Mario Been voerde eens te meer de juiste wissels door. Glynor Plet was beslissend tegen zowel Vfb Stuttgart als KV Kortrijk, als invaller én als basisspeler. Voor RC Genk en zijn coach komen de wedstrijden van de waarheid er nu aan: tegen Stuttgart (Europa League), Standard (competitie) en Anderlecht (beker van België).
Hein Vanhaezebrouck besloot zijn korte persbabbel met een welgemeende felicitatie aan het adres van Mario Been voor het sterke parcours van RC Genk op drie fronten. De Kortrijkcoach noemde dat “uitzonderlijk”. Voor de razend ambitieuze Genkse directie presteert het team voorlopig binnen de verwachtingen. Zij stelde Been een selectie ter beschikking van ondertussen bijna dertig man met de uitdrukkelijke doelstelling ook na Nieuwjaar competitief te zijn op de drie fronten waarop Vanhaezebrouck alludeerde. Voorlopig lukt dat.
Met zijn derde competitiezege op rij wist Genk zich zondagavond zogoed als verzekerd van deelname aan play-off 1. Dat was ook de boodschap waarmee Been zijn spelers het veld had ingestuurd tegen Kortrijk. Dat winnen gelijk stond aan zekerheid verwerven over play-off 1. “Het betekent ook dat je relaxter kan gaan spelen. Zondag moeten we naar Standard. Anders komt die stress weer”, wist de coach.
En stress heeft Been al genoeg gehad dit seizoen. Niet langer dan drie weken geleden werd in extremis de boot ingegaan op het veld van KV Mechelen. Foutje van Tshimanga, foutje van Köteles en plots stond het 2-1. Genk bleef hangen op de zesde plaats. In plaats van de Mechelaars op tien punten te zetten, zag het hen naderen tot op vier punten. In de Cristal Arena gingen de zenuwen wat strakker staan. Een remake van vorig seizoen leek in de maak. Toen zag Been zijn team pas in de laatste vijfenveertig minuten van het reguliere kampioenschap doorstoten naar play-off 1.
Zover komt het nu niet. De voorbije drie weken draaide de teneur helemaal om. Na de ontgoocheling in Mechelen ging Genk eerst nog verliezen tegen Anderlecht in het heenduel van de halve finales van de beker van België. Maar het verlies bleef beperkt tot 1-0 en dat was een dubbele opsteker. Niet alleen omdat het perspectief biedt op een plaats in de finale, maar ook omdat het werd afgedwongen met tien man. Nieuwkomer Kara Mbodj werd op slag van rust uitgesloten. De strafschop die volgde, werd door Köteles gekeerd. Genk hield stand en kon als morele overwinnaar de bus naar Limburg weer op. Enkele dagen later stuurde het Club Brugge met een zware 4-1 huiswaarts. Op het Kiel werd Beerschot met 0-2 overwonnen en in de zestiende finales van de Europa League werd 1-1 gelijkgespeeld op het veld van Vfb Stuttgart. Mooi was het voetbal in beide uitduels niet geweest, maar het resultaat stond er.
Ook de wedstrijd tegen Kortrijk had weinig om het lijf. In de hele eerste helft viel niet één doelkans te noteren en ook erna was er weinig om zich aan op te warmen. Beide doelpunten vielen na knullig mistasten in de Kortrijkse defensie. Nochtans had Been opnieuw voor zijn offensievere veldbezetting gekozen. De man die de voorbije week de missing link op het Genkse middenveld werd genoemd, Bennard Kumordzi, zat op de bank ten voordele van Julien Gorius. “Ik vond hem heel ongelukkig tegen Beerschot”, zei Been daarover. “Hij doet zijn werk, dat zeker. Maar een doelpunt hoef je van hem niet te verwachten. Akkoord, Julien heeft het wat dat betreft ook nog niet gebracht. Dus toen-ie ervoor ging staan bij die vrijschop, dacht ik…”
Been trok een bedenkelijk grimas en dacht aan de fase vlak voor de 2-0. Tot dan waren alle stilstaande ballen voor Khaleem Hyland geweest, maar dit keer eiste Gorius het leer op. Hij kreeg het niet voorbij de Kortrijkse muur. De Fransman is bezig aan een seizoen waarin hij er maar niet in slaagt zijn stempel op het elftal te drukken. Het vele offensieve geweld waarmee hij zich omringd ziet, dwingt hem in een dienende rol en die ligt hem minder. Ook tegen de sterke persoonlijkheid van Hyland lijkt hij niet opgewassen, ook al steekt ook die niet in de vorm van zijn leven – tegen Kortrijk grossierde hij net als tegen Stuttgart in de slordigheden.
Tegen de Duitsers hield Been nog vast aan het versterkte middenveld waarmee Genk in al zijn Europese uitduels fraaie resultaten boekte. En net als na de 4-1 tegen Club Brugge moet de coach in het diepst van zijn gedachten een neus naar zijn critici hebben gezet toen zijn wissels wederom goed uitpakten. Met Steeven Joseph-Monrose en Glynor Plet knutselden uitgerekend zijn twee invallers in de extra tijd de gelijkmaker in elkaar. Een verdiend doelpunt dat de ultieme illustratie vormde van het matige niveau van Stuttgart. De Europa League is geen Champions League. Bij de fase draaide Niedermeier als een verroeste tanker uit een verre wereldoorlog achter Monrose aan, waarna Boka de inzet ook nog eens met zijn verkeerde been ontzette. Plet had de bal maar voor het inknikken.
Plet. De naam is gevallen. De Nederlandse aanvaller is zijn etiket van supersub hartsgrondig beu en stak dat vorige week niet onder stoelen of banken. Hij wil meer spelen. De kranten hadden een vette kluif aan zijn ontevredenheid en dat schoot dan weer bij Mario Been in het verkeerde keelgat. De coach zag de bui opnieuw hangen zondagavond na alweer een doelpunt van zijn landgenoot, dit keer als basisspeler. Been hekelde de allusies op een verdeelde kleedkamer die hij her en der meende te hebben gelezen na Plets kritiek op zijn invallersstatuut. “Ik heb een fantastische kleedkamer”, besloot hij. “Ik begrijp die verhalen echt niet.” ?
DOOR JAN HAUSPIE – BEELDEN: IMAGEGLOBE
“Nu kunnen we relaxter gaan spelen.” Mario Been
