Zullen we het eindelijk eens over het voetbal hebben in Charleroi ? Ja, dat zou eigenlijk eens moeten. Alleen, het hart is er niet bij. De gigantische financiële problemen hangen als een zwaard boven Charleroi en de identiteit van de personen die straks de club zullen leiden, zit vooralsnog verscholen in een mist van vaagheid. In deze moeilijke omstandigheden is Dante Brogno er toch in geslaagd een ploeg klaar te stomen, waarvan het afwachten is of hij zonder kleerscheuren door de competitie raakt. De defensie staat niet zwakker dan die van vorig jaar en het middenveld oogt zelfs versterkt. De grootste onzekerheid doet zich voor in offensief opzicht als gevolg van het vertrek van Eduardo.

Verdediging

Op rechts is Frank Defays een gevestigde waarde. Hij is het laatste symbool van de club, de kapitein van de ploeg ook. Zijn kwaliteiten in duels van man tegen man zijn bekend, hij moet alleen meer zelfbeheersing aan de dag leren leggen, anders gezegd : minder gele kaarten pakken. In het centrum loopt het duo Mustapha Sama– IbrahimKargbo over van talent. De eerste is een heuse controletoren ; de tweede heeft meer dan gewone technische kwaliteiten in huis, maar vertoont wel de neiging om daar iets te expliciet mee uit te pakken – wat hem en het team al eens zuur opbreekt. Stéphane Ghislain staat hoe dan ook klaar om in het centrum van de verdediging in te springen. Op links stelt Brogno vergenoegd vast dat de komst van de Fransman Loris Reina een groot probleem uit de wereld helpt. Voordien greep hij voor die positie terug naar twee spelers die elk hun beperkingen kennen : Kanfory Sylla gedraagt zich veel te onstuimig en is zeer slordig in het uitvoetballen, Fabrice Lokembo mist ervaring.

Middenveld

Goed nieuws is de terugkeer van Miklos Lendvai, die inmiddels drie operaties aan de kruisbanden heeft ondergaan en anderhalf seizoen zonder spelen is gebleven. Slaagt hij erin zonder verdere fysieke ongemakken te blijven, dan kan hij de ploeg bijbrengen waaraan het verleden seizoen zo mangelde : karaktersterkte tot een beetje smerigheid toe. Aan de zijde van Lendvai duikt een nieuwe verdedigende middenvelder op : Sébastien Chabaud. Hij bezit ongeveer dezelfde eigenschappen als Lendvai, maar is technisch meer onderlegd en heeft meer offensieve impulsen.

Op rechts is Grégory Dufer gebleven, al ging hij tests afleggen in Frankrijk. Zal hij eindelijk doorbreken als de nieuwe Brogno die velen al een tijd in hem zien ? Hij heeft de troeven (technisch sterk, beweeglijk, besluitvaardig), maar moet ze nu wel eindelijk eens op tafel gooien. Aan de andere kant, op links, geldt ongeveer hetzelfde verhaal voor Abdelmajid Oulmers.

Voor de twee defensieve middenvelders loopt één van de spelers die vorig seizoen mee de redding van Charleroi heeft bewerkstelligd : Laurent Macquet. Hij kan een hele defensie oprollen, heeft een neus voor het doel en geeft gestalte aan een zeer actuele trend bij Charleroi : die van de onbekende Fransen die het mooie weer komen maken. Als wisselspelers staan Mahamoudou Kéré en Thibaut Detal ingeschreven, twee eigen producten van de club.

Aanval

Om Eduardo te vervangen heeft Charleroi een speler binnengehaald die aan een totaal ander profiel beantwoordt dan dat van de Braziliaan. Eduardo stond voor kracht, in zijn plaats komt iemand met een veel minder imposant karkas, maar wel met veel technische knowhow. De uitzonderlijke snelle Adekanmi Olufade ontbolsterde destijds helemaal bij Lokeren, vertrok nadien naar Frankrijk, maar mislukte bij zowel Rijsel als Nice. Hij is tuk op revanche. Indien Brogno voor twee pure spitsen opteert, krijgt Olufade naast zich het gezelschap van Alex Di Gregorio, die bij Charleroi nog niet heeft kunnen tonen wat hij eerder bij RC Genk in zijn mars leek te hebben.

Conclusie

Op strikt sportief niveau kan Sporting Charleroi (dat in zijn kern evenveel Fransen als Belgen telt) het seizoen met de nodige sereniteit tegemoet kijken. De ploeg lijkt sterker dan vorig jaar, maar als de financiële problemen annex licentieperikelen weer de kop opsteken, zou dat alles wel eens op de helling kunnen zetten. Tijdens de voorbereiding was de sfeer binnen de spelersgroep alvast bijzonder geestdriftig – alsof het de voetballers van Charleroi tegenwoordig verboden wordt de kranten te lezen. Want de onheilsberichten over de club rollen dagelijks uit de kolommen. Eind van de maand augustus moet de club opnieuw voor de rechtbank verschijnen. Zal ze dan definitief aan het faillissement ontsnappen ? En zo ja, wat dan ? Zelfs bij een gunstig vonnis zal Charleroi nog veel jaren de broeksriem moeten aansnoeren.

door Pierre Danvoye