden van tegen Siena nu definitief tot het verleden. We spelen meestal in een 4-4-2-veldbezetting. Ik speel vooral in steun van Marc Nygaard, de Deense diepe spits die vorig seizoen nog eventjes voor Lommel voetbalde. Het loopt lekker, we voelen elkaar alsmaar beter aan.”

Jullie werden in ere hersteld door een rechtbank in Sicilië ?

“Klopt. Maar veel meer weet ik daar ook niet van. Ik ben niet echt op de hoogte als speler. Het is al erg genoeg dat we door al die verhalen nu met 24 ploegen in de Serie B moeten aantreden. Het belooft een zwaar en lastig seizoen te worden. Binnen veertien dagen moeten we het bijvoorbeeld opnemen tegen Torino. Ik kijk nu al uit naar de ontmoeting met mijn goede vriend Johan Walem. Ik zag hem niet meer sinds hij voor Udinese uitkwam. Hopelijk mag hij dan nog eens aan de wedstrijd beginnen. Afgaande op de tv-beelden moest ik onlangs vaststellen dat hij in de laatste competitiewedstrijd alleen maar de tweede helft speelde. Jammer voor hem, want Johan blijft een goede voetballer.”

Heb je nog regelmatig contact met België ?

“Niet echt. Vooral via de telefoon, met mijn twee kinderen. Die wonen nog in Brussel. Ook mijn broer José Barosso hoor ik nog regelmatig. Hij speelt nu voor Racing Jet Waver, maar werd onlangs geopereerd aan de enkel. Een bezoek is alleszins niet direct gepland. Geef mij maar de warmte van Sicilië ( lacht).”

door

‘Zolang het lichaam en het hoofd meewillen, doe ik verder.’