ALS IEDEREEN GRETIG IS

De Rode Duivels tussen triomf en tragedie. Hoeveel jubelende verhalen zijn er de afgelopen jaren niet over deze gouden generatie geschreven, gevolgd door enorme teleurstellingen? Hoe weinig sprankelend was het voetbal van deze getalenteerde lichting, die aantreedt tegen de achtergrond van een soms irreëel verwachtingspatroon? Of het nu onder Dick Advocaat, Georges Leekens of Marc Wilmots was, er kwam maar geen stabiliteit in het spel. Vaak had dat te maken met een gebrek aan mentaliteit, met overschatting, met een te egocentrische en te weinig collectieve manier van denken.

Een échte winnaarsmentaliteit wil Roberto Martínez kweken. Hij zei na zijn aanstelling als bondscoach dat België wereldkampioen kon worden, maar na de teleurstellende prestatie van vorige week woensdag in Nederland prees hij het spel van Estland op een opvallende manier. Om zijn groep op die manier scherp te krijgen?

De Rode Duivels brachten het land zondagavond nog maar eens in een delirium. Het deed denken aan de periode voor het WK toen de ploeg zich presenteerde als een nationaal product. Natuurlijk was Estland een tamme tegenstander en uiteraard zit het mee als je in dat soort wedstrijden al na acht minuten kan scoren, maar er werd bij momenten ook wervelend gevoetbald. Met veel beweging en diepgang, met snelheid en koelbloedigheid in de afwerking.

Het blijft vreemd dat deze gretigheid en concentratie niet in iedere wedstrijd opgebracht kunnen worden. Zo was het al tijdens het WK in Brazilië en het EK in Frankrijk. Zo leek het ook vorige week te gaan toen de Rode Duivels in Amsterdam met een misplaatste arrogantie voetbalden, met een ongepast dedain. Martínez ergerde zich er vreselijk aan.

Het is bizar dat de bondscoach na de match in Nederland een oproep moest doen tot meer winnaarsmentaliteit, een appel om ook in een vriendschappelijke wedstrijd de drang te tonen om te winnen. Alsof rijkelijk betaalde voetballers zoiets niet zelf zouden moeten opbrengen. Het maakt deel uit van hun werk. Niemand die dat beter belichaamt dan Timmy Simons. Moet de onverwachte oproeping van de bijna 40-jarige aanvoerder van Club Brugge, naast de blessurelast, ergens ook niet in het licht daarvan worden gezien?

Er valt voor Roberto Martínez nog een lange weg te gaan. Na het vreemde experiment om tegen Nederland met Dries Mertens als diepe spits te spelen, lijkt de puzzel nu in elkaar te vallen. Martínez overtuigt de spelers door zijn gevarieerde trainingsaanpak die schril afsteek tegen de monotonie in de oefenstof van zijn voorganger. Hij trekt rechte lijnen, kijkt niet naar namen en doet in zijn eis naar discipline denken aan Dick Advocaat die destijds de anarchie bande en nieuwe fundamenten legde. Alleen zijn communicatie naar buiten loopt mank. De heisa rond de niet-selectie van Radja Nainggolan bijvoorbeeld: een speler niet oproepen omdat hij zogenaamd niet fit zou zijn terwijl het om een disciplinaire maatregel ging, staat haaks op de duidelijkheid die Martínez op andere domeinen eist. Het toont ook dat er werk aan de winkel is in de communicatieafdeling van de Belgische voetbalbond, waar vorige week nog twee mensen opstapten.

Hoezeer het zondagavond ook genieten was, de wedstrijd tegen Estland is niet meer dan een momentopname die nog maar eens toont hoe ver de mogelijkheden reiken als iedereen bij de zaak is. Waar de grenzen van deze ploeg echt liggen, zal pas later blijken als de tegenstanders van een veel hoger niveau zijn. Allicht is dat maar tijdens de eindronde van het WK in 2018 in Rusland.

In afwachting daarvan kan er gebouwd worden, aan het kweken van automatismen, aan het streven naar een vaste veldbezetting en het inpassen van al het talent binnen een rol die ze het best aankunnen. Dat Kevin De Bruyne nu centraal mocht spelen naast Axel Witsel was een goeie zet. Hoewel De Bruyne bij Manchester City toont dat hij op zijn best is als hij hoger speelt, stuurde hij ook mee het spel vanuit deze positie. Opvallend ook hoe Thomas Meunier rendeert als er achteraan met drie man wordt gespeeld.

Maar kan dat ook tegen toplanden? In een lange winterslaap moet Roberto Martinez zich daarover beraden, over zijn spelers maar ook over zichzelf. De 8-1-zege tegen Estland mag geen aanleiding zijn om plots te gaan zweven en de hete hangijzers die er nog zijn onaangeroerd te laten.

@JacquesSys

DOOR JACQUES SYS

‘Roberto Martínez kan zich nu over veel beraden. Ook over zichzelf.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content