Hun zwart-witfoto’s doken de voorbije dagen op in het straatbeeld, die van The Believers, twaalf voetballegendes die de Rode Duivels steunen. U mag het lijstje nagaan, wat de ex-internationals betreft zijn ze stuk voor stuk uit Belgische ouders of, in het geval van Enzo Scifo, in België geboren.

Jammer.

Mooi initiatief, maar voorlopig zonder pakweg Branko Strupar, Josip Weber, Gordan Vidovic of een andere genaturaliseerde buitenlander. Misschien geen langdurige legendes zoals de Duivels op de foto, maar in hun tijd als Belgisch international zeker zo populair. Als het ons uit opportunisme goed uitkomt, drukken we Joske & co aan de borst – ze hebben zo’n vertederend accent, meneer – maar als we aan ‘onze’ identiteit herinnerd moeten worden of ze willen ondersteunen, dan valt de supporter blijkbaar nog altijd graag terug op ‘echte’ Belgen. Alsof België en zijn voetbal alleen daaruit bestaan en geen mengeling vormen, hoe vluchtig soms ook. Een samenleving is nochtans wat ze is: een identiteit die steeds minder aan één gezamenlijke historische achtergrond te binden valt.

Ook onze clubs weerspiegelen het. Standard teert op het netwerk van een ingeweken Italiaan, net als Bergen, Charleroi draait op de kennissenkring van een familie Iraniërs en Moeskroens voorzitter bouwde zijn fortuin en connecties vooral op in Spanje. Eersteklasseclubs proberen zich via hun bestuursrelaties op te trekken aan handgrepen in het buitenland. Standard zoekt het in de toekomst bij Real Madrid, Cercle Brugge legde contacten met Blackburn Rovers, Westerlo verkreeg spelers via Chelsea, Zulte Waregem vond onlangs Portsmouth, KV Mechelen probeerde het met Ajax en Feyenoord en hoopt tijdens de winterstop op Inter of Sampdoria, Bergen ging hen voor bij Atalanta Bergamo, Germinal Beerschot gooide een lijntje uit naar Charlton, …

De een is er al succesvoller in dan de ander, maar allemaal hopen ze zo op huurbasis meer kwaliteit in huis te halen dan ze via transfersommen mogelijk achten.

Ondertussen heeft maandagnacht de transfermarkt zijn deuren gesloten en blijkt dat er weer een trits buitenlanders is bijgekomen. Zoals de Rus Dmitri Bulykin, die afgelopen weekend voor Anderlecht twee keer scoorde. Wie de statistieken bekijkt, zal overigens merken dat van de drieëntwintig doelpunten die afgelopen speeldag werden gemaakt, er amper zes van een landgenoot kwamen. Bij de eerste tien in de topschuttersstand staat (voorlopig) één Belg.

Geen erg. Ze wórden Belg.

René Vandereycken riep met Mémé Tchité en – de rechtsgeldigheid ervan leek nog onduidelijk – Nabil Dirar spelers bij zijn selectie met respectievelijk Congolese en Marokkaanse roots. Zaterdag en woensdag zal tegen Estland en Turkije kunnen blijken wat hun toegevoegde waarde is. En wat die van René Vandereycken zelf nog is.

Maar net zoals onze nationale ploeg hangen onze eersteklasseclubs op het Europese vlak vooralsnog als een olympische turner met dichtgenepen lippen en gespreide armen tussen de buitenlandse ringen. En hun hoofd wordt steeds roder.

Club Brugge ontmoet straks Young Boys Bern en Standard Everton in de UEFA Cup. Nadat Germinal Beerschot er als eerste, in de Intertoto, uitging tegen Neftchi Bakoe, crashte Anderlecht tegen BATE Borisov. Vorige week was het bij AA Gent dat de jojo overuren draaide: eerst een ontregeld Bergen met 5-0 overrompeld, daarna Anderlecht tot topfavoriet gebombardeerd en zichzelf tot bescheiden underdog gedegradeerd, maar toch stoer een 2-0-achterstand opgehaald en vervolgens als een ukje met 4-0 op de poep gekletst in Kalmar. De hand van Michel Preud’homme zit in het team, maar ze is blijkbaar nog niet standvastig.

Gelukkig liet Standard tegen Liverpool de collega-clubs éven voelen dat het mogelijk is om met Belgisch talent en de juiste buitenlandse inbreng toch weer grond onder de voeten te krijgen. Van Mbokani tot Defour, van Bölöni tot Fellaini: het sportieve visitekaartje en de mentale weerbaarheid mochten er zijn. S

door RAOUL DE GROOTE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content