De IJzerbedevaart lokt steeds minder volk. Voorzitter Walter Baeten staart zich niet blind op het aantal aanwezigen.

Willy Sommers komt dit jaar optreden aan de IJzertoren. Zijn megahit, Als een leeuw in een kooi, laat hij op de jaarlijkse hoogmis van de Vlaamse ontvoogding maar beter achterwege. Al is de titel wel toepasselijk voor de situatie waarin het IJzerbedevaartcomité verzeild is geraakt. Amper vierduizend mensen krijgt de vereniging de laatste zondag van augustus nog bijeen, en voorzitter Walter Baeten zal al blij zijn als hij het cijfer van vorig jaar evenaart. ‘Ik weiger mij echter blind te staren op het aantal aanwezigen. Veel belangrijker is de richting die we ingeslagen zijn. Stilaan spreken we met onze vernieuwde boodschap een andere generatie aan. Dat was broodnodig, want de oude bedevaarders sterven hoe dan ook uit.’

Baeten ziet hen liever niet als concurrenten, maar de hardliner-nationalisten die vorig weekend in Steenstrate verzamelen bliezen voor de IJzerwake, blijven zweren bij ‘zelfbestuur voor Vlaanderen, nooit meer oorlog en godsvrede’. Op de IJzerbedevaart heet dat sinds een paar jaar ‘vrede, verdraagzaamheid en vrijheid’, drie algemenere termen waarover het comité nooit een monopolie zal kunnen hebben, geeft Baeten toe. De laatste pijler heeft zelfs een wrange nasmaak gekregen, sinds freedom de dekmantel is geworden van de Amerikaanse oorlogsdrang. ‘De vrijheid die wij voor ogen hebben, is van een heel ander allooi dan de gewelddadige manier waarop president George W. Bush momenteel tekeergaat. Meer dan ooit zijn we ervan overtuigd dat een vrij Vlaanderen, maar net zo goed een vrij Catalonië of een vrij Baskenland, de beste oplossing voor de toekomst is.’

Baeten valt naar eigen zeggen een stijgende waardering op voor die boodschap. ‘Het begint iedereen te dagen, en vooral de hoogopgeleiden, dat Vlaanderen niet langer kan toegeven aan het hooghartige non van onze Waalse vrienden. Alleen moeten we ervoor zorgen dat die mensen bij ons hun ei kwijt kunnen. Ik vrees dat er anders steeds meer van hen de extremistische toer zullen opgaan.’ Baeten weet dat het moeilijk wordt om de IJzervlakte nog eens vol te laten lopen met bedevaarders. ‘Bedevaart. Het woord alleen al is in dit tijdsgewricht niet meteen wervend. Daarom tracht het comité tijdens de rest van het jaar meer mensen te bereiken via alternatieve activiteiten.’

Met het muzikale evenement Ten Vrede lokte het IJzerbedevaartcomité dit voorjaar bijna 15.000 toeschouwers. Geprangd tussen het muziekfestival en de extremistische IJzerwake, lijkt de Bedevaart tussen twee stoelen terecht te komen. Baeten protesteert: ‘Je kunt de IJzerbedevaart toch onmogelijk blijven vergelijken met de IJzerwake. De afgelopen edities werden daar zelfs mannen herdacht zoals Staf De Clercq, toch op zijn minst een dubieus figuur die indertijd heel wat Vlamingen op het verkeerde been heeft gezet. De Wake is echt iets helemaal anders. Bij ons blijft iedereen die achter onze ideeën staat welkom. Wij houden vast aan onze positieve boodschap. Wat anderen doen, daarover spreek ik geen oordeel uit.’

H.C.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content