Duitsland heeft een opvolger voor Michael Schumacher.
door Jo Bossuyt
Zaterdag was hij al de held van het weekend, in Monza. Na een drijfnatte kwalificatiesessie greep Sebastian Vettel de poleposition. Dat was een verrassing. Ten eerste omdat de Duitser piepjong is. Eenentwintig jaar en 72 dagen was hij zaterdag, meteen de jongste ooit op de pole. En twee, hij kreeg dat voor mekaar met een Toro Rosso. Drie jaar geleden ging dat team nog door het leven als Minardi, het sukkeltje op de starting grid. En alsof dat nog niet volstond, verraste Vettel zondag nog eens. Hij werd de jongste winnaar ooit in de geschiedenis van de F1.
Van Sebastian Vettel wordt al langer veel goeds voorspeld. “Die jongen wint ooit races”, voorspelde Michael Schumacher vorig jaar nog. Vroegrijp is Vettel in ieder geval. Hij had pas zijn negentiende verjaardag gevierd toen hij in Turkije 2006 voor BMW de vrijdagtrainingen mocht rijden. De jonge Duitser was zo enthousiast dat hij na negen seconden F1 al een boete van duizend dollar kreeg wegens te snel rijden in de pitlane. In Indianapolis 2007 startte hij dan in zijn eerste race toen hij de gewonde Robert Kubica mocht vervangen en werd meteen achtste. Alweer een record, want de jongste ooit die een punt pakte. Dit seizoen is zijn eerste volledige, bij Toro Rosso dus, en volgend jaar promoveert hij naar Red Bull om er David Coulthard te vervangen.
In de carrière van Vettel zit inderdaad een duidelijke planning: stapsgewijs hogerop. Maar belangrijker is dat hij zich in iedere stap op het juiste moment laat zien. Het gevoel in de paddock, waar hij niet zo lang geleden nog Baby Schumi werd genoemd, is dan ook dat Vettel een topper wordt. Daarvoor heeft hij niet alleen de stuurslag en de juiste portie lef, ook het juiste profiel. De formule 1 heeft immers hoge nood aan een nieuwe Duitse sterspeler. Want sinds het pensioen van Schumi zijn de kijkcijfers in het land van Mercedes en BMW (belangrijke geldschieters in het circus) serieus gaan tanen. Meer is niet nodig om allerlei krachten in beweging te zetten, zoals het altijd discrete lobbywerk van ene Bernie Ecclestone. Om maar te zeggen: Vettel zit in de maalstroom naar de top.
Om een nieuwe Michael Schumacher te worden? Niet helemaal, want Vettel heeft een heel andere persoonlijkheid. Hij is een verfrissende verschijning in de paddock, want heel toegankelijk en spontaan, ook begiftigd met een voor zijn leeftijd verrassend brede cultuur en een verfijnd gevoel voor humor. Persconferenties met Vettel zijn een feest voor de journalisten, want de kwinkslagen komen altijd perfect getimed. Zoals: “De mooiste bocht van het seizoen? De oprit van de personeelsparking in Montreal …”
Maar op de vraag of hij een droom heeft, op 21-jarige leeftijd, antwoordt hij bloedserieus: “Ik zou graag kunnen terugreizen in de tijd. Naar 1966. Om er in Wembley naast het doel te gaan staan en eindelijk eens met honderd procent zekerheid te zien dat die bal van Geoff Hurst niet binnen was.”
Ter info: toen Engeland in de bewuste WK-finale Duitsland klopte, zou het nog 21 jaar duren vooraleer ene Sebastian Vettel werd geboren.
