Op het komende EK zullen ze niet te zien zijn, maar bij hun respectievelijke clubs was er dit jaar geen houden aan. Het seizoen van vijf Rode Duivels nader bekeken.
VINCENT KOMPANY
(bezorgde Manchester City de eerste titel sinds 1968 en werd verkozen tot Speler van het Jaar)
‘Indrukwekkende leider’
Wim Heidbüchel volgt de Premier League voor Sporting Telenet
“Ik hield, net als vele anderen, mijn hart vast toen Vincent Kompany in 2008 een moeilijke periode doormaakte bij Hamburg. Fysiek leek hij niet opgewassen tegen een sterke competitie en zijn gekende zelfverzekerdheid neigde naar eigenwijsheid en zelfgenoegzaamheid. Dat vertaalde zich in een aanvaring met zijn club en de KBVB over het al dan niet deelnemen aan de Olympische Spelen. Niet veel later verhuisde Vincent naar Manchester, waar hij zich fantastisch herpakte. Door hard te werken boekte hij op fysiek vlak een enorme vooruitgang. Zijn blessuregevoeligheid was plots geen issue meer. Dit seizoen miste hij amper drie wedstrijden door een kuitletsel.
“Bovendien is Vincent zijn technische vaardigheden veel slimmer gaan benutten. De frivoliteit die hem bij Anderlecht weleens op kritiek kwam te staan, is nagenoeg weg. Hij beschikt nog steeds over die schitterende techniek om een man te passeren als hij eens inschuift. Daarnaast is zijn leiderschap bij City indrukwekkend. Ik herinner me een ruzie tussen Mario Balotelli en Aleksandar Kolarov over het nemen van een vrije trap. Schitterend hoe hij zijn verantwoordelijkheid nam door zijn arm als een grote broer rond de schouder van Balotelli te leggen.
“Dat uitgroeien tot vaste waarde bij City een unieke prestatie is, bleek onlangs nog toen ik hun elftal eens nader bekeek. Van de kern waar Kompany in 2008 bij terechtkwam, twee weken voor die oliesjeik uit Abu Dhabi in Manchester neerstreek, blijven vier jaar later slechts drie spelers over. Doelman Joe Hart, verdediger Micah Richards en Kompany zelf. De rest werd afgedankt en vervangen door duurdere spelers.
“Volgend seizoen wacht voor Kompany een dubbele uitdaging: zowel in Europa meestrijden als bevestigen in het kampioenschap. City wil bewijzen dat het geen eendagsvlieg is en dat het United ook in de toekomst het leven zuur kan maken. Van een transfer zal de komende twee jaar geen sprake zijn. Vincent zou ook bij Barça of Real in de basis staan, maar een concrete link naar die clubs is er nooit geweest. Hij is nu 26, dan is een overstap op zijn 28e nog steeds mogelijk. Zijn vrouw Carla is trouwens afkomstig uit Manchester, dat speelt ook mee.”
“Schitterend hoe Kompany een arm om de schouder van Balotelli legde.”
NICOLAS LOMBAERTS
(voor de derde keer in vijf jaar kampioen met Zenit)
‘Altijd eerste keus’
Boris Bogdanov, chef-voetbal van Sport-Express
“Het verschil tussen de Nicolas Lombaerts die we vijf jaar geleden in Rusland zagen arriveren en de speler die nu zijn derde titel in vijf jaar veroverde, is ervaring.
“Het is simpel: als Nicolas fit is, speelt hij. Hij is de eerste keus van trainer Luciano Spalletti. Lombaerts is heel betrouwbaar, maakt weinig fouten. Hij speelt hard, maar fair. Van hem herinner ik me niet één incident, niet één tackle waarbij je denkt: die tegenstander staat nooit meer recht of breekt minstens zijn been. Hij is een positief ingestelde voetballer, met een goed kopspel. Daardoor is hij bij Zenit ook een belangrijk wapen op stilstaande fases in aanvallend opzicht.
“Uiteindelijk is Lombaerts een goeie investering geweest. Niet elke buitenlander aardt in Rusland, en grote sterren waren tot voor kort zeer huiverig om naar hier te komen. Hij wilde wél komen, en hij is nu ook erg populair. Dat zijn alle spelers van Zenit, omdat er in Sint-Petersburg maar één ploeg is. In Moskou worden spelers op straat niet herkend, ik denk dat Nicolas overal opgemerkt wordt. Het is ook een toegankelijke jongen, wars van sterallures, iemand die niet wegloopt of slecht reageert wanneer hem om een reactie wordt gevraagd. Veel voetballers in Rusland zeggen niets, praten niet met de pers. Hij wel. Automatisch heeft het publiek meer sympathie voor spelers met wie het kan meeleven.
