Voorlopig beantwoordt Paul Put in het Nederlands gestelde vragen nog in dezelfde taal. Op Moeskroen praat hij wanneer het even kan Frans, ook wanneer hij in het Nederlands aangesproken wordt. Put, vorige week in Panorama nog door Liersevoorzitter Leo Theyskens met de vinger gewezen, verloor thuis nipt van Anderlecht maar haalde eerder een gelijkspel, een uitzege en plaatste Moeskroen voor de halve finales van de beker.

Elke dag rijdt hij 300 kilometer van Zoersel naar Moeskroen en terug. Omdat hij elke dag drie tot vier uur in de auto doorbrengt, gaat hij pas heel laat slapen. “Want elke avond bereid ik de trainingen voor ’s anderendaags voor en lees ik nog wat vakliteratuur.” Tegen Anderlecht zag hij voor het eerst zijn ploeg negentig minuten goed voetballen, maar “onrechtvaardig verliezen.”

Valt het een beetje mee om bij een Franstalige club te werken ?

Paul Put : “Ook bij Lokeren sprak ik evenveel Frans als Engels en had ik een multiculturele groep. Ik voetbalde met Lokeren met maar één Belg ook Europees. Na de Kempen, West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen, vind ik Wallonië een nieuwe uitdaging. Vroeg of laat wil ik ook naar het buitenland. Willem II was heel concreet, maar uiteindelijk hadden ze niet voldoende geld om nieuwe spelers én een nieuwe trainer te halen en kozen ze voor hun technisch directeur als trainer.”

Wat verlangt Moeskroen van je ?

“Ik moet nu al volgend seizoen voorbereiden en ons uiteraard redden, plus wat leven in de club brengen. Met de halve finale geven we een grijs seizoen nog wat kleur. Vroeger moest je hier minstens een uur op voorhand aanwezig zijn om plaats te hebben, nu kan je nog even voor de aftrap het stadion binnenwandelen.”

Tijdens het seizoen invallen is niet gemakkelijk.

“Ingelmunster verkeerde in degradatiegevaar toen ik kwam maar we haalden wel de eindronde.”

Wat voor een ploeg kreeg je in handen ?

“Ik stelde vast dat ze in de heenronde veel tegengoals incasseerden. Achterin heeft Moeskroen weinig gestalte. Het voetballend vermogen en de creativiteit waar ik bij Lierse en Lokeren op het middenveld over beschikte, waren er niet, maar er was wel een sterk collectief. Ik hoorde ook meteen dat er budgettair niet veel ruimte was om bij te sturen op de transfermarkt. Het terughalen van Marcin Zewlakow vergde al het uiterste. Een vervanger voor Oussalah, die geblesseerd uitviel, kon niet. Ze proberen voor volgend seizoen wel extra middelen te zoeken.”

Welke mentaliteit trof je bij de spelers aan ?

“Ik vond ze wat snel tevreden, een beetje nonchalant, ook op training : het maakte niet veel uit waar een bal of een pass belandde, vonden ze. Het maakt juist wel veel uit in een sport waar details het resultaat bepalen.

“Zewlakow is een voorbeeld op training, toont zich erg gretig, maar doordat hij competitieritme mist zit hij maar aan zeventig procent van zijn mogelijkheden. Hij heeft wel uitstraling naar de andere spelers toe. Dat ontbrak een beetje. Moeskroen had geen leider. Dugardein moest dat doen, maar dat lag hem niet zo, in zijn eentje. Hij is heel blij met iemand naast zich met wie hij die verantwoordelijkheid kan delen.”

Wat onthoud je van wat misliep bij Lierse ?

“Door de bestuurswissel kwamen we veel te laat op de transfermarkt. Dan rest je zo weinig tijd om spelers te bekijken dat je al eens moet afgaan op videocassettes of dvd’s.

“Bovendien komen alle buitenlanders naar hier om titularis te zijn. Lukt dat niet, dan reageren sommigen misnoegd. In de voorbereiding had ik een goed oog in het team, maar toen had ik nog geen zicht op de misnoegdheid en de frustratie die bij een aantal spelers de kop zou opsteken zodra ze ernaast vielen. Die mentale weerbaarheid kan je bij nieuwkomers moeilijk van tevoren inschatten.”

In Panorama werd je met een beschuldigende vinger gewezen door de voorzitter van Lierse. Hoe reageert Moeskroen daarop ?

“We hebben daar vorige week over vergaderd. De voorzitter is zelf advocaat. Laat de rechter zijn werk maar doen. Ik sta recht in mijn schoenen.”

GEERT FOUTRE