Niet zonder slag of stoot, maar uiteindelijk zijn Leuven en Wilsele dan toch tot één grote familie verworden. Iedereen tevreden, of niet ?
Komend weekend wordt de negende speeldag afgewerkt, dan zullen alle tien de eersteklassers al eens tegen elkaar gespeeld hebben. Een eerste round-up leert ons weinig nieuws. Charleroi heerst, de rest klampt aan, Wevelgem en Vilvoorde vechten voor hun leven. Misschien toch één verrassing : RB Antwerpen en Basket Groot Leuven doen het beter dan verwacht. Voor het ‘nieuwe’ Leuven een geweldige opsteker na de moeizaam verlopen fusiegesprekken van eind vorig seizoen tussen tweedeklasser INS Wilsele en eersteklasser Vastiau Leuven.
Wilsele, dat, gegangmaakt door een ambitieus tienjarenplan van voorzitter Ivo Van de Vonder, bezig was aan een indrukwekkend parcours van eerste provinciale naar eerste klasse, en het noodlijdende Leuven, dat enkel nog bij gratie van Charleroi (dat er enkele spelers uitstalde) leefde, waren nochtans al langer voorbestemd om samen te smelten. Beide clubs hielden evenwel al enkele jaren halsstarrig vol dat ze elkaar niet nodig hadden. Niets was minder waar. De sporthallen lagen op nog geen vijf kilometer van elkaar en zó groot was de industriezone van Leuven nu ook weer niet dat het twee clubs op het hoogste niveau van de nodige fondsen kon voorzien.
Onder druk van Fons Terclavers, de stad Leuven en vooral de precaire financiële situatie capituleerden de Leuvenaars. Officieel werd de samensmelting als een fusie omschreven, maar in de praktijk was het een overname door Wilsele. Het stamnummer van Leuven werd overgenomen door Wilsele en in de raad van bestuur, bestaande uit zeven personen, zetelt slechts één Leuven-adept. Zelfs de hele entourage, tot aan de parkeerwachters en tooghelpers toe, kwam over uit Wilsele. In de eerste plaats omdat zij geheel onbezoldigd werken.
Ivo Van de Vonder werd samen met Patrick Wijns de grote man van Basket Groot Leuven, Pol Rowe sportief manager en Kris De Pauw de nieuwe coach. Een duidelijke structuur op poten zetten en de financiële gezondheid vrijwaren waren de prioriteiten van een herboren Leuven. Pol Rowe, docent aan de KU Leuven en de Topsportschool en de voorbije seizoenen tevens coach van Wilsele, moet die duidelijke lijnen uittekenen. “Het is de bedoeling dat de jeugdwerking en de eerste ploeg op elkaar afgestemd worden”, verduidelijkt hij. “De fusie vereiste wel wat aanpassing op dat vlak, omdat twee verschillende stijlen bijeengevoegd werden. Leuven stond altijd te boek als eerder prestatiegericht, terwijl in Wilsele het sociale aspect primeerde. Gelukkig konden we alle jeugdploegen behouden, waardoor we nu aan 26 jeugdploegen komen, goed voor 350 leden. Wij houden die jongens soms tot viermaal per week van de straat, onze maatschappelijke rol valt niet te onderschatten. Daarom hadden we eigenlijk ook op wat meer steun van de stad gerekend, waar het vooralsnog bij lippendienst blijft.”
Beleidslijnen, zegt fulltime bestuurder Ivo Van de Vonder, “daar draait het om. Binnen onze beleidsnota staat duidelijk vermeld dat onze club een degelijke jeugdwerking moet hebben en dat er doorstroming naar de A-ploeg moet zijn. Daarom beschikken we over maar liefst vier seniorenploegen, zodat alle spelers die de jeugdcategorieën ontgroeid zijn ergens terechtkunnen. In onze A-ploeg hebben we met Dieter Billet, Wim Vuchelen en Gary Terclavers drie mannen lopen die uit de Leuvense regio komen. En onze kern wordt dan nog eens aangevuld met jongeren uit eigen kweek. Ik daag u uit om één andere club te vinden waar je dezelfde visie vindt. Ik geef u trouwens op een blaadje dat we volgend seizoen en het jaar daarop ook voor Belgen zullen kiezen. Zelfs al kost een Belg ons meer dan één of andere ex-Joegoslaaf.”
