De liefde tussen Anderlecht en Nicolás Frutos is over. Beide partijen zijn op elkaar uitgekeken en het is nog slechts wachten op de scheiding. Ook sportief bleef de poppenkast niet zonder gevolgen:

na de 4-0-nederlaag op

Zulte Waregem bevindt Anderlecht zich op een hellend vlak.

Toen Nicolás Frutos begin augustus de wijk nam naar Argentinië, plaatste dit blad dit meteen tegen de achtergrond van de slechte medische begeleiding op Anderlecht. “De ene dokter raast door het leven als dokter Chaos, de andere wordt schamper dokter Aspirine genoemd. En van de eindverantwoordelijke chirurg blijft iedereen het liefst ver weg”, werd de situatie samengevat. Bij Anderlecht waren ze not amused en voor één keer bleven ze niet bij de pakken zitten: met man en macht gingen ze in de eigen rangen op zoek naar Het Lek. (Zonder succes, overigens.) Dat Herman Van Holsbeeck vorige week een intern onderzoek aankondigde naar het functioneren van de paars-witte medische staf, mag dan ook worden afgedaan als praat voor de vaak. Toen Ariël Jacobs het probleem vorig seizoen aankaartte, gebeurde er ook niets.

Drie maanden na zijn geheimzinnige verdwijning en het spreekverbod dat Anderlecht intern had afgekondigd over zijn toestand, keek heel voetbalminnend België reikhalzend uit naar wat Frutos te zeggen zou hebben. Anderlecht had geen flauw benul van de impact van dat moment. Het zette de speler achter een microfoon, ging ondertussen over tot de orde van de dag en kon het verder niets schelen wat er in dat claustrofobische pershol gebeurde. Frutos zat alleen op het podium. Niemand van de club die hem flankeerde of de persconferentie leidde. Duidelijker kan symboliek niet zijn: Anderlecht had zich vooraf al van zijn Argentijnse vedette gedistantieerd.

Eigen winkeltje eerst

Frutos’ toespraak was een huzarenstukje. Zijn tekst was in het Spaans opgesteld en hij vertaalde hem rechtstreeks van het blad naar het Frans. Maar weinigen in het Vanden Stockstadion lezen en begrijpen Spaans, maar dat niemand op Anderlecht wist wat Frutos ging zeggen, is toch de grap van het jaar. Misschien is het niet eens waar. Sommigen vermoeden er toch een strategie achter en denken dat Frutos is gebruikt om de eindverantwoordelijke dokter in een slecht daglicht te plaatsen. Vreemd was alleszins dat eerst dokter Chaos was aangekondigd als chaperonne van Frutos, dan ook zijn Argentijnse genezer Mendoza, maar dat uiteindelijk iedereen verstek liet gaan.

Dat Anderlecht nu een beetje aan het geld van Frutos gaat zitten wegens ongeoorloofde kritiek aan het adres van zijn werkgever, is geen aandacht waard. Het is de klassieke window dressing. Anderlecht ging vooral zelf in de fout. Zijn externe communicatie is een ramp en intern is ze onbestaande. Ook na Frutos’ persconferentie slaagde de Brusselse club er niet in uit één mond te spreken. Iedereen veegde voor zijn eigen winkeltje: dokter Chaos was opgelucht dat Frutos hem niet had geviseerd, de eindverantwoordelijke chirurg verdedigde zich door op zijn beurt de speler aan te vallen, Van Holsbeeck hulde zich in nietszeggende zinnen, Jacobs bleef zijn cynische zelve en de kranten vulden hun kolommen.

De imagoschade na deze poppenkast is voor Anderlecht. Het rot ligt nu ook op straat. Behalve de eindverantwoordelijke chirurg stelde niemand achteraf de inhoud van Frutos’ woorden in vraag. Wat het zelf al lang wist, kan het nu niet meer ontkennen: Anderlecht heeft een medisch probleem.

Grote Vriendelijke Reus

Iets subtieler geformuleerd was de persoonlijke boodschap die Frutos donderdag nog van zijn blad af vertaalde. Hij noemde zich dankbaar voor de kansen die Anderlecht hem had gegeven, maar voegde daar meteen aan toe dat hij dacht daarvoor al genoeg te hebben teruggegeven. Dat kon worden geïnterpreteerd als een virtueel afscheid aan zijn huidige club.

Frutos heeft het gehad met Anderlecht, maar het omgekeerde is even waar. Frutos, zo weet men al lang op Anderlecht, is niet de man die de media ervan hebben gemaakt: de Grote Vriendelijke Reus, altijd in de bres springend voor zijn club en ploeggenoten. Veeleer is hij iemand die zich overal mee moeit. Altijd aan het zeuren ook over van alles en nog wat – de bus, het eten, het gras. Dat houdt een club scherp, maar is vooral vermoeiend.

Ooit werd hij een leider in de kleedkamer genoemd, maar dat klopte niet. Bij de spelers is hij niet populair, tenzij bij de Argentijnen. Vooral Lucas Biglia, die weinig persoonlijkheid en zelfstandigheid blijkt te hebben, lijkt hopeloos verloren zonder hem. Nicolás Pareja is al weg, als straks ook Frutos het voor bekeken houdt, lijkt het onwaarschijnlijk dat Biglia verweesd achterblijft. Zijn prestatie zondag in Waregem was alvast een dieptepunt.

Valt er heel wat aan te merken op de medische begeleiding op Anderlecht, ook over Frutos’ professionalisme zijn wanklanken te horen. Zo trok hij tijdens zijn revalidatie ooit op slippers een dagje naar Eurodisney in Parijs met de familie. Bevorderlijk voor het herstel was dat niet. Liever dan dat hij zich met iedereen anders in de club bezighield, had Anderlecht gehad dat hij zijn revalidatie ernstig nam. Volgens Frutos echter liet Anderlecht hem vaak aan zijn lot over en zette het hem zelfs onder druk om sneller dan goed voor hem was weer te spelen.

Frutos kwam niet als een verliezer uit zijn persconferentie. Daarvoor sloeg hij te veel nagels met koppen. Maar wie een grote mond opzet, moet er ook staan wanneer hij zijn job doet. Dat was zondag in Waregem niet het geval. Bescheidenheid en hard werken hadden hem gesierd na zo’n lange inactiviteit, maar Frutos deed alles om op te vallen en ergernis te wekken – vallen, molenwieken, blèren. Opnieuw leek niemand controle over hem te hebben en hijzelf nog het minst. Dat er desondanks dreiging van hem uitging en hij twee keer bijna scoorde, maakte het des te pijnlijker voor dit Anderlecht: een Frutos die het liever kwijt is dan rijk, blijkt nog altijd nuttiger te zijn dan Dmitri Bulykin, voor wie zondag niet eens plaats was op de bank.

Behalve Anderlecht, zijn imago en zijn medische begeleiding kwamen zo ook Frutos en de ploeg als grote verliezers uit een ontluisterende week. S

door jan hauspie en matthias stockmans

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content