Gevraagd naar zijn liefde voor Anderlecht sprak ex-Anderlechtvedette Jan Mulder ooit poëtisch: “Anderlecht is meer Neerpede dan Brussel, meer Place de Linde dan Place de Brouckère.” En toch merken we steeds minder Anderlechtenaren op in de tribunes van paars-wit.
Burgemeester Gaëtan Van Goidsenhoven kan daar wel een aantal verklaringen voor bedenken. “Een deel van de Brusselse bevolking heeft gewoon niet genoeg geld om naar het voetbal te gaan. Ik kan me wel voorstellen dat die mensen de kosten willen drukken door op groot scherm in het café naar het voetbal te gaan kijken. Sta me toe een andere reden te verduidelijken met een vergelijking: mensen die dicht bij het theater wonen, gaan er zelden naartoe. Brussel is dan ook nog eens een stad die tal van alternatieven te bieden heeft dus kiezen de mensen misschien al sneller voor iets anders dan voetbal. En zoals in elke grootstad is het ook in Brussel een komen en gaan van inwoners. Daardoor nemen veel mensen misschien niet de tijd om Anderlecht goed te leren kennen. Toch vind ik dat de doorsnee-Anderlechtenaar trouw is aan zijn club.”
Michel Lemaire, voorzitter van de gemeenteraad van Sint-Lambrechts-Woluwe is al 37 jaar een trouwe Anderlechtabonnee en heeft op zijn beurt de hele evolutie van het Anderlechtpubliek meegemaakt. “Brussel is een heterogene stad. De meeste inwoners zijn wel gek van voetbal, maar ze gaan niet zo snel naar een stadion. Ik stel vast dat er vrij weinig allochtone supporters zijn op Anderlecht. Ik weet dat Herman Van Holsbeeck daar verandering in wil brengen. Van Michel Verschueren, Herman Van Holsbeeck en David Steegen kun je hooguit zeggen dat het ‘Brusselse Vlamingen’ zijn, maar echte Anderlechtenaren zijn het niet.”
“Anderlecht probeert zowel zijn Belgisch als zijn Brussels imago te behouden”, zegt Jean– Marc Ghéraille (journalist van La Capitale). “Je kunt je afvragen hoeveel Brusselaars er überhaupt nog naar het voetbal gaan. Als je er de supporters-aantallen van Brussels (1500 à 2000), Union Sint-Gillis (800) en White-Star Woluwe (200) op naslaat, zie je dat er niet veel rasechte Brusselse supporters meer zijn.”
Socioloog Jean-Michel De Waele stelt de zaken nog scherper: “Anderlecht heeft bijna geen Brussels imago meer. Het enige Brusselse in het stadion is de aan-wezigheid van de Europese functionarissen. Ik snap niet dat een club zoals Anderlecht – die zo weinig voeling heeft met de plaatselijke bevolking – zichzelf
als een Brusselse club beschouwt.”
