De Fed Cupfinale tussen België en Italië eindigde op een afknapper. De een- mansploeg Justine Henin-Hardenne haalde het einde niet.

Innovatief als ze zijn bij de ITF, hadden ze de nieuwe officiële kleur van de Fed Cuppresentaties laten kiezen door alle deelnemers van de competitie dit jaar. Dat uiteindelijk het modegevoelige ‘Fed Cup pink’ uit de hoge hoed viel, valt in deze tijden niet zozeer te verbazen. Dat het kleurtje in de Spiroudôme van Charleroi, waar het zijn doop kreeg tijdens de finale tussen België en Italië, afstak naast het rood van de stoeltjes en het blauw van de tennisbaan, moeten we door de vingers zien. Het was bij aanvang immers allemaal rozengeur en maneschijn in het Zwarte Land.

Dreun

De sfeer zat er alleszins goed in toen Kirsten Flipkens en Francesca Schiavone de baan betraden van de bloedhete baskettempel. Meer dan zesduizend Belgen wilden hun landgenoten naar een tweede Fed Cupzege schreeuwen. ‘Flipper’ gaf evenwel niet thuis. De twintigjarige Molse zit nog altijd in de transitie van het juniorentennis naar het echte profleven, al leverde ze dit jaar enkele hoopgevende resultaten. Driemaal kwalificeren op de grandslamtoernooien en een ronde winnen is geen slechte binnenkomer op het circuit. Vorige zaterdag toonde ze echter nog een lange weg voor zich te hebben. De kersverse tophonderdspeelster kwam te frêle uit de strijd met Schiavone (WTA 14), zowel op het lichamelijke als op het tennistieke vlak. Net als in al haar voorgaande partijen tegen (sub)toppers kon Flipkens weinig tot geen kansen afdwingen. “Ik heb me niks te verwijten en ga proberen het positieve mee te nemen naar morgen”, probeerde ze hoopvol te blijven. De dreun was wel aangekomen. “Kirsten was onder de indruk van de omstandigheden”, legde kapitein Carl Maes de vinger op de wonde. “Dat gecombineerd met de sterkte van Schiavone maakte de match tot een eenzijdig schouwspel. Pas op het eind kon ze mentaal en qua tennis wat loskomen.”

Justine Henin-Hardenne wist meteen wat gedaan : Flavia Pennetta (WTA 20) opzijzetten om België in koers te houden. Het liefje van Carlos Moya – de Spanjaard zat bij de Italianen in de tribune – speelde drie weken geen match meer vanwege een blessure aan de linkerpols maar liet daar niets van merken. Tweemaal kwam ze op voorsprong, tweemaal sprong ze echter kwistig om met de kansen. Henin-Hardenne toonde zich op de belangrijke momenten een ware kampioene. Na haar nederlaag in de finale van de US Open had ze aan twee dagen voorbereiding op de snelle ondergrond van de Spiroudôme genoeg om de 24-jarige Italiaanse af te houden. Het ging wel gepaard met hoogtes en laagtes. “Alleen de zege telt”, zei Henin-Hardenne terecht. “Ik heb een moeilijke week achter de rug. Een ooginfectie had flink wat invloed op mijn trainingen hier. Bovendien was het niet eenvoudig om de knop om te draaien van de US Open naar de Fed Cup.” Henin-Hardenne kon rekenen op de steun van Carlos Rodriguez, die toch op de Belgische bank had plaatsgenomen. In het belang van zijn pupil en de finale waren de geschillen met Carl Maes min of meer begraven. Alle hulp was ook welkom. Dat zagen we op zondag.

