Voor het eerst sinds lang begint Standard aan het seizoen met een spelerskern die fel gelijkt op die van de vorige campagne. De Rouches gaven de prioriteit aan de reorganisatie van de technische en medische staf. Vorig jaar eindigde Standard als vijfde. De vraag is of het nu met ongeveer dezelfde voetballers maar nog altijd een veeleer smalle spelerskern hoger kan mikken.
Verdediging
Vorig seizoen stelde Standard drie doelmannen op, maar niet één kon overtuigen. Ditmaal lijdt het weinig twijfel dat Filip Susnjara als titularis begint. Afwachten of de Kroaat, technisch het meest getalenteerd van de drie, de schaduw van Vedran Runje kan verjagen. Khaled Fouhami, beter in de luchtduels, kreeg vorig seizoen zijn kans, maar gaf niet blijk van de maturiteit van een international. Na lang te hebben geaarzeld, aanvaardde Dimitri Habran om nog een seizoen als derde doelman mee te draaien.
Standard mist achterin snelheid en dat is des te riskanter aangezien het team in een uitgesproken offensieve 4-4-2 opereert. Eric Van Meir heeft ervaring zat, maar wordt makkelijk in snelheid genomen. Godwin Okpara kan dit camoufleren want is tegelijkertijd snel en ervaren, maar hij bezondigt zich bijwijlen aan nonchalance. Twee andere Nigerianen, Rabiu Afolabi en Jospeh Enakarhire, kunnen desgevallend de plaats van Okpara opeisen. Afolabi voetbalt soms te impulsief en Enakarhire is nog jong, maar hij boekt zienderogen progressie. Soms moet Robert Waseige hem noodgedwongen op rechts uitspelen omdat hij daar alleen over Onder Turaci beschikt. De Belgische jeugdinternational van Turkse origine is teruggekeerd met de ferme ambitie om door te breken. Op links is Ivica Dragutinovic een vaste waarde. Valt die uit, dan kan Gonzague Vandooren hem vervangen, zoals vorig seizoen.
Middenveld
Het middenveld is nadrukkelijk offensief. Als enige defensieve middenvelder is er Harold Meyssen, en zelfs dat is een gewezen spelverdeler. Dat verstoort soms het evenwicht, omdat Meyssen vaker neigt om in de diepte te bewegen dan wel lateraal. Tijdens de voorbereiding posteerde Waseige stelselmatig Moreira op rechts, maar daar moet de Portugees hard werken zodat de vraag rijst of hij dan wel fris genoeg kan blijven om met zijn moordende dribbels het verschil te maken. Djinks Dimvula manifesteerde zich al als wisseloplossing, maar moet nog veel leergeld betalen. Als spelverdeler rekent Waseige vanzelfsprekend op Johan Walem. Eventueel kan Michael Goossens voor hem inspringen. Op links zou Vandooren de bevestiging moeten brengen van zijn geslaagde campagne vorig seizoen.
Hoe dan ook kan Waseige zijn tandem Walem-Meyssen moeilijk missen. In geval van nood moet hij terugvallen op Mustapha Oussalah of Jonathan Walasiak, twee jongens die amper de kinderschoenen zijn ontgroeid.
Aanval
In dit onderdeel heeft Standard de meeste troeven uit te spelen, vooral omdat de hoge pressing die Waseige verlangt, moet resulteren in een goede bevoorrading van de aanvallers. Ali Lukunku is in principe goed voor vijftien doelpunten, hoewel zijn blessuregevoeligheid hem wel eens parten speelt. Zodra hij van zijn beenbreuk hersteld is, biedt Ole-Martin Aarst een valabel alternatief. Van Jürgen Cavens verwacht men dat hij eindelijk ontploft. Dankzij deze spitsen kunnen Goossens en Moreira in de vrijkomende ruimte duiken. Waseige houdt voorts nog Mohammed El Yamani achter de hand, vorig jaar out door een ernstig verkeersongeval. Om de offensieve weelde te vergroten, is er nog de wetenschap dat Walasiak als aanvaller werd gevormd.
Conclusie
Standard moet er over waken dat het niet te vaak achter de feiten aan dient te lopen. In de oefencampagne werd zowel op rechts als op het middenveld een gebrek aan balrecuperatie genoteerd. Het basisteam kan onbevreesd naar elk front worden gestuurd, maar schorsingen, blessures en spelers uit conditie kunnen Robert Waseige confronteren met de krapte van zijn spelerskern. Zes spelers hebben op het hoogste niveau nog alles te bewijzen.
door Patrice Sintzen
Susnjara
TuraciOkparaVan MeirDragutinovic
Meyssen
MoreiraVandooren
Walem
GoossensLukunku
