“Ik heb mijn eigen bewakingsbedrijfje opgericht”, vertelt Rodyse Munienge ons. Vandaag woont hij in een appartement op een paar honderden meters van het stadion van Manchester City, in een wijk die een upgrade gekregen heeft door de aanwezigheid van het Etihad Stadium. “De hoofdmoot van mijn werk bestaat erin om villa’s van voetballers uit de Premier League die hier in de buurt wonen te bewaken. We worden het vaakst gevraagd tijdens wedstrijddagen, omdat dieven dan automatisch weten dat de speler niet thuis is. Natuurlijk kan de rest van het gezin wel in huis zijn en moeten we hen dus ook beschermen. Het is in Engeland niet zoals in België. Boeven zijn hier niet alleen uit op een buit, ze willen vaak ook het slachtoffer mentaal traumatiseren. Mijn bedrijfje is er dus om een maximale veiligheid te bieden aan het huis en de inwoners. We doen dat door de installatie van verschillende camera’s én iemand ter plaatse. We doen eigenlijk aan preventie. Worden er vaak inbraakpogingen ondernomen? Ja. Maar meestal lopen de spelers daar niet mee naar de pers om de dief niet belangrijker te maken dan hij is. In Engeland gaat het vaak om georganiseerde bendes, niet om kleine garnalen. Aan het adres van een speler geraken is relatief gemakkelijk. Je moet dus op je hoede zijn en het ook niet gaan zoeken. Nog niet zo lang geleden kreeg een voetballer uit Londen een messteek in zijn been omdat hij eventjes superman wilde spelen. Meer dan eens heeft men ook bij Vincent proberen in te breken, maar telkens was ik ter plaatse, dat heeft hen ontmoedigd.

“Ik ben op mijn achttiende begonnen in de bewaking. In België heb ik als bewaker gewerkt bij Gucci. Daarna ben ik drie weken stage gaan lopen als bodyguard in de Verenigde Staten. Daar heb ik geleerd om met wapens om te gaan”, zegt Rodyse, die vandaag scherp blijft met boksen en judo. “Ik ga ook met voetballers naar de Panacea, de selecte nachtclub van Manchester. Ik ben er dan bij om te vermijden dat ze te veel lastiggevallen worden of te vaak gevraagd worden voor een foto en dergelijke. Zo kunnen ze toch een rustige avond beleven. Ik ben onder anderen mee geweest met Emile Heskey, Peter Crouch en Shay Given. Maar als je je moet bezighouden met Mario Balotelli, dat is toch wat anders ( lacht). Hij wordt onophoudelijk uitgedaagd en hij is er nu eenmaal niet de persoon naar om alles maar over zich heen te laten gaan. Dan ben je wel constant op je qui-vive. Er wordt hier veel gedronken, dus zijn er ook vaak interventies nodig. Mijn voordeel is dat ik vaak met Vincent optrek en dat ik dus weet op welke manier een speler van rust houdt. Vincent houdt er bijvoorbeeld niet van om zich te laten fotograferen in nachtclubs. Dat kan gevaarlijk zijn. Een tabloid moet maar even in Photoshop wat prutsen aan je ogen en je ziet er dronken uit. Zet daar een vette titel boven en het grote publiek is ermee weg.

“In de toekomst wil ik mijn bewakingsbedrijfje naar de top brengen. Waarom zou ik op een dag niet voor de veiligheid van de koningin kunnen zorgen? In Engeland werkt alles via contacten. Zonder Vincent zou mijn bedrijfje de grootste moeilijkheden hebben om te blijven draaien. Hij heeft er niet in geïnvesteerd maar hij is de tussenpersoon die me in contact brengt met andere spelers.”