Het mag NAC Breda sportief dan wel voor de wind gaan, toch pakken er zich vooral financieel donkere wolken samen boven de ploeg van Bart Van den Eede (25). De Waaslandse spits, goed voor 23 en 15 treffers de laatste twee seizoenen, verdween zelf de laatste weken ook naar het achterplan.

Hoe moeilijk is het leven met de bestaande onzekerheid ?

Bart Van den Eede : Dat valt nog best mee. Toen ik een maand bij de club zat, werd een groot gedeelte van het bestuur weggestuurd, waaronder ook de mensen die mij haalden. Spijtig, want met hen had ik op korte termijn een bijzonder goed contact opgebouwd. Uit een extern rapport bleek daarna dat de club met een schuldenberg van vier miljoen euro kampte. Toen er werd aangeklopt bij de gemeente, bleek een sanering de enige goede oplossing. Mensen van de gemeente, zonder enige sportieve achtergrond, delen nu wat de lakens uit. Maar tot nu toe werden we nog altijd correct betaald.

Een scenario zoals bij KV Mechelen is niet mogelijk ?

Dat denk ik niet. We zijn hier niet afhankelijk van een mecenas, maar veel verloopt via externe financierders. Toen ze een hoofdsponsor zochten, kregen we er plots drie. Maar ja, ik wil ook niet te luid gaan roepen. Het houdt de spelersgroep wel bezig, omdat we niet echt weten of de toestand nu echt dramatisch is. Ik heb de idee dat NAC een club is die ze niet zomaar van vandaag op morgen gaan laten vallen. Hier staat een stadion van nog maar vijf jaar, terwijl we tweewekelijks worden gesteund door vijftienduizend toeschouwers.

Je zit al een tijdje aan de invallersbank gekluisterd ?

Plezant is anders, hé. Ik was eigenlijk heel goed aan het seizoen begonnen, met een doelpunt en twee assists. Na vier relatief sterke partijen werd ik na een mindere vijfde, tegen FC Twente, naar de bank verwezen voor het duel tegen Ajax. Dan is het gezeik eigenlijk wat begonnen. Sinds die partij ben ik mijn basisstek echt kwijtgeraakt, moet ik nu jammer genoeg concluderen. Daarom zit ik nu niet echter lekker in mijn vel, maar mentaal sterk genoeg om een tegenslagje te incasseren.

Wat is dan de uitleg van Henk ten Cate voor jouw huidige statuut ?

In de nabesprekingen, de dag na de wedstrijd, kwam al een paar keer naar voor dat het vooral om tactische ingrepen gaat. Bij een voorsprong kiest hij bijvoorbeeld liever voor de snelheid van Earnest Stewart of Igor Korneev, om op de counter te spelen. Ik ga daar niet altijd mee akkoord, want ik heb zo een heel seizoen bij FC Den Bosch gespeeld. Maar ik moet zijn keuze respecteren. Het enige wat ik kan doen, is hem van het tegendeel te overtuigen en meer te scoren. Want een discussie aangaan met Ten Cate is niet altijd even gemakkelijk.

Heeft hij dan geen gelijk : een spits moet toch scoren ?

Maar hoe moet je dat doen, als je niet speelt ? Vertrouwen is belangrijk, hé. Ik weet van mezelf dat ik mijn beste niveau haal als ik wekelijks speel en al eens een kans mag missen. Maar als ik telkens daardoor word gewisseld, zal het wel eens knallen, vrees ik. Iedereen moet weten dat ik geen spits ben die bij een invalbeurt vijf minuten voor het einde even snel explodeert.

door Frédéric Vanheule

‘Ik weet van mezelf dat ik mijn beste niveau haal als ik wekelijks speel en al eens een kans mag missen.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content