DDe manier waarop de Nederlandse trainer Huub Stevens bij Hertha Berlijn van zijn voetstuk is gedonderd, vind ik heel frappant. Het laat zien dat je als trainer nooit mag denken dat een groep zich moet aanpassen aan jouw systeem. Je moet zelf flexibel genoeg zijn om je manier van werken bij te sturen en zo de ploeg weer aan het voetballen te krijgen. Stevens heeft bij Schalke 04 uitstekend werk verricht. In een periode dat er in het Duitse voetbal een recessie heerste en er iets anders nodig was dan lopen en wroeten, legde hij nieuwe accenten. Zijn aanpak heette een verfrissing te zijn. Bovendien hamerde hij ook op een familiale sfeer. Hij was een topper in wording, het steraandeel onder de trainers. Zo ging hij vorig seizoen ook voor veel geld naar Hertha BSC. Ik hoor dat hij er netto tussen 40 en 60 miljoen Belgische frank verdient.
Vooral tijdens de huidige campagne is het in Berlijn volledig misgegaan. Op een gegeven moment veegde Stevens voor het oog van de televisiecamera’s zijn spelersgroep de mantel uit. Wie dat doet, weet dat de groep zich tegen hem gaat keren. Ik verbaas er me dan ook over dat trainers zichzelf niet kunnen corrigeren en met harde taal plots het tij proberen te keren. Ik hoor van Bart Goor dat iedereen vindt dat de trainingen van Stevens zeer monotoon zijn. Elke dag van de week wordt hetzelfde gedaan. Jaar in, jaar uit. Maar wat erger is : door de omgangsvormen van Stevens hebben de spelers schrik om naar de trainingen te komen.
Stevens heeft er bijvoorbeeld veel moeite mee dat internationals voor vriendschappelijke wedstrijden worden afgestaan. Altijd werd er rond zo’n selectie gezeverd en gezaagd. Als ze dan terugkwamen, durfde hij ze in de daaropvolgende competitiewedstrijd na een kwartier al te wisselen. Omdat ze zogezegd nog moe waren. De week erna zaten ze dan op de bank. Zoiets doe je niet. Bovendien profileerde Stevens zich naar de pers als slachtoffer en niet als dader. Hij werd lang gesteund door Dieter Hoeness, de manager die in Berlijn alles te zeggen heeft. Maar dit krediet kan natuurlijk niet eindeloos duren als je naar de allerlaatste plaats bent gezakt.
Huub Stevens heeft één grote fout gemaakt : toen hij naar Berlijn trok, mat hij zich de allure van een topper aan. Toen de ploeg in een crisis sukkelde, bleek hij niet in staat te zijn de trainingsintensiteit aan te passen. Plots besteedde hij geen aandacht meer aan de familiale sfeer die hij bij Schalke zo belangrijk vond. Door zijn optreden zorgde hij er integendeel voor dat de groep zich tegen hem keerde. Ik zag in Huub Stevens een toptrainer toen hij bij Schalke 04 aan het werk was. Ik dacht toen ook dat er in hem nog een grote progressiemarge schuilde. Maar in Berlijn is hij wel op een heel pijnlijke manier met zijn beperkingen geconfronteerd.
door Geert Foutré