Aha, de Joegoslaven, daar zijn ze weer. De buitenlanderspolemiek blijft een leuk potje om in te roeren. Gary Terclavers, de spelverdeler van BGL die volgende week zijn comeback viert na een langdurige blessure, toont zich daarbij een waardige lepel : “We hebben nu een jonge en Belgische ploeg, met Vuchelen, Tim Van den Eynde en Kevin Roelandts, die even goed kunnen basketten als al die zotte Joegoslaven. Al moet ik eerlijkheidshalve wel toegeven dat we vorig jaar een betere ploeg hadden dan nu. Maar ik voel dat er door de fusie weer ambitie is, dat het bestuur bij de subtop wil aansluiten.”
Gary Terclavers is een rasechte Leuvenaar. Pa houdt een belangrijke drankencentrale in het Leuvense en nonkel Fons was op een blauwe maandag nog voorzitter van basketbalclub Leuven. Gary zelf droeg zowel het truitje van Wilsele als van Leuven en noemt de fusie een goede zaak voor het Vlaams-Brabantse basketbal, al heeft hij wel zijn bedenkingen over de manier waarop die tot stand kwam. “Er zijn daar zeker fouten in gebeurd. Ze hadden enkele mensen van het Leuvenbestuur moeten houden, want nu is het in feite een zuivere overname geweest.
“In het begin bestond er een grote rivaliteit tussen Wilsele- en Leuvensupporters. De supportersclubs kibbelden over het voorzitterschap of over het evenwicht binnen de club. Als speler probeer ik me daar buiten te houden, want dat is een uitzichtloos straatje. Die meningsverschillen zullen er volgens mij altijd wel blijven. Ook binnen het bestuur vang je geregeld verwijten op. Tja, die rivaliteit verdwijnt niet zomaar. Dat merk je ook aan de toeschouwers in het Redingenhof, voor het merendeel een Wilselepubliek. Wilsele was altijd al ‘volkser’ dan Leuven. Ik denk niet dat er veel basketkenners tussen zitten, eerder mensen die op zondag graag hun pintje komen drinken. Terwijl Leuven indertijd eerder een businesscliënteel had, echt door de sport gebeten. En de studenten ? Spijtig genoeg zijn die tijdens de weekends zelden in de stad.”
Misschien maar goed ook, want nu al zit het krakkemikkige Redingenhof (een schoolsporthal van het Leuvense atheneum) om de twee weken tot de nok vol. December 2004 moet soelaas brengen. Dan zou het nieuwe multifunctionele sportcomplex op de oude Philips-site klaar moeten zijn, plaats biedend aan 3500 toeschouwers én, niet onbelangrijk, veel interessanter voor reclamedoeleinden. “Het is een dossier waar ik me de komende maanden mee bezig zal houden”, blikt Ivo Van de Vonder al even vooruit.
“Het worden moeilijke onderhandelingen want de nieuwe zaal is privé-eigendom van een Nederlandse firma. Voor onze club wordt het belangrijk dat we zoveel mogelijk de uitbating van onze thuiswedstrijden in eigen beheer kunnen houden. Dan kunnen we volgend seizoen weer een stap voorwaarts zetten in de uitbouw van Basket Groot Leuven. Sowieso zal er volgend jaar meer geld vrij zijn voor de aankoop van spelers, omdat we de eenmalige kosten die de overname dit jaar met zich meebracht dan kunnen schrappen.”
Ook Pol Rowe ziet de toekomst hoopvol tegemoet : “Omdat de fusie pas laat op het seizoen beklonken werd, zitten we dit seizoen eigenlijk met een kern die voorzien was op tweedeklasse. Iemand als Tim Van den Eynde is top in tweede, maar een role player in eerste klasse. We wilden echter onze eerder aangegane engagementen nakomen, vandaar deze situatie. Toch mogen we zeggen dat het beter loopt dan verwacht. Zowel sportief als bestuurlijk. Maar we mogen niet blind zijn. Sportief behaalden we drie nipte overwinningen en gingen we enkele malen zwaar onderuit en op bestuurlijk niveau zullen we de komende maanden nog talrijke brandjes moeten blussen, er zijn nog al te vaak misverstanden tussen de twee oude clans.
“Ik blijf er hoe dan ook van overtuigd dat deze fusie op termijn het meest wenselijke was, over drie of vier jaar spreekt niemand nog over deze fusie. Kijk, ik ben een verbintenis voor drie jaar aangegaan, in mijn laatste jaar zou ik een goed team willen zien. Zowel op als naast het terrein.”
door Matthias Stockmans
‘De rivaliteit bij de supporters verdwijnt niet zomaar. Wilsele was altijd al volkser. ‘
