Joseph Akpala praat voor het eerst sinds zijn vertrek uit België weer over Club Brugge en heeft het over zijn moeilijke integratie bij Werder Bremen.

Joseph Akpala (26) weet het doel staan. We zouden het bijna vergeten, maar na zijn debuut bij Charleroi in 2007 en vier seizoenen Club Brugge scoorde de Nigeriaanse spits 69 keer in 190 wedstrijden. Een mooi gemiddelde, dat hem in 2012 een transfer naar Werder Bremen opleverde. Er was een miljoen euro met de overgang gemoeid, maar Akpala kwam in Duitsland nog maar aan twee basisplaatsen, amper 360 speelminuten en slechts één doelpunt toe. Dan wordt het zelfs voor de altijd goedlachse aanvaller moeilijk om vrolijk te blijven.

Had je zo’n moeilijk eerste seizoen verwacht?

Joseph Akpala: “Ik wist dat het moeilijk zou worden. Ik ben hier pas eind augustus aangekomen en toen stond het basisteam al op punt. Het was dan ook logisch dat ik niet meteen in de basis stond. Ik wil uiteraard meer, maar ik besef ook dat ik nog in een soort leerfase zit. Ik observeer vanop de bank en hoop me op termijn te kunnen tonen.”

Is de Bundesliga een zwaardere competitie dan je had verwacht?

“Neen, maar je moet altijd eerst je draai een beetje vinden in het spelsysteem en dat vraagt tijd. En je moet je zien aan te passen aan de snelheid van uitvoering want die ligt een stuk hoger dan in België.”

Is de aanpassing moeilijker voor een aanvaller?

“Je moet leren omgaan met het minieme aantal kansen dat je krijgt. In de Jupiler Pro League kreeg ik gemiddeld drie à vier kansen per wedstrijd, terwijl je er hier amper één of soms zelfs helemaal geen krijgt. Je kunt dus maar beter niet missen als je dan eens een kans krijgt.”

Toen je Club verliet, zei je al dat je ernaar uitkeek om bij Werder te scoren op aangeven van Kevin De Bruyne. Hij scoort en strooit met assists, maar op jou is het nog even wachten…

“Eerst tracht ik een basisplaats te pakken te krijgen en pas daarna begin ik aan scoren te denken. Ik weet dat men nog op me rekent. Ik heb tijdens de winterstage immers een goed gesprek met de coach gehad. Die zei me dat mijn kans nog wel zal komen en dat ik moest zorgen dat ik er dan klaar voor was.”

Zie je hier dezelfde De Bruyne als destijds bij RC Genk of vind je hem sterker geworden?

“In die enkele maanden tijd heeft hij flink wat vooruitgang geboekt wat duelkracht betreft. Ik herinner me de wedstrijd tussen Club Brugge en RC Genk in de play-offs van vorig seizoen. Club won toen met 2-0 en dat had veel te maken met het feit dat Kevin De Bruyne toen fysiek gedomineerd werd door Jo Blondel. Daar waar hij bij Genk nog weleens zijn voetje durfde terug te trekken, gaat hij hier steevast vol in duel.”

Geen stabiliteit bij Club

Je bent bij Club weggegaan op een moment dat er nog sprake was van een contractverlenging. Hoe zat dat juist?

“Ik had nog een contract voor een jaar en het klopt dat ik nog kon bijtekenen. Ondanks aanbiedingen van West Bromwich, West Ham en Celtic was ik klaar om nog even bij Club te blijven. Ik was immers heel gelukkig in Brugge, zo gelukkig dat ik een transfer naar het buitenland nog even wilde uitstellen. Maar goed, we zijn niet tot een akkoord gekomen.”

Waarover raakten jullie het dan niet eens?

“Over het minimumbedrag voor een transfer. Club vroeg veel te veel naar mijn zin. Ik was bang dat ik daardoor later niet meer weg zou raken.”

Is het seizoen 2011/12 waarin je 15 keer scoorde in de competitie en 7 keer in de Europa League jouw beste herinnering aan Club?

“Ik vond alles wat ik bij Club heb beleefd leuk. Ik heb er vier prachtige jaren gekend. Big fun! Op mijn eerste dag werd ik ontvangen door absolute grootheden Stijn Stijnen en Philippe Clement. Wat de statistieken betreft, was mijn laatste seizoen inderdaad meer dan geslaagd.”

Je hebt wel geen enkele prijs gepakt met Club…

“Dat niet, maar we eindigden wel drie keer in de top drie, met die tweede plaats van vorig seizoen als hoogtepunt.”

Had je verwacht dat Club het dit seizoen zo moeilijk zou hebben?

“Eerlijk? Ja. Ik voelde dat Club een moeilijk seizoen tegemoet ging.”

Hoezo?

“Toen ik vertrok, was de verstandhouding binnen de spelersgroep al geen honderd procent meer. Er was een nieuwe trainer, er waren nieuwe spelers die hun draai moesten vinden, we hadden redenen om te geloven dat enkele bepalende spelers een moeilijk seizoen tegemoet gingen en er waren spelers die weg wilden. Toen Georges Leekens werd ontslagen, heeft Club ook zijn assistent Rudi Verkempinck ontslagen. Verkempinck was nochtans veel meer dan alleen maar een T2. Hij was ook de mental coach. Je kon dus wel voorspellen dat zijn vertrek negatieve gevolgen zou hebben.”

Is Club niet gewoon het slachtoffer van het gebrek aan stabiliteit? Elke nieuwe trainer betekent in principe toch dat je weer van nul af aan moet beginnen.

“Inderdaad. En wat is er nodig om resultaat te boeken? Stabiliteit! Als je constant alles verandert, kun je niet verwachten dat je prijzen zult pakken. Club heeft altijd goede spelers gehad in de periode dat ik er speelde, maar als je de ene revolutie na de andere meemaakt, kun je geen vooruitgang boeken. In die vier jaar tijd ben ik met tal van verschillende werkwijzen geconfronteerd. Het duurt ook altijd even vooraleer een spelersgroep begrijpt wat een coach nu juist verlangt.”

Christoph Daum kon nog het snelst van al verandering teweegbrengen.

“Daum had een duidelijke visie. Hij heeft meteen de orde hersteld. Dat had ik nog nooit meegemaakt bij Club. Plots verliep alles supergedisciplineerd en was er een echte teamspirit. Spelers spraken niet meer alleen over zichzelf in de pers en iedereen dacht met het oog op het collectief. Als Daum gebleven zou zijn, was Club binnen de twee jaar kampioen geweest. Daar ben ik zeker van.”

Club vond wel al snel een nieuwe goalgetter: Carlos Bacca.

“Dat verbaast me niet. Toen men mij tijdens de voorbereiding vroeg welke spelers van Club nog heel wat progressiemarge hadden, was mijn antwoord dat Maxime Lestienne en Carlos Bacca een topseizoen zouden neerzetten.”

DOOR PIERRE DANVOYE – BEELDEN: IMAGEGLOBE

“Ik voelde dat Club een moeilijk seizoen tegemoet ging.”