Door een enkelblessure zwijgen zijn voeten voor de rest van het seizoen, maar praten kan Marouane Fellaini nog. En hoe! ‘Om de Belgische play-offs aan een Engelsman uit te leggen, moet ik vroeg uit mijn bed komen.’

M arouane Fellaini is in België om aan zijn revalidatie te werken. Voor de tweede keer op rij mist de Brusselaar de ontknoping van de Premier League. Hét moment voor Sport/Voetbalmagazine om in een brasserie in de schaduw van het Koning Boudewijnstadion bij te praten.

Hoe gaat het met je enkel?

Marouane Fellaini: Ça va. Ik ben maandag aan mijn revalidatie begonnen. Een peesontsteking is de boosdoener, weliswaar aan mijn andere enkel in vergelijking met vorig seizoen. Die ontsteking zou niet zo erg geweest zijn, mocht ik een week of twee rust hebben genomen, dus in dat opzicht was het niet verstandig om de wedstrijd tegen Sunderland te spelen.”

Je vader verklaarde dat het de fout van trainer David Moyes was …

“Iedereen is een beetje schuldig. Vooral ik, want ik wilde echt spelen. Ik was echter niet topfit.

“Mijn vader bedoelde het heus niet zo. Hij wilde David Moyes, die mij altijd het vertrouwen en een kans heeft gegeven, niet beschimpen.”

Sommigen zeggen dat je blessure aan je spelstijl te wijten is …

“De Engelse competitie is duidelijk een fysieke competitie. Als ik het contact met Sotirios Kyrgiakos terugzie (vorig jaar blesseerde de Liverpoolspeler Fellaini met een tackle, nvdr), dan denk ik bij mezelf: de volgende keer spring ik. Waarom zo vol voor een bal gaan als er zeker nog tien andere zullen volgen? (lacht)

“Ik heb twee lessen getrokken uit mijn blessures. Eén: als je ziet dat je tegenstander een gevaarlijke tackle inzet, dan is het onverstandig om je voet te plaatsen. Twee: als je geblesseerd bent, speel dan niet.”

In het vervolg zullen we dus een minder onstuimige Fellaini aan het werk zien?

“Nee, nee, ik blijf ertegenaan gaan en mijn voet plaatsen. Ik zal mijn spelstijl nooit veranderen.”

Ken je je competitiestatistieken?

“Wat het aantal gele kaarten betreft? Twaalf in mijn eerste seizoen, vorig seizoen kreeg ik er zes en dit jaar zijn dat er drie. Dat duidt erop dat ik volwassener ben geworden. Ik voel het spel nu meer aan. Ik weet nu wanneer ik mijn voet moet zetten en een fout moet maken.” ( lacht)

Geen zaak-Hazard

Wat vond je van de matchen van de Duivels tegen Oostenrijk en Azerbeidzjan?

“Die wedstrijden hebben mij niet verrast. Ik wist al langer dat er veel kwaliteit in de groep zat. Oostenrijk heeft niets kunnen tonen. We hadden nood aan die overwinning om de kwalificatiehoop levend te houden. Daarna bevestigden we tegen een Azerbeidzjan dat geen drie passen na elkaar kon geven. Nu moeten we hopen dat Turkije een slechte dag heeft …”

Wat moeten we onthouden uit die twee interlands?

“Iedereen vecht voor iedereen. Georges Leekens en Marc Wilmots weten perfect hoe ze ervoor moeten zorgen dat de spelersgroep de voeten op de grond houdt. Nu, we staan nog nergens. De match tegen Turkije op 3 juni, die wordt belangrijk. Dat wordt een echte finale.”

Wat vond je ervan dat Hazard niet speelde?

“Voor mij is Hazard het grootste talent van België. Waarom speelt hij dan niet? Er zijn geen incontournables in de ploeg. Akkoord, hij is de beste speler uit de Franse competitie en zijn prestaties zijn af, dus verwacht men dat hij titularis is. Het verbaast me dat hij niet mocht starten, maar Chadli deed het uitstekend. Ik ken Nacer nog van bij Standard, en ik wist wat hij kon. Het is een keuze, maar iedereen weet dat Hazard nog heel belangrijk zal zijn voor de ploeg. Hij heeft zijn kwaliteiten getoond in die twintig minuten tegen Azerbeidzjan. Voor mij is er geen zaak-Hazard.”

