Bryan Ruiz is gelukkig bij Gent, maar hij heeft slechts één wens: een betere voetballer worden. En dat kan hij niet meer bij de Buffalo’s. ‘Ten laatste volgend jaar wil ik bij een betere ploeg spelen.’

Een klein, wit hondje volgt in het zog van Bryan Ruiz (23) op het moment dat hij de deur van zijn moderne appartement in de buurt van Gent opent. Het beestje, een miniversie van Kuifjes Bobby, is nog naamloos. Jocelyn, Bryans vrouw, heeft het immers pas de dag ervoor als verjaardagscadeautje van vrienden gekregen. In de stijlvol, maar sober ingerichte huiskamer zit de kleine Mathyas Ruiz (roepnaam ‘Mati’) op een poef geconcentreerd naar een Spaanse tekenfilm te kijken. Aangezien de meeste meubels in de living zwart of donkergrijs zijn, springt de kleurrijke speelhoek van Mathyas nog het meest in het oog. Tussen het speelgoed ligt een grote, mousse bal. Even later toont Ruiz junior, nog maar 1 jaar en 1 maand oud, daarmee zijn kunsten. In tegenstelling tot zijn papa doet hij alles met zijn rechtervoet, maar zijn liefde voor de bal is al duidelijk. Naast de bal ziet de kleine Mathyas ook zijn ouders heel graag, zo blijkt tijdens het interview. Gevolg: wat eigenlijk een gezamenlijk gesprek met mama en papa had moeten worden, werd uiteindelijk een gesprek met nu eens Jocelyn, dan weer Bryan. Op de tafel waar we plaatsnemen voor het interview, liggen twee cursussen Frans. Bryan verduidelijkt: “Jocelyn en ik zijn vandaag begonnen met Franse les. We volgen het één keer per week, maar willen later het tempo opdrijven naar twee keer per week.”

Je bent je al aan het voorbereiden op een transfer naar een Franse ploeg?

Bryan Ruiz: “( zonder verpinken) Nee hoor, dit is puur uit eigen interesse. We hebben nu de tijd om een taal te leren en in België spreken ook veel mensen Frans, vandaar. Het kan best zijn dat de taal ons later nog van pas zal komen, maar dat zien we dan wel.”

Jocelyn: “We hebben bewust voor het Frans gekozen, omdat dat toch een taal is die op het wereldvlak veel gesproken wordt en omdat het verwant is met het Spaans.” ( Mathyas sleurt ondertussen zijn papa naar de sofa)

Een knuffel van Mathyas

Jocelyn, je kent Bryan nu al vier jaar. Is hij op die tijd veranderd?

Jocelyn: “Ja, toch wel. Toen ik hem leerde kennen, was zijn haar langer en was hij veel te mager. Als je hem een duw gaf, viel hij om. Nu heeft hij veel meer spiermassa en zet je hem niet zo gemakkelijk meer opzij. Bepaalde facetten van zijn voetbalspel zijn ook enorm verbeterd. In Costa Rica scoorde hij bijvoorbeeld nooit met het hoofd, hier lukt dat wel.

“Door naar België te komen en zijn familie achter te laten was hij verplicht om op korte tijd volwassen te worden. Hij heeft hier moeten leren zijn plan te trekken. Daardoor heeft hij veel meer zelfvertrouwen gekregen.”

Wat heeft de verhuis naar België voor jou betekend?

Jocelyn: “Vooral het begin was moeilijk. Als ik het ontbijt had klaargemaakt en het hele appartement had opgeruimd, zette ik me in de zetel en vroeg ik me af: ‘Wat ga ik nu eens doen?’ Vanaf het moment dat Mathyas geboren werd, kon ik me de hele dag met hem bezighouden.

“Ik heb het gevoel dat ik me hier heel goed gered heb. In Costa Rica had ik een veel actiever leven, maar hier ben ik ook gelukkig, want ik heb Bryan en Mathyas de hele tijd dicht bij me. En ondertussen hebben we hier heel wat vrienden.”

Kijk je graag naar voetbal?

