Een paar maanden geleden, na een aantal troosteloze wedstrijden in de Champions League, riep John van den Brom dat Anderlecht op dit niveau niets te zoeken heeft. Daar waren sommigen niet blij mee. Afgelopen weekend, na de zielloze vertoning op Lierse, zei de trainer van paars-wit dat de ploeg misschien niet zo goed is als ze denkt. Het was een schrijnend teken van onmacht. Nooit mag een ploeg met dit talent in 24 matchen 25 punten laten liggen.

Eén jaar is het geleden dat John van den Brom als een Vernieuwer werd aangezien en Anderlecht zich afvroeg of deze coach, die in Nederland nochtans niet op iedereen een verpletterende indruk had gemaakt, wel zou kunnen behouden worden. Hij pakte uit met modern voetbal. Op Lierse paste hij zich vrijdag aan de tegenstander aan. En zag zijn ploeg zo lusteloos acteren dat je je moet beginnen af te vragen of er wel nog enige chemie is tussen de trainer en de groep. De slappe mentaliteit waarmee er werd gevoetbald getuigt van een gebrek aan beroepsernst. Dat is zorgwekkend.

Het hoort bij Anderlecht dat het bij momenten vervalt in zelfoverschatting. Steeds weer leidt dat tot een crisis. Het lijkt ingebakken te zitten in de cultuur van de club. Maar van zelfoverschatting was er dit keer geen sprake. Wel van ongeïnteresseerdheid en apathie. John van den Brom moet het al in de week voor de match hebben geconstateerd. Maar hij kon het niet omkeren. Zo bots je als trainer op je grenzen. Ongebruikelijk bij Anderlecht is wel dat het dit seizoen na een reeks misstappen relatief rustig bleef.

Het zijn geen goede tijden voor de trainers uit de zogenaamde G5. Club Brugge viel net niet in zwijm toen Michel Preud’homme daar in september tekende. Sindsdien is er amper iets veranderd. Afgelopen zaterdag moest blauw-zwart tot het uiterste gaan om Mons op de knieën te krijgen. Het heet nu dat de spelersgroep niet goed genoeg is. Maar waarom moet je dan tot een trainerswissel overgaan?

Bij RC Genk kreeg Mario Been opmerkelijk lang het vertrouwen, ook al heeft hij intern in de club niet overal medestanders. Zaterdag redde de Rotterdammer zijn vel. Net zoals Preud’homme draagt ook hij niet de verantwoordelijkheid voor de samenstelling van de spelersgroep die tijdens de eerste maanden van de competitie bij vlagen met fris voetbal uitpakte. Het was een momentopname waarmee te veel werd gekoketteerd.

En niet veel meer blijft er in Gent over van de status die Mircea Rednic bij Standard opbouwde. Nochtans waren de Buffalo’s nog voor de komst van Víctor Fernández geïnteresseerd in de Roemeen. Als AA Gent woensdagavond uit de beker wordt gekegeld, lijkt het seizoen voorbij. En dreigt er play-off 2 in een akelig lege Ghelamco Arena. Zes wintertransfers ten spijt. AA Gent was daarmee de uitschieter in een stille periode: vorig seizoen waren er 71 aankopen, nu werden er in totaal 45 transfers gedaan, waarvan 17 op huurbasis. Of het hier om kwantiteit dan wel kwaliteit gaat, moet worden afgewacht.

In zijn wekelijkse column in het weekblad Humo relativeerde Jan Mulder vorige week met de hem eigen ironie de rol van de trainer: die moet de bus op tijd laten vertrekken en zorgen dat de sfeer goed is. Over die sfeer en gebondenheid en verbondenheid in de groep waakt de nog altijd niet door velen serieus genomen Standardtrainer Guy Luzon. Door zijn attitude langs de lijn blijft de Israëli zich gedragen als een clown. Maar hij staat met de Rouches wel tien punten voor.

Dat verdient respect. Vooral ook omdat er niet veel relatief onervaren trainers zijn die in een kolkende omgeving als die van Standard overeind zouden blijven te midden van een volksopstand. Die mag zich dan in de eerste plaats tegen Roland Duchâtelet hebben gericht, ook Luzon lag in de vuurlijn van de kritiek na het vertrek van de door de aanhang aanbeden Mircea Rednic. Rustig zei Luzon dat hij wel weet wat het is om in een klimaat van spanning te leven en ging aan het werk.

Zes maanden later stormt hij met de Rouches op de titel af. Met vrijwel dezelfde spelersgroep als vorig seizoen. En met 15 punten meer en 16 tegendoelpunten minder dan één jaar geleden na 24 matchen.

DOOR JACQUES SYS

John van den Brom botst op zijn grenzen.