door Koen Meulenaere

Dinsdag 25/3

Anna Pistolesi ! Je hebt vijfendertig minuten oorlog en geweld en intriges achter de rug, je hebt Rudi Vranckx en Greet De Keyser doorstaan, Arnold Karskens vanonder de bommen op Bagdad, een defilé van steeds andere luitenant-generaals en generaal-majoors die het arme Belgische leger blijkbaar toch nog rijk is, Jan Balliauw ‘is er komen bij zitten’, en dan komt Anna Pistolesi. Gewipt door Kim Clijsters.

Nu hebben de meesten van ons al enige jaren op de teller, en enkelen gaan prat op een zekere intellectuele ontwikkeling, maar toch blijven er woorden en namen die spontaan op de lachspieren werken. Peter Verlinden bijvoorbeeld. Wie kan ’t uitspreken, nietwaar, zonder in schateren uit te barsten ? Maar ook hij haalt het niet bij Anna Pistolesi. Automatisch denken wij aan Big Bill, hoewel wij ons afvragen of het woord ‘pistolet’ als dusdanig wel in zijn mooie lied voorkomt.

De Jambers in ons wordt wakker : ‘Anna Pistolesi. Wie is ze ? Waar komt ze vandaan ? Wat doet ze ?’ Welnu, Anna is van oorsprong een Wit-Russische die op haar veertiende naar Israël verhuisde, en ze heeft in de finale van het toernooi van Knokke ooit Dominique Monami verslagen. Haar meisjesnaam is Anna Smashnova, maar omdat dat in het tennis aanleiding gaf tot flauwe woordgrapjes is ze maar snel getrouwd met haar Italiaanse coach Claudio Pistolesi.

Over tennis gesproken : wat is er toch mis met dat rokje van Justine HH ? Dat past niet. Is het te kort, is het scheef gestikt, is het verkeerd dichtgeknoopt ? Wij zien het niet. Dat haar achterste te dik zou zijn kunnen wij gezien haar voorste nauwelijks geloven, maar op een of andere manier spant dat rokje onnatuurlijk om haar dijen. Het is zelfs bijna sexy, al is uw scout op een leeftijd gekomen waarop hij ook Sigrid Spruyt bijna sexy zou vinden. Godweet hebben ze het met opzet zo gemaakt, maar dan zouden wij het toch liever eens geshowd zien door Serena Williams. Ieder zijn sterke punten. Bij Justine is dat haar backhand.

Woensdag 26/3

De rubriek ‘Partners’ blijft één van onze favoriete haltes in dit blad. Alexandre Teklak thuis ! Daar hebben wij ons nooit iets bij durven voorstellen, maar VM drukt ons met de neus op de feiten. Alexandre is niet de meest zachtzinnige op onze velden. Geen been in zijn buurt, of het is er spoedig twee. En waar een ander na de match slijk en gras van tussen zijn noppen pulkt, schraapt Alexandre lappen huid, splinters bot, en klonters bloed van zijn zolen. Toch is zijn drieste gedrag ons in het lopende seizoen veel minder opgevallen. Hebben wij Moeskroen te weinig gezien, durven de tegenstanders niet meer over links aanvallen, of zijn met Alexandres wilde haren ook zijn wilde gewoonten onder de schaar van de kapper gesneuveld ?

De statistieken erbij gehaald. Geel, individueel klassement ! Jarenlang privé-bezit van Alexandre. Met 10 : Conte, Lokeren. Met 9 : Peter Delorge, Sint-Truiden. Dat mogen we graag zien, dat de Truiense backs bovenaan blijven in het klassement des doods. Met 8 : Karel D’Haene en Geoffrey Claeys ! Teklak is dus niet eens meer de gemeenste van zijn eigen ploeg.

Met 7 : onder anderen Boeka-Lisasi, een spits, en Patrick Goots, dat moet voor schwalbes zijn. Met 6 : nog niks. Met 5 : evenmin. Waar zit die Teklak ? Wij worden ongerust. Met 4 : Arts, Belabed, Brocken… jaja. Met 3 : weer niets. Zou hij dit seizoen misschien geen enkele… nee, zover reikt ons geluk, en dat van zijn tegenstanders, niet. Twee gele kaarten, daar staat hij tussen. En één rode op Bergen, voor een reflexmatige uithaal naar Kelly, maar vermits dat een Jamaicaan is, tellen we dat niet mee. Of bent u Peter Prendergast vergeten ?

Hij heeft misschien niet alle matchen gespeeld, zal u zeggen omdat u langer nadenkt dan wijzelf. Klopt. Als wij goed tellen 11 van de 26, maar zelfs dan is twee gele en één rode kaart een miraculeuze bekering. Het antwoord staat in ‘Partners’ : Cathy Niels (27) en drie schatten van kinderen. Van wie er één bij nader lezen het dochtertje van Marco Casto blijkt te zijn. “Als de meisjes niet rustig zijn, zeg ik hen dat ik de politie zal roepen”, verklapt Alexandre een opvoedkundig trucje Maar het is de muziek, die de zeden verwacht, ook de meest woeste. Grootvader speelde op de balalaika en Alexandre zelf is lid van een bandje. U mag twee keer raden op welk instrument.