Jocelyn: “Ja hoor. Ik probeer alle matchen van Gent te zien. Als ze thuis spelen, ga ik in het stadion kijken. Uitwedstrijden volg ik op Belgacom tv.”

En je begrijpt wat buitenspel is?

Jocelyn: “( lacht) Ja, dankzij de PlayStation! Bryan zet dan het beeld stil en legt het me uit. Ik denk toch dat ik mag zeggen dat ik iets van voetbal ken. Toch, Bryan? ( Bryan knikt bevestigend vanuit de sofa waar hij samen met Mathyas tv kijkt)”

Naar verluidt ga je ook veel kijken naar de trainingen van de Buffalo’s.

Jocelyn: “Ja, maar dat is niet zozeer om Bryan te zien ( lacht). Je moet weten dat Tatjana ( Labio, de uitbaatster van de kantine op het oefencomplex van AA Gent, nvdr) een heel goede vriendin van me geworden is. Zij is een beetje mijn tweede mama. Ze geeft me goede tips voor de opvoeding van Mathyas, ze gaat mee naar de dokter, ze legt me uit welke geneesmiddelen ik het best koop, …”

Bryan, heeft het vaderschap jou veranderd?

Bryan (nog steeds vanuit de sofa): “Natuurlijk. ( geamuseerd) Ik zie nu ook dat hij graag met de bal speelt en …”

Jocelyn (onderbreekt glimlachend): “Zeg maar dat Mathyas geen dag zonder zijn papa kan!”

Bryan (ontroerd): “Elke keer als ik thuiskom van training, komt hij onmiddellijk naar de deur gelopen en geeft hij me een knuffel. Als hij met Jocelyn naar de training komt, loopt hij achter elke bal. En hij heeft al een redelijk goed schot in huis ( lacht).”

Een completere voetballer

Costa Rica speelt straks een kwalificatiewedstrijd voor het WK 2010 tegen El Salvador (Costa Rica zou winnen met 1-3), maar omdat Los Ticos al zeker zijn van de eerste plaats in de groep, ben je niet opgeroepen. Blij dat je niet nog eens heen en weer naar je vaderland moet vliegen?

Bryan ( ondertussen is Mathyas aan de haal met Jocelyn en is Bryan weer aan tafel gaan zitten): “Ik was graag bij de nationale selectie geweest, maar ik ben wel blij dat ik hier gisteren de verjaardag van Jocelyn mee heb kunnen vieren. Bovendien staan we met AA Gent voor belangrijke wedstrijden.”

Je bent dit seizoen nogal wisselvallig: soms briljant, soms onzichtbaar. Heeft het voortdurende heen-en-weergereis tussen België en Costa Rica daar iets mee te maken?

Bryan: “Nu ja, ik heb dit seizoen in praktisch anderhalve maand drie keer met Costa Rica gevoetbald. Als je weet dat er een tijdsverschil van acht uur is tussen België en Costa Rica en dat de reis toch ongeveer een dag in beslag neemt, heeft dat wel zijn invloed. Ik zou niet zeggen dat ik vermoeid ben, maar ik merk wel een gebrek aan frisheid.

“Bovendien gaan we naar Costa Rica in economy class. Als ik terugkeer, legt AA Gent wel bij om me in business class te laten vliegen. Dan kan ik onderweg tenminste wat slapen.”

Zijn er nog andere redenen waarom je soms niet je niveau haalt?

Bryan: “Daar zit de aanpassing aan de nieuwe trainer natuurlijk voor veel tussen. Het verschil met vorig jaar is enorm. Ik heb nu andere taken. En daardoor scoor ik veel minder dan vorig jaar. Maar aan de andere kant zit ik nu al aan zeven assists, terwijl er dat vorig seizoen maar vijf op het hele seizoen waren!

“Ik vind niet dat ik slecht speel, maar omdat ik veel minder scoor, krijgen de mensen de indruk dat ik mijn niveau niet haal. Trouwens: ik wil weer meer scoren! Ik ben het altijd gewoon geweest om doelpunten te maken. Ik hoop echt dat die doelpunten zullen komen.”

