Jef Van Baelen
Jef Van Baelen Journalist voor Knack

Vorige week maakte Emile Vrijman, een advocaat die door de UCI werd aangesteld als onafhankelijk onderzoeker in de zaak rond LanceArmstrong, zijn conclusies bekend. De Nederlander pleit Lance Armstrong definitief vrij van de beschuldigingen van epogebruik die geuit werden door L’Equipe, nadat de Franse sportkrant geheime labresultaten had kunnen inkijken die gelekt werden door dokter Mario Zorzoli, hoofd van de medische staf van de UCI.

Vrijman trok de conclusie die iedereen die het dossier kent en een beetje juridische achtergrond heeft, móést trekken : er zijn zo veel procedurefouten gemaakt, dat het onmogelijk is om de Amerikaan te beschuldigen van dopinggebruik. Het lab van Châtenay-Malabry controleerde, op vraag van de UCI, urinestalen uit de Tour van 1999 op het gebruik van epo. Dergelijke tests kunnen echter nooit met terugwerkende kracht gebruikt worden om sancties op te leggen, al was het maar omdat de chain of custody, de verzegelde bewaring van de afgenomen stalen, na zo’n lange tijd altijd met succes kan worden aangevochten door de beschuldigde. Vrijman sprak ook kritische taal over de rol van het WADA, het Wereldantidopingagentschap. Rond de precieze omstandigheden van het lek naar L’Equipe bestaat veel onduidelijkheid. Een van de thesen, degene die Armstrong zelf gelooft, is dat het WADA de affaire aan het rollen bracht. Voor alle duidelijkheid : nu gaat het om het onderzoek zelf, waarin de testresultaten anoniem werden weergegeven met een specifieke code per renner. De UCI gaf al toe dat het dokter Zorzoli was die, naar eigen zeggen per ongeluk, de rennersnamen die bij de codes horen, doorspeelde aan L’Equipe.

Het WADA voelt zich, begrijpelijk, belachelijk gemaakt. Voorzitter Dick Pound verklaarde prompt dat “het Vrijmanrapport zo onprofessioneel en weinig objectief is aangepakt, dat het bijna absurd is.” Het antidopingagentschap betreurt ook dat het rapport niet inging op de vraag of de stalen van Armstrong al dan niet positief waren, maar enkel over de manier waarop de stalen naar buiten kwamen. Het WADA blijft trouwens ontkennen dat zij het waren die het Franse dopingonderzoek naar buiten brachten. Pound vermoedt dat voormalig UCI-voorzitter Hein Verbruggen de bron van het lek was.

Het is toch wel erg frappant dat uitgerekend het WADA blijkbaar zo weinig waarde hecht aan de geldende procedureregels van de dopingcontrole. En dat voorzitter Dick Pound er geen graten in ziet om krasse uitspraken (“zeer waarschijnlijk dat Armstrong epo nam”) te doen waarvan hij weet dat hij ze juridisch niet hard kan maken. Andere merkwaardige vaststelling : Mario Zorzoli is na een schorsing van een maand gewoon weer aan de slag bij de UCI. Op één punt moeten we het WADA gelijk geven : deze affaire is inderdaad absurd.

jef van baelen

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content