Karakter

Wederom had Henin-Hardenne het immers moeilijk tegen de Italiaanse oppositie. Fysiek en mentaal liep ze niet op haar beste benen maar op karakter sleepte ze toch de zege uit de brand. Gesteund door een ontketend publiek ging de vijfvoudige grandslamwinnares enkel op de belangrijke momenten voorbij de bijter Schiavone. De hardnekkigheid van de 24-jarige Waalse is algemeen bekend en speelt zeker tegen de iets mindere vedetten een rol. Net zoals Pennetta kreeg Schiavone bij een voorsprong in de tweede set de vloek van Henin-Hardenne over zich. Als het erop aankwam, ging het niveau omhoog, gevolgd door de spanning en ten slotte ook de foutenlast van de Italiaanse. “Ik wist dat Francesca fragiel is als het op het afmaken van matchen aankomt”, aldus Henin-Hardenne. “Samen met het publiek heb ik dat wat bespeeld. Mijn tennispeil en mijn zegedrang waren naar het einde toe opnieuw present. Het was ofwel winnen in twee sets of verliezen in drie sets.” Het was tijdens de match al duidelijk dat de publiekslieveling op haar tandvlees liep. “Last van de knie. Al anderhalf jaar problemen mee. Zeker als ik vier weken na mekaar speel en ondertussen van ondergrond verander. Maar ik heb me geëngageerd voor deze finale en wou mezelf niks te verwijten hebben na dit weekend. En dat zal ook niet.”

Kirsten Flipkens kon dus met een iets geruster gemoed aan haar vierde, en eventueel beslissende, partij beginnen tegen Mara Santangelo. De vrouwelijke Azzurri moesten de aan de pols geblesseerde Pennetta vervangen door de 25-jarige debutante. Carl Maes had ook kunnen wisselen om zo zijn Molse pupil te laten rusten voor het dubbelspel maar hij koos ervoor Flipper de kans te gunnen zich te herpakken na haar minder optreden op zaterdag. En aanvankelijk leek hij ook gelijk te krijgen. Flipkens kreeg heel wat meer voeten in de aarde tegen de vlak spelende maar minder beweeglijke Santangelo. Het dak ging er haast af toen de Belgische nummer twee, vurig aangemoedigd door Kim Clijsters op de bank, de eerste set binnenhaalde. Uiteindelijk slopen er echter te veel onnodige fouten en ietwat vreemde keuzes in het spel van Flipkens. Daarenboven overleefde Santangelo een moeilijke begin van de derde set en haar nervositeit om Italië op 2-2 te zetten. Alles kwam neer op het dubbelspel, net zoals iedereen twee dagen eerder voorspeld had.

Noodlot

En daar lagen de kaarten van het Belgische gelegenheidsduo Henin-Hardenne en Flipkens niet gunstig. Niet alleen hadden beiden nooit eerder samengespeeld of zelfs maar getraind op het dubbelspel tijdens de week, geen van de twee speelde de afgelopen jaren één dubbelmatch. Daartegenover plaatste de Italianen een tandem met Schiavone, recentelijk nog halve finale op de US Open in het dubbelspel, en Roberta Vinci, in het dagelijkse leven dubbelspecialiste.

De halfkreupele Belgen gingen nog één keer de tank ledigen. Na de eerste set moeten de vibraties van de Spiroudôme tot ver buiten Charleroi gevoeld zijn maar het noodlot sloop dichterbij. Het tennis van Flipkens minderde in de tweede set wat en de fysiek van Henin liep op zijn eind. In zoverre zelfs dat de Belgische leidster in het begin van de derde set moest opgeven met haar knieperikelen. Een geweldige afknapper. Temeer daar dit wel eens één van de laatste kansen op succes in de Fed Cup geweest zou kunnen zijn. En dan nog voor eigen volk.

België lootte immers voor volgend jaar een verplaatsing naar Amerika half april in de eerste ronde van de wereldgroep. Of Kim Clijsters en Justine Henin-Hardenne zin hebben in zo’n moeilijke verplaatsing in het begin van het Europese gravelseizoen en bijna een volle maand na het belangrijke toernooi van Miami, valt af te wachten. In de eerste ronde van de Fed Cupeditie 2005 was ons land al eens te gast in Delray Beach en kregen Kirsten Flipkens en Els Callens bij afwezigheid van één van de toppers een pakje slaag geserveerd door Venus Williams en Lindsay Davenport. Eenzelfde scenario ligt nu klaar, al bekijken we het dan misschien door een te donkere bril.

FILIP DEWULF