Besnik Hasi (36) keert terug naar Anderlecht, de club waar hij vijf en een half jaar voetbalde. De komende twee seizoenen wordt hij er assistent-trainer. Zaterdag speelt de Kosovaar op Charleroi zijn laatste wedstrijd. “Het werd steeds moeilijker,” zegt hij, “vooral ook om mij voor elke training op te laden.”

Om elke dag van Brussel naar Brugge te moeten rijden voor veel minder geld dan je gewoon was?

Besnik Hasi: “Bij Cercle was voor mij niet het geld het belangrijkste, ik ging ernaartoe om het plezier in voetbal terug te vinden en op een waardige manier afscheid van het voetbal te kunnen nemen. Maar die 200 kilometer per dag zijn slopend, ik schatte dat verkeerd in. Ik ben minder thuis en als ik thuis ben, moet ik meer rusten dan ooit. Ik vreesde voor het seizoen te veel. Anderzijds bood Anderlecht mij een kans zoals je er niet veel krijgt in een carrière.”

Was het nu of nooit?

“Neen. Voor Anderlecht was het geen probleem als ik nog een jaar voetbalde, daarna kon ik ook nog bij de club terecht, maar in welke positie was niet duidelijk. Nu was er net een opening.”

Jouw heenronde was uitstekend.

“Mijn eerste zes maanden waren van hoog niveau omdat ik ontzettend diep ben gegaan. In de eerste plaats voor Glen ( De Boeck, nvdr), die zowat de enige was die vorige zomer nog in mij geloofde. Uit dankbaarheid voor de kans die ze mij gaven, wou ik hem en Cercle niet ontgoochelen.”

Cercle gunt je die kans nu ook wel, maar heeft het er heel moeilijk mee dat Anderlecht zonder toestemming te vragen onderhandelt en zelfs een contract afsluit met een speler die nog een jaar onder contract ligt.

“De miscommunicatie kwam omdat het niet duidelijk was hoe de hiërarchie in de technische staf zou zijn: bleef Ariël hoofdtrainer of zou er iemand anders komen? Anderlecht kende mijn leeftijd en wist dat ik wou stoppen. Het sprak ook geen tien keer met mij. De eerste keer was een verkennend gesprek, de tweede keer tekenden we een voorcontract. Maar Anderlecht is een gentlemanclub. De afspraak is gemaakt om na de competitie met Cercle te spreken. Ik hoop dat we als vrienden uit elkaar kunnen gaan.”

Glen De Boeck had je liever als assistent-trainer bij Cercle gehad.

“Ja, Glen wou mij bij Cercle naast zich als assistent. Daar sprak hij met mij over en dat is ook intern uitgebreid besproken, maar het is niet doorgegaan toen bleek dat Cercle een volwaardige assistent met een Pro Licencediploma nodig had.”

Waarom koos Anderlecht jou als assistent-trainer?

“Toen ik er twee jaar geleden vertrok, zegden ze mij al dat ze mij na mijn spelerscarrière terugwilden omdat ik een profiel heb dat ze zoeken. Ze verwachten dat ik een uitstekende tussenpersoon word tussen de hoofdtrainer en de groep. Ik heb heel veel nationale en internationale ervaring, ik ben een zeer multiculturele mens en ik spreek veel talen. De bedoeling is dat ik ook in die zin spelers help en beter maak. Ik wil ook zo snel mogelijk de Europese trainersdiploma’s halen.”

Waarom zou het klikken tussen jou en Ariël Jacobs?

“Ik werkte bij Lokeren vier à vijf maanden heel goed met hem samen. Hij stond toen altijd aan mijn kant. Ariël straalt rust uit en kan zijn boodschap ook op een heel rustige manier brengen. Ik kan veel van hem leren.”

Met welk gevoel hang je komend weekend jouw schoenen aan de haak?

“Met een goed gevoel, want het is een mooi afscheid van een mooie carrière. In de wedstrijd op Moeskroen ( speeldag 32, nvdr) was het wel even schrikken, ik besefte toen voor het eerst ten volle dat het einde nabij was en ik was zeer ontgoocheld. Maar het goede nieuws is: ik blijf in het voetbal, het mooiste wat er is.”

CHRISTIAN VANDENABEELE