“Wat me het meest verraste bij hem? Dat zo’n onbekende speler uit een klein voetballand eerste keuze kon worden en blijven in Ruslands beste club. Vijf jaar geleden beschouwde men hem wel als een goeie investering: een jong talent voor weinig geld – hij kostte ‘maar’ 5 miljoen euro, naar Russische normen is dat niet zo veel. Voor Bruno Alves, die ook centraal achterin speelde, heeft men ruim 20 miljoen betaald. Die speelde aanvankelijk achterin samen met Nicolas, maar nu zit hij op de bank. Spalletti was niet zo tevreden over hem. Dus zette hij Nicolas naast de Slowaak Tomas Hubocan. Die twee centraal samen, dat klikt. Lombaerts is trouwens een van de zeven Zenitspelers die door de Russische bond verkozen zijn in het ideale elftal van het afgelopen seizoen.”
“Spelers die een veelvoud gekost hebben, houdt hij moeiteloos op de bank.”
JAN VERTONGHEN
(voor het tweede jaar op rij kampioen met Ajax en verkozen tot Speler van het Jaar)
‘Nood aan prikkels’
Simon Zwartkruis, journalist Voetbal International
” Jan Vertonghen speelde een cruciale rol in het behalen van de titel. In februari was het hoe dan ook uitgesloten dat de Amsterdammers de titel nog zouden pakken. Er heerste onrust op bestuurlijk vlak met de hele Cruijff-revolutie, de blessuregolf bereikte haar toppunt en de achterstand op koploper AZ leek onoverbrugbaar. Toch sprak Jan de verwachting uit dat het goed zou komen. “AZ en Twente zullen wegzakken, het wordt een race tussen Ajax en PSV. Als ik de beide selecties tegen elkaar afweeg, hebben wij meer kwaliteit.” Dan weet je het wel, zeker? Die redenering maakte hij vijf maanden voor ze kampioen werden.
“Hij was de eerste speler bij wie het niveau na de winter omhoog ging. Zelfkritiek is vaak ver te zoeken bij voetballers, maar Jan besefte dat de gemakzucht van het seizoensbegin uit zijn spel moest. Frank de Boer zei toen over hem dat hij nood heeft aan prikkels van buitenaf. Maar als je de absolute top wilt bereiken, moet je die motivatie uit jezelf kunnen halen. Die klik maakte hij in de terugronde.
“Naast zijn stijgende prestaties op het veld, zweepte Jan ook de kleedkamer op om zijn teammaats te motiveren. De Jan Vertonghen van nu kun je niet meer vergelijken met de tiener die op zijn 19e in het eerste elftal terechtkwam. Hij was een bedeesde en bescheiden jongen die zich, zoals zo vaak met spelers van die leeftijd, op zijn eigen prestaties focuste. In die tijd koesterde hij wel al de hoop om tot een persoonlijkheid uit te groeien. De aanvoerdersband die De Boer hem gaf, bleek een stimulans om zijn leidinggevende rol binnen het elftal te ontwikkelen.
“Ik verwacht dat Jan de overstap naar Tottenham zal maken, al is het gekende pokerspel tussen vraag en aanbod nog niet afgerond. Hij heeft altijd zijn voorkeur voor Engeland uitgesproken en bij de Spurs is de kans groot dat hij in de basis staat. Het is een voetballende ploeg die hem toelaat geregeld mee op te rukken. Ik zie hem slagen in Engeland. Door het hoge tempo zal hij er nooit de kans krijgen om op zijn lauweren te rusten.”
“Van een bedeesde tiener is hij uitgegroeid tot een persoonlijkheid in de kleedkamer.”
