Maandag wordt in Brussel de Ebbenhouten Schoen 2005/06 toegekend. Dat referendum bekroont de beste Afrikaanse voetballer van de Belgische competitie. Mémé Tchité (Rwanda, Standard), Oguchi Onyewu (USA, Standard), Salou Ibrahim (Ghana, Zulte Waregem), Tosin Dosunmu (Nigeria, Germinal Beerschot) en Mbark Boussoufa (Marokko, Gent) zijn genomineerd. Boussoufa is topfavoriet.
In 2001 leverde AA Gent al eens een Ebbenhouten Schoen af. Ahmed ‘Mido’ Hossam vertrok meteen daarop naar Ajax. Behoort dat ook voor jou tot de mogelijkheden ?
Mbark Boussoufa : “Ik zie niet in waarom ik zou terugkeren naar een entourage waar ze me nooit een kans gaven. Ik weet dat PSV en nog andere clubs belangstelling voor me hebben, maar ik lig nog bij Gent onder contract tot 2008. Al heeft Gent beloofd dat het me bij een deal die alle partijen tevreden stelt, niet zal tegenhouden.”
In Nederland hebben ze je echt wel herontdekt. Je naam zou hoog op de verlanglijst staan van Foppe De Haan, de coach van de Nederlandse beloften.
“Dat heb ik ook gelezen, maar officieel weet ik nog van niets. Er is dit jaar een EK voor beloften in Portugal. Maar in Marokko houden ze me ook in het oog. Laatst belde bondscoach Badou Zaki om te informeren hoe dat nu precies met mij zat.”
En hoe zit dat dan ?
“Marokko is het land van mijn voorouders en een groot deel van mijn familie woont daar nog. Mijn ouders zijn afkomstig van Guelmine, een stad in het zuiden, op twee uur met de wagen van Agadir. Zelf ben ik geboren en getogen in Amsterdam. Maar ik zal Marokko nooit negeren. Ik breng er elk jaar mijn vakantie door. En ik reken erop om me daar ooit definitief te vestigen.”
Beschouw je de belangstelling vanuit Nederland als een soort revanche ?
“Ik ben tevreden dat ik mijn criticasters de mond kan snoeren. Velen vonden me te klein om te kunnen doorbreken, zelf heb ik me over mijn gestalte nooit zorgen gemaakt. Bij Ajax zette Danny Blind me op een zijspoor. Dankzij mijn manager Herman – de broer van Frank – Rijkaard mocht ik testen bij Chelsea. De Italiaan Claudio Ranieri was daar toen coach. Ik tekende een contract, maakte bij de invallers een twintigtal goals in negen maanden tijd, stond dicht bij het eerste elftal. Dan kwam net Roman Abramovitch op de proppen. Hij kocht vedetten bij de vleet in, ik had er geen toekomst meer.”
Na Ajax en Chelsea was Gent wel een stap achterwaarts.
“Soms moet je eerst wat stappen terugzetten om goed vooruit te kunnen springen. Ik heb deze transfer nog geen seconde betreurd. Vorig jaar was een aanpassingsjaar. En dit is het jaar van de doorbraak, mag ik wel zeggen.”
De heenronde van Gent viel anders maar bleek uit.
“Ik begrijp de teleurstelling die voorzitter Ivan De Witte toen ventileerde. Na de winterstop zijn alle spelers naar hun beste niveau gegroeid.”
Zelfs Europees voetbal zit er nog in. Theoretisch, want zaterdag deden jullie een slechte zaak met dat gelijkspel tegen Charleroi.
“Akkoord en we kijken nog tegen een loodzwaar programma aan. We ontvangen Anderlecht nog en op de slotdag moeten we naar Standard. Al is het natuurlijk wel leuk om als scheidsrechter in het titeldebat te kunnen fungeren.
“De grootste ontgoocheling is de uitschakeling door Standard in de kwartfinale van de beker van België. Tegen Zulte Waregem hadden we in de halve finale zeker een kans. En Zulte Waregem start straks als favoriet in de finale tegen Moeskroen.”
Wie wordt kampioen ?
“De ploeg die het minst punten verliest tegen Gent ( lacht). Zowel Anderlecht als Standard zou een mooie kampioen zijn.”
Welke ploegen zijn je dit seizoen nog opgevallen ?
“Beveren. Die ploeg is een streling voor het oog. Het is doodjammer dat die Ivorianen puur op techniek teren en andere belangrijke kwaliteiten missen. Maar als er één voetballiefhebber hoopt dat Beveren in de eerste klasse blijft, dan ben ik het.”
BRUNO GOVERS