Je moet veel meer werken voor de ploeg dan vorig jaar, maar volgens trainer Michel Preud’homme word je zo een completere voetballer.

Bryan: “Klopt. Ik moet nu meer verdedigend werk opknappen, waardoor het meer krachten kost om vooraan te komen en te scoren. Ik heb daar ook met Michel over gepraat en ik ben het er helemaal mee eens als hij zegt dat ik zo een completere voetballer word. Hij heeft gelijk. Als ik straks naar een andere club ga, zal ik polyvalenter zijn en zal de trainer meer mogelijkheden hebben met mij.”

Door de blessure van Zlatan Ljubijankic valt het enige alternatief voor Dominic Foley als diepe spits weg. Wat als er straks iets met Foley gebeurt?

Bryan: “Dan zal daar iemand moeten spelen die dat niet gewoon is. Michel weet dat dat een positie is waar ik niet graag voetbal, maar als ik daar moet spelen, zal ik daar spelen.”

Preud’homme heeft het spelsysteem iets of wat aangepast van een 4-4-2 naar een 4-2-3-1, waarbij jij nu centraal achter Dominic Foley speelt. Voel je je daar goed bij?

Bryan: “Ja hoor. Als je centraal op het middenveld speelt in een 4-4-2, moet je veel meer verdedigen. Maar in dit nieuwe systeem heb ik altijd nog twee spelers in mijn rug die het zwaarste verdedigende werk opknappen. Zo kan ik me vrijer bewegen en kom ik veel meer aan de bal.”

Een nakend vertrek

Nadat je begin oktober in de pers aankondigde dat je weg wou en dat de 4-3-3 van Sollied je beter lag dan de 4-4-2 van Preud’homme, reageerde die laatste als volgt: ‘Ik ben hier om Gent beter te maken, niet om de transferprijs van Ruiz de hoogte in te jagen. Ruiz moet spelen waar het goed is voor de ploeg.’ Wat vind je daar nu achteraf van?

Bryan: “Zijn reactie was terecht. De ploeg moet niet ten dienste van mij spelen, maar ik ten dienste van de ploeg. In welk systeem ik het liefst speel, is een andere zaak. Een journalist heeft me toen voor de keuze gesteld: 4-3-3 of 4-4-2? Dan antwoord ik oprecht: 4-3-3. Dat is toen een beetje opgeblazen. Ik wilde daarmee helemaal niet zeggen dat ik niet in een 4-4-2 wil spelen.

“Kijk, ik heb mij altijd open opgesteld ten opzichte van de pers, maar de journalisten die dit seizoen kritiek op me hadden, hebben het volgens mij niet bij het rechte eind. Naar mijn gevoel heb ik in nog geen enkele wedstrijd slecht gespeeld en had ik altijd wel een paar goede acties in huis. Maar oké, kritiek moet je als voetballer aanvaarden. Ik voetbal ook niet voor journalisten, maar voor mezelf, mijn familie en mijn club.”

Toch was de pers soms ook lovend. Na jullie wedstrijd op Tubeke kopte een krant: ‘Wat zou AA Gent zijn zonder Bryan Ruiz?’

Bryan: “Ja kijk, dat begrijp ik niet. De ene dag krijg ik kritiek, en de andere dag schrijven ze dat de ploeg niet zonder mij kan.”

En, kan AA Gent zonder jou?

Bryan: “( lacht) Ik weet het niet. Ik ben de ploeg niet. Zonder de ploeg ben ik ook niks, maar waarschijnlijk is Gent zich al aan het voorbereiden op mijn vertrek.”

Dat zal wel. Je hebt gezegd dat je vanaf januari 2009 in een betere competitie wil spelen.

Bryan: “( licht protesterend) Zo heb ik dat niet gezegd. Maar als er in december een bod komt waar de club én ik beter van worden, dan zou ik graag vertrekken. Als dat niet gebeurt in december, blijf ik tot het einde van het seizoen. En dan hoop ik dat ik me in de tweede seizoenshelft in de kijker kan spelen van andere ploegen.”

De twee Michels van AA Gent, Louwagie en Preud’homme, beweren nochtans dat je zeker tot het einde van het seizoen blijft.