KEVIN MIRALLAS
(titel en beker met Olympiacos, topscorer en verkozen tot Speler van het Jaar)
‘God in Griekenland’
Vasilis Sambrakos, columnist bij de Griekse krant Sport Day
Kevin Mirallas zal deze zomer zijn huis mogen uitbreiden, wil hij er alle prijzen van het afgelopen seizoen in kwijtraken. Hij won titel en beker met Olympiacos, was topscorer met 20 goals en werd verkozen tot Speler van het Jaar. Een bedenking: ligt de gemiddelde Griek gezien de crisis nog wel wakker van het voetbal? Meer dan ooit, zegt sportjournalist Vasilis Sambrakos: “Voetbal is in deze donkere tijden de goedkoopste manier om alle zorgen even opzij te zetten. Mensen blijven tegenwoordig thuis en volgen het voetbal voor hun televisietoestel. De kijkcijfers zijn nooit zo hoog geweest als nu. De economische crisis heeft uiteraard ook onze competitie niet gespaard. De Super-league is niet meer wat ze geweest is. Olympiacos heeft daardoor weinig tegenstand gekend. Desondanks lag het ook aan de enorme kwaliteiten van Mirallas dat ze het zo vlot gehaald hebben. Tegen kleinere ploegen werd hij vooral op de flank uitgespeeld, in de Champions League rekende Olympiacos op zijn snelheid om als diepe spits te opereren. Daar vind ik hem net iets minder, omdat hij toch beter is als hij vaak aan de bal komt en vanop de flank naar binnen kan snijden. Mirallas heeft echt een groot aandeel in de titel. Hij heeft niet alleen tegen kleine ploegen gescoord, ook in de toppers was hij het telkens die cruciale doelpunten maakte. Hij is dan ook meer dan terecht verkozen tot meest waardevolle speler.
“Ook bij de supporters heeft hij zich op korte tijd ongelooflijk populair gemaakt. Hij kan tegenwoordig nergens meer komen of er ontstaat een verkeersopstopping. ( lacht) Mirallas gaat heel goed om met zijn sterrenstatus, maakt tijd vrij voor de fans, is altijd beleefd en voorkomend in de pers en wordt nooit in de nachtclubs gesignaleerd. Onlangs heeft hij verklaard dat hij voor vijf jaar wilde bijtekenen, maar ik denk niet dat zijn toekomst hier ligt. Een speler van zijn niveau heeft niets meer te zoeken in Griekenland.”
“Mirallas kan tegenwoordig nergens meer komen of er ontstaat een verkeersopstopping.”
STEVEN DEFOUR
(kampioen met Porto)
‘De echte Defour nog niet gezien’
Jeroen Van Haute volgt Portugal voor Belgacom TV
“Het was het eerste jaar dat we met Belgacom TV de rechten van de Primeira Liga hadden. Die aandacht is terecht als je ziet dat ze op de UEFA-ranglijst Frankrijk ingehaald hebben en nu de op vier na sterkste competitie van Europa zijn.
“Porto heeft een zwaar jaar achter de rug. In de CL niet door de poules geraakt en in de EL kansloos naar huis gestuurd door Manchester City. Zo lagen ze er in Europa vroeger uit dan Benfica en Sporting, wat op zich al een blamage is.
“Ook Defour heeft geen superjaar achter de rug. Dat ligt er in de eerste plaats aan dat hij geblesseerd uitviel, net toen hij veel aan spelen toekwam. Tweede reden is dat Vítor Pereira hem steeds op een andere plaats zette: nu eens als verdedigende middenvelder, dan weer als spelverdeler en zelfs eens op de flank vlak achter Hulk. Zelfs binnen dezelfde wedstrijd leek hij soms meerdere keren van plaats te wisselen. Het was me vaak een raadsel wat zijn opdracht nu precies was. Ik had ook het gevoel dat hij daardoor niet altijd goed wist waar hij aan toe was. Op zich is het uiteraard wel knap dat hij aan spelen toekomt, want met Moutinho en Lucho González heeft hij zware concurrentie. Alleen heb ik de Defour van Standard niet gezien. Je zag hem nooit lange passes trappen of zijn ploegmaats sturen. Het lef dat hem zelfs als jonkie bij Genk zo bijzonder maakte, was er nooit. Het was vooral hard werken en altijd voor de simpele pass opzij of achteruit gaan. Wil hij meer zijn dan één van de zestien, zal de ware Defour moeten opstaan.”
“Het was soms een raadsel wat de opdracht van Defour precies was.”
ANDERE BELGEN DIE EEN PRIJS PAKTEN
Michel Preud’homme : kampioen Saudi-Arabië met Al Shabab
Toby Alderweireld: kampioen Nederland met Ajax
Eden Hazard: verkozen tot Speler van het Jaar in Frankrijk
Axel Witsel: Ligabeker Portugal met Benfica
Dieter Van Tornhout: Ligabeker Schotland met Kilmarnock
Thibaut Courtois: winnaar Europa League met Atlético Madrid
Dries Mertens, Timothy Derijck, Stijn Wuytens & Funso Ojo: KNVB-beker Nederland met PSV
DOOR GEERT FOUTRÉ, DIEDERIK GEYPEN EN JENS D’HONDT – BEELDEN: IMAGEGLOBE
