Een bijna sacrale rust hing er de eerste dagen in Brazilië rond de Rode Duivels. Dat zijn we op dat soort toernooien niet gewoon. Turbulentie en een onderkoelde, vaak verstoorde relatie met de media leek in het verleden vaak de rode draad doorheen dergelijke evenementen. Maar in de uitvalbasis in Mogi das Cruzes, ver weg van de WK-hectiek, leek Marc Wilmots alles onder controle te hebben. Ook het persleger dompelde zich onder in een sfeer van positivisme. De dag van de wedstrijd tegen Algerije pakten de kranten uit met strijdkreten. Dat is nog maar zelden gebeurd. Het was de euforie ten top gedreven, de explosie van een maandenlang durend enthousiasme.
Heel anders ging het eraan toe bij Algerije. Daar heerste vooral chaos. De bondscoach die alleen met de buitenlandse media praatte, de hulptrainer die naar een persconferentie met de Algerijnse journalisten kwam, veel commotie en emotie, ieder land, iedere cultuur, heeft zijn eigen stijl en temperament. Alleen de waarheid ligt overal op het veld.
Tegen het licht van alle hoeraverhalen en de onverstoorbaarheid die de spelersgroep leek uit te stralen, was het verbijsterend hoe de Rode Duivels aan dit WK begonnen. Met bibberende benen. Alsof er een haast verlammende faalangst in de ploeg was geslopen. Geen cohesie, geen enthousiasme, geen durf, geen concept, de eerste helft groeide uit tot een ontluisterend schouwspel. Met een eerste schot tussen de palen na 20 minuten en een eerste flits na 43 minuten. Maar vooral: met een pijnlijk gebrek aan tempo. Het leek wel de trein der traagheid.
Gouden wissels van Marc Wilmots zorgden uiteindelijk voor de ommekeer. Met een zeer gretige en mentaal ijzersterke Marouane Fellaini die zijn minder seizoen bij Manchester United wil goedmaken. Maar veel reden om te juichen is er niet. Wel voor zelfreflectie en bescheidenheid. Deze ploeg mag zichzelf vooral niet overschatten. Natuurlijk zijn er mogelijkheden en wordt het potentieel niet vernietigd na een half mislukte WK-ouverture tegen de Algerijnen. Dat die verdedigend waren ingesteld mag geen excuus zijn. Het zijn klaagliederen die wijzen op onmacht. Topploegen moeten in staat zijn ruimte te scheppen en verdedigingslinies op te blazen. Met snelheid, techniek en beweging. Alleen een combinatie daarvan maakt op dit niveau het verschil.
De relatief jonge Rode Duivels hebben wat dat betreft nog een lange weg te gaan. In afwachting daarvan moet en kan op dit WK alles beter. Te beginnen zondag tegen Rusland. Als deze ploeg wil verdergaan moet Duitsland in de achtste finale worden vermeden. De manier waarop de motor van de Mannschaft afgelopen maandag tegen Portugal plots aansloeg, was een van de markante feiten van dit nog prille WK. Samen met de wijze waarop Nederland over Spanje rolde.
Over het spektakelgehalte van dit toernooi liepen de meningen vooraf uiteen. Maar het voetbal dat wordt geserveerd is bij vlagen zeer goed. Het niveau van dit toernooi past bij de voetbalbeleving in Brazilië. Er zijn veel doelpunten en verrassende uitslagen. En de meeste wedstrijden zitten niet vastgesnoerd in tactische netten. Alleen de arbitrage leek aanvankelijk achter te blijven.
Tijdens de lange aanloop naar dit evenement ging er geen dag voorbij of er werd gewezen op de sociale noden van Brazilië. Politici spraken van een internationale mediacampagne tegen hun land, de rijke industrielanden werd verweten Brazilië met andere maatstaven te meten dan bijvoorbeeld Rusland of Frankrijk. Maar één week na de openingswedstrijd moet vastgesteld worden dat alle protesten en demonstraties zijn weggeveegd. Het straatbeeld wordt gekleurd met groen-gele vlaggen en graffiti van de vedetten van dit toernooi.
Sport geeft de mensen een goed gevoel en is een remedie tegen verzuring. Zeker in een land als Brazilië waar de maatschappelijke problemen ondanks de economische groei van de afgelopen jaren aanzienlijk zijn. Maar ook hier in België blijft de beleving enorm. Zelfs de magere zege tegen Algerije kon dat niet veranderen. Er werd dinsdagnacht gefeest en gezongen. Heel het land ademt voetbal uit.
DOOR JACQUES SYS
Deze wedstrijd is een les in bescheidenheid.
