Sinds begin oktober 2011 kwam Aloys Nong niet meer aan de bak bij Standard. Dat hij naar Bergen verhuisd is, hoeft dan ook niet te verwonderen.

31 augustus 2010: Standard koopt je voor meer dan 1 miljoen euro van KV Mechelen. Toch duurt het tot play-off 1 voor je echt doorbrak. Hoe verklaar je dat?

Aloys Nong: “Bij KV Mechelen was ik gewoon om in de punt van de aanval te spelen met David Destorme in mijn rug. Bij Standard heb ik moeten leren om achter Mémé Tchité te voetballen en ik moet toegeven dat ik wat tijd nodig gehad heb om me die rol eigen te maken. Ik denk ook niet dat ik veel krediet gekregen heb. Als ik na een of twee matchen niet gescoord had, zat ik al op de bank. Om te presteren heeft een aanvaller de steun nodig van zijn ploegmaats en van de technische staf. In alle bescheidenheid denk ik dat ik tijdens de play-offs vorig seizoen super was, ook al heeft het publiek van Standard de Nong van KV Mechelen nooit gezien.”

Dit seizoen was je statuut verslechterd want je stond sinds oktober niet meer in de basiself.

“De mentaliteit van een aantal personen van het nieuwe bestuur heeft me enorm ontgoocheld. Het vorige bestuur zei je niets maar creëerde ook geen valse hoop. Als je geconcentreerd bleef, wist je dat je een kans ging krijgen. De manier waarop ik dit seizoen uit de groep gezet ben, heeft me doen lachen … Bepaalde dingen houd ik liever voor mezelf, maar de houding van enkele bestuursleden was heel klein. Toen ik 19e man was voor de wedstrijd tegen Anderlecht, heb ik begrepen dat het voor mij afgelopen was bij Standard.”

Heb je uitleg gevraagd aan José Riga?

“Tot wat zou dat geleid hebben? Er was geen enkele logica. Eerst zegt men dat men op je rekent en wat later zet men je in de tribune. Ik denk dat het huidige bestuur wil kopiëren wat Luciano D’Onofrio met Witsel, Fellaini en Carcela gedaan heeft: prioriteit geven aan de jongeren om er later profijt van te trekken. Blijkbaar ben ik op m’n 28e al oud.”

Wat is je mening over Riga als coach?

“Je herkent zijn hand in de ploeg, de bal circuleert goed, er zit variëteit in het spel. Maar voor mij is het eerder het charisma van een coach dat belangrijk is. En op dat vlak ben ik niet tevreden. Ik heb nooit uitleg gekregen. Als hij me had gezegd dat ik slecht was, dan had ik dat aanvaard. Maar dat is nooit gebeurd. Tot op de dag van vandaag begrijp ik het nog altijd niet. Vanaf de match tegen Beerschot viseerden ze me. Die avond had ik alleen voor doel de 1-2 aan de voet, maar ik miste. Die fase heeft me de das omgedaan. Berrier heeft hetzelfde meegemaakt met zijn gemiste penalty tegen Cercle.”

Men beoordeelt iemand toch niet op één actie?

“Wekenlang hebben bepaalde bestuursleden de twee verliespunten tegen Beerschot aangehaald en ze lieten niet na om mijn gemiste kans nog eens op te rakelen. Dat was niet onschuldig.

“Het vorige seizoen was al moeilijk voor mij maar ik heb altijd gewerkt in de hoop een kans te krijgen. Ik heb het nooit gemakkelijk gehad in mijn carrière, maar als je bij Brussels gezeten hebt, is alles wat daarna komt eenvoudig. ( lacht)

“Vandaag wil ik met ‘echte’ mensen werken. Ik weet dat voetbal business is, maar er zijn toch grenzen. Ik ben een gevoelig persoon en wat me bij Standard overkomen is, heeft me getekend, hoewel ik weet dat er ergere dingen in het leven zijn.”

DOOR THOMAS BRICMONT

“Blijkbaar ben ik op m’n 28e al oud.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content