Je verklaarde onlangs dat je in deze ploeg geen leider bent.

“Ik ga niet beginnen te schreeuwen in de kleedkamer. Zo zit ik niet in elkaar. Maar als ik op het veld iets te zeggen heb, wees maar gerust dat ik dat dan ook zeg. Andere jongens hebben veel meer een leidersprofiel dan ik. Dan denk ik aan Kompany, Vermaelen, VanBuyten of Vertonghen.”

Op wie zou jij je geld zetten als het gaat om de volgende grote transfer?

“Hazard. Dembélé.”

En zij die in België spelen?

“Het is moeilijk om van dat niveau meteen naar een topclub te gaan. Ik geef niemand raad, want iedereen heeft en maakt zijn eigen carrière. Maar meteen van de Belgische competitie naar een ploeg als Chelsea of Inter gaan om titularis te worden, dat is heel moeilijk.”

Jij koos om eerst naar een Europese subtopper te gaan. Mocht Real Madrid voor de deur hebben gestaan, zou je dan geweigerd hebben?

“Zulke voorstellen kan je gewoonweg niet weigeren. Dat zijn nu eenmaal once in a lifetime opportunities. Aan de andere kant: de kans dat je speelt, is wel kleiner.”

Everton te klein?

Hoe zie je je evolutie bij Everton?

“Als je uit de Belgische competitie komt en voor het eerst naar het buitenland trekt, dan is dat niet eenvoudig. Je kent niemand, de mensen bekijken je raar, men vraagt zich af: wie is die petit(sic) die uit België komt, 18 miljoen heeft gekost en onze plaats komt innemen? Hier had men mij met Standard zien spelen tegen Liverpool, maar daar stopte het ook. Ik ben hier op een donderdag gearriveerd en ’s zaterdags stond ik al meteen in de basis. Ik moest mijn weg zoeken, me aanpassen aan het ritme en de intensiteit van de Premier League. Ik ben hier sterker geworden.”

Heb je de indruk in de geschiedenisboeken van Everton te staan?

“Door mijn transfer sprak men veel over mij, maar ik heb hier helaas nog niets gewonnen. We haalden de finale van de FA Cup in 2009, maar we verloren met 2-1 (tegen Chelsea, nvdr).”

Het is voor Everton toch moeilijk om te wedijveren met de top zes?

“We moeten ons niveau opkrikken, maar ons budget is beperkt. Dit jaar hebben we niemand gehaald en hebben we twee spelers moeten laten gaan: Steven Pienaar en Yakubu.”

Maar jouw contract wil Everton verlengen: een sterk signaal.

“Ik houd van Everton, ik voel me hier thuis. Ik lig hier nog twee jaar onder contract. Ik weet dat ze het willen verlengen, maar ik wacht af.”

Wil je garanties?

“Uiteraard! Ik zou graag hebben dat we een ploeg hebben die Europees meetelt. Niet noodzakelijk de Champions League, maar dat blijft toch mijn droom. Ik wil meedoen aan de Champions League of de Europa League met het doel om die te winnen.”

Je vader zei dat Everton te klein voor je is geworden …

“Ik erger mij als ik dat hoor. Mijn vader zou nooit willen dat ik in onmin raak met mijn werkgever. Zeggen dat Everton te klein voor mij is geworden, getuigt van een gebrek aan respect.”

Als Real Madrid en Chelsea interesse tonen, is dat toch de waarheid?

“Ik weet dat ik in Engeland veel beter ben geworden. Als ik topfit ben, dan kan ik het middenveld domineren. Maar ben ik al klaar voor zo’n stap? Om te weten of ik het niveau van die clubs aankan, moet ik erheen gaan. (lacht) Als ik tegen City of Arsenal speel, sta ik alvast mijn mannetje.”

Trainen aan 70 procent

Wat maakt dat je een goede wedstrijd speelt?

“Niets specifieks. Ik ben niet het type speler dat zegt: vandaag voel ik mij goed, ik ga potten breken. Ik geef me gewoon elke wedstrijd à fond. Ik ben een ploegspeler. En ja, soms ben ik wat minder scherp, maar daar kies ik niet voor. Hier speel je 90 minuten in een hels tempo. Een groot verschil met België, waar de match gespeeld is als je met 2-0 leidt aan de rust.”

