Justine Henin-Hardenne is het nieuwe nummer één van het vrouwentennis. Ze was dat al lang op technisch gebied, nu heeft ze ook nog het cijfertje voor haar naam. Kroniek van een aangekondigde droom.

Bij haar intrede in het circuit verklaarde Justine Henin onomwonden dat ze twee doelen in haar carrière wou realiseren : de beste van de wereld worden en Roland Garros winnen. In het circuit werd vreemd opgekeken bij zoveel grootspraak van dat kleine meisje. Maar de frêle Juju van de beginjaren werd snel volwassen en heeft, met veel beroepsernst, haar dromen verwezenlijkt. Met de steun van een hechte entourage en de brandende passie laaiend in haar deed ze alles juist. Net zoals Kim Clijsters verdient ook Henin-Hardenne die eerste plaats. Ze speelde het beste tennis, was het meest gedreven en sloeg een haast feilloos seizoen bijeen.

Het is één steile klim naar de top geworden voor de jongedame uit Rochefort. In 2000 trad ze voor het eerst echt op de voorgrond door met opvallend gemak de topvijftig binnen te wandelen. Toen al leek het enkel een kwestie van tijd voor ze samen met haar Belgische rivale de top zou bestormen. De wonderbaarlijke backhand zat al op zijn plaats, het talent stak ver boven het gemiddelde uit en de motivatie was benijdenswaardig. Het jaar daarop katapulteerde Henin-Hardenne zich dan ook in het zog van Clijsters richting toptien.

Tijdens haar verloren halve finale op Roland Garros merkte men echter dat er nog bepaalde aspecten ontbraken aan haar technisch vernuftige spel. Het tekort aan maturiteit, fysieke weerbaarheid en koelbloedigheid brak haar zuur op en leek op dat moment een hypotheek te leggen op haar definitieve ontbolstering. Enkele weken later kon men evenwel vaststellen dat ze misschien nog wel over een grotere troef beschikte : een niet aflatende wil om zich te bewijzen. Ze bereikte er de finale van Wimbledon mee en bewees tegelijkertijd dat het gemis aan lengte vrij eenvoudig kon worden opgevangen door speltechnische uitmuntendheid.

Eén voor één werden de gebreken uit haar spel gefilterd, waardoor het jaar van de bevestiging in één ruk door een jaar van verbetering werd. De service, tot dan toe een zorgenkind, viel langzamerhand in de plooi. Het volleywerk werd mondjesmaat toegevoegd aan haar veelzijdige pakket en de forehand werd beter afgesteld, zodat hij een dominantere positie kreeg in haar spelopbouw. De accumulatie van ervaringen op het hoogste niveau leerden haar ook nog eens beter om te gaan met de verwachtingen. Het stuwde Justine allemaal naar tweemaal toernooiwinst en vier finales. Haar iets mindere resultaten op de grandslamtoernooien, vooral dan de vroege exit op Roland Garros, leerden haar ook de keerzijde van de medaille kennen. Maar ze voedden ook haar onverzadigbare ambitie met nóg meer wilskracht.

De grootste stap zette ze echter vorige winter. Justine stapte in het huwelijksbootje met Pierre-Yves. Na ettelijke noodlottige en pijnlijke voorvallen in haar leven, knoopte ze zo eindelijk opnieuw aan met een positieve levensfilosofie. Mevrouw Henin-Hardenne ontdooide helemaal naast de baan, wat haar tennis op het terrein alleen maar ten goede kwam. Daarenboven verkaste ze in het tussenseizoen ook nog eens naar warmere oorden en het trainingskamp van de Chileense fitnessgoeroe Pat Etcheberry. Tot tranen toe werd ze onderworpen aan een spijkerhard regime. Justine won niet alleen aan spieren, maar ook aan zelfbewustzijn. Ze was ondertussen de topvijf van de wereld binnengeslopen, haar doelen kwamen in zicht, het parcours werd met zorg uitgestippeld om niets aan het toeval over te laten.

Dit seizoen werd haar perfectionisme dan ook vertaald in resultaten. Wie als minst goede uitslag van het jaar een kwartfinale in Key Biscane kan voorleggen, is niet slecht bezig. Haar acht toernooizeges, drie finales en vijf halve finales spreken boekdelen. Samen met Kim Clijsters domineerde het meisje met de paardenstaart het hele internationale gebeuren. Door haar triomfen op Roland Garros en de US Open beslechtte ze zelfs de – door de media gevoede – mentale strijd met Clijsters in haar voordeel. Haar tennis stond dan ook als een huis. Nergens zijn er nog onvolmaaktheden waar te nemen. Alle slagen liggen vast geankerd in haar spelpatroon, de fysieke vooruitgang stelt haar in staat in kracht te wedijveren met de sterksten. Justine blaakt van het zelfvertrouwen en mocht ze onderweg toch even een moment van onachtzaamheid tonen, dan staat sterke man Carlos Rodriguez steevast klaar om haar weer bij de les te krijgen.

Rodriguez heeft in het kwartet van haar entourage een vooraanstaande rol gespeeld. In het vuur van journalistieke hetzes gaat hij voorop in de strijd, terwijl hij ook op momenten van verslappende motivatie Justine wakker prikt. Opvallend is dat Marc Dehous, de coach van Kim Clijsters, de lat maar zo hoog mag leggen als zijn pupil het vraagt, terwijl Rodriguez zijn leerlinge constant prikkelt om naar een nóg beter niveau te mikken. Zijn uitspraken dat Justine nog dertig procent beter kan worden en dat de nummer-één-notering te vroeg komt, mogen we dan ook lezen tegen de achtergrond van dat nooit eindigende streven naar progressie.

Justine Henin-Hardenne komt in 2004 in een bijzondere situatie terecht. Niet alleen heeft ze haar twee grootste doelstellingen op zak, als prima donna van het vrouwentennis zal ze bovendien nog meer geviseerd worden. Haar zegehonger kennende zullen de doelstellingen herbekeken worden en zal de focus verschuiven naar de twee grandslamtoernooien die ze nog niet won. Met de wedergeboorte van de Williams-zussen in het verschiet en Kim Clijsters in de nabijheid zal de uitdaging voor Justine groot genoeg blijven om ook volgend seizoen de perfectie na te streven.

Henin-Hardenne heeft na amper vier jaar haar grote droom al doen uitkomen. Dankzij getalenteerd tennis, veel beroepsijver, tonnen wilskracht en een stimulerende entourage. Ze zal nu al wel verder aan het fantaseren zijn. Over Wimbledon, de Olympische Spelen, de Williamsen uittellen, haar plaats als eerste Belgische handhaven of gewoon : gelukkig zijn. Ze verdient het. Alles heeft ze ervoor gedaan en alles zal ze er in de toekomst nog voor doen. Wat ons dan weer gelukkig stemt, want hierdoor mogen we ons opmaken voor een nog grandiozer tennisjaar. Als dat mogelijk is. We blijven dromen.

door Filip Dewulf

‘Ik zal moeten tonen dat ik beter ben dan Freriks om een basisplaats te grijpen. Maar ik denk wel dat dat zo is.’De focus zal nu verschuiven naar de twee grandslamtoernooien die ze nog niet won.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content