Wat onthoud je van je ervaringen in Engeland?

“Engelsen geven zich volledig op het veld, ze geven nooit op. Tegen Chelsea gaf Phil Neville, onze kapitein en rechtsachter, een terugspeelbal naar de keeper, maar zag Nicolas Anelka niet. Resultaat: strafschop en 1-0. In plaats van zijn hoofd te laten hangen bleef hij ons aanmoedigen. Eindscore: 1-1. Unbelievable. Doe je dat in een andere competitie, dan is je match naar de vaantjes. Hier niet.

“Onlangs keek ik naar de kwartfinale van de FA Cup tussen Birmingham en Bolton. Het was geen grootse wedstrijd maar er heerste een grandioze sfeer. Geen van de twee ploegen gaf op. Uiteindelijk werd het 2-3. Net erna bekeek ik Standard-Germinal Beerschot (1-0) en ik vroeg me af waarom niemand iets ondernam.

“Wij klopten niet zo lang geleden Manchester City op eigen veld. Op een gegeven moment kwamen we met tien te staan en toch wonnen we, omdat we simpelweg bleven spelen om te winnen. Na zo’n match voel je je opgelucht en blij, niet alleen omdat je hebt gewonnen, maar ook omdat je alles hebt gegeven.”

Wat was in jouw ogen de beste match van Everton dit seizoen?

“Thuis tegen Manchester United. De supporters geloven het nog steeds niet: twee doelpunten scoren in de blessuretijd (Everton stond 1-3 achter na 90 minuten en scoorde in de blessuretijd nog twee keer, nvdr). Nochtans deden we het wel degelijk. Wat een sfeer toen! Er was ook de match tegen Chelsea voor de FA Cup. Helaas werden we twee dagen later uit de Cup gewipt door tweedeklasser Reading.”

Wat is het verschil tussen David Moyes en jouw vorige trainers?

Boskamp faalde bij Standard, maar hij had tenminste de moed om mij in de basiself te zetten. Preud’homme gaf me ook veel vertrouwen; hij sprak veel met mij. Toendertijd trainde ik niet graag. Je hebt joueurs d’entraînements en joueurs de matches – ik behoorde eerder tot die tweede categorie. Ik trainde op pakweg 70 procent van mijn mogelijkheden. Maar Preud’homme leerde mij trainen.

“Met Bölöni ten slotte heb ik niet zo veel contact gehad. Hij motiveerde ons wel enorm voor de CL-voorrondematchen tegen Liverpool. We kwamen op het veld en waren ervan overtuigd dat we ze gingen opeten. Als je mijn huidige trainer Moyes bezig ziet, dan denk je: oei, die is streng. Dat is hij ook, maar hij kan ook heel cool zijn.”

Play-offs

Volg je eigenlijk de problemen rond de Belgische competitie?

“Om de play-offs aan een Engelsman uit te leggen, moet ik vroeg uit mijn bed komen. Vroeger speelde je twee keer tegen Club Brugge en twee keer tegen Anderlecht. Iedereen keek reikhalzend uit naar die duels. Nu speel je vier keer tegen die ploegen. Als je verliest ben je geneigd te zeggen: geen probleem, dan winnen we gewoon de volgende keer. Dat kan niet goed zijn …”

Je ex-club Charleroi stevent af op degradatie. Doet jou dat iets?

“Ik heb er maar één jaar gespeeld. Het is een bizarre club, je weet nooit wat er kan gebeuren. Trainers komen en gaan, er heerst geen stabiliteit.”

Wat vind je van het huidige Standard?

“De ploeg kende hoogtes en laagtes. De Rouches zijn nog altijd in een heropbouwfase. In mijn ogen was de ploeg die Liverpool ei zo na uit de Champions League hield héél sterk. Misschien zal men nooit meer zo’n sterk Standard zien! Er is geen vergelijking mogelijk tussen het Standard van toen en dat van nu. Pas op, ik zeg niet dat Standard slecht is, hé. (lacht) Als je Carcela, Mangala, Witsel en Defour ziet spelen, dan zie je heel veel talent. Maar ze moeten nog wat rijpen.”

DOOR STÉPHANE VANDE VELDE – BEELDEN: REPORTERS

“Ik zou graag hebben dat Everton een ploeg heeft die Europees meetelt.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content