Bryan: ” (aarzelend) Michel Louwagie heeft me gezegd dat ik mag vertrekken als er rond de winterstop een mooie opportuniteit voor me is.

“Begrijp me niet verkeerd. Ik ben gelukkig bij Gent, en ik zou graag tot het einde van het seizoen blijven. Maar als profspeler met ambitie wil ik ten laatste volgend jaar bij een betere ploeg spelen.”

Interesse van betere ploegen zoals Olympiacos, Heerenveen en Napoli was er afgelopen zomer al, maar AA Gent wou je nog niet laten gaan. Naar welke competitie gaat je voorkeur eigenlijk uit?

Bryan: “Ik denk dat de Franse, Nederlandse, Russische of Italiaanse competitie een goede volgende stap zou zijn. Dat zijn competities die beter zijn dan de Belgische, maar niet zo goed als de Spaanse of de Engelse, die ik als de beste beschouw.”

Michel Louwagie wil minstens acht miljoen euro voor jou. Twee jaar geleden betaalde Anderlecht drieënhalf miljoen euro voor Mbark Boussoufa aan AA Gent. Bryan Ruiz is dus beter dan twee Boussoufa’s.

Bryan: “Goh, ik vind wel dat de prijs op mijn hoofd wat overdreven is. Ik ben geen speler die al grootse prestaties neergezet heeft in een grote competitie, zoals de Spaanse of de Engelse. Bovendien kom ik van Costa Rica, een klein land. Het zou misschien anders zijn als ik een Braziliaan of een Argentijn geweest zou zijn. Die hebben een traditie van goede voetballers, maar wie kent Costa Rica?

“Om acht of tien miljoen euro waard te zijn, moet ik bij een betere ploeg kunnen voetballen. Ik bedoel: AA Gent heeft met mij nog niks gewonnen. Dat bedrag is een beetje overdreven.

“Dat Everton bereid was om 20 miljoen euro voor Marouane Fellaini op tafel te leggen, was natuurlijk ook omdat hij kampioen werd met Standard en Champions League speelde.”

Je zegt al vanaf het begin van het seizoen dat je voor de titel gaat met Gent. Geloof je er nog altijd in?

Bryan: “Ja, maar ik hou het nu meer voor mezelf. We staan uiteindelijk niet zo ver van de eerste plaats. Het wordt natuurlijk wel moeilijk. Het is een heel gesloten kampioenschap, veel ploegen staan op een zakdoek bij mekaar.

“Ik vind dat we telkens door details punten verloren hebben. Als we daar verder aan blijven werken, kunnen we het nog ver schoppen. Thuis verliezen tegen KV Mechelen en gelijkspelen tegen Dender en Lokeren mag natuurlijk nooit gebeuren. Thuis moeten we altijd winnen. En dan die wedstrijd op Germinal Beerschot waar Silvio Proto in de laatste minuut de gelijkmaker binnenkopt, omdat niemand hem in de gaten hield. Details.”

Francky Dury zei na jullie wedstrijd tegen Zulte Waregem dat hij AA Gent de beste ploeg van België vond. Hij vond vooral jullie middenveld heel sterk. Doet je dat als middenvelder dan wat?

Bryan: “Ja, het is altijd leuk om dat te horen van een andere trainer. Nu denk ik wel dat we naast een goed middenveld ook een goede aanval en een goede verdediging hebben.”

Kan de verdediging niet beter?

Bryan: “( lacht) De verdediging heeft drie wedstrijden op rij geen tegendoelpunt geslikt ( tegen Tubeke, Club Brugge en Zulte Waregem, nvdr), maar daarna ging het weer mis ( 1-1 thuis tegen Dender en 3-2 uit op Westerlo, nvdr). Concentratiefouten. Dat is iets waar we nog aan moeten werken, niet alleen de verdediging, maar de hele ploeg.”

Hoe pakt Preud’homme dat aan?

Bryan: “We bekijken altijd met de hele groep opnieuw de laatste wedstrijd op video. En dan zegt hij wat goed is, wat slecht is, en hoe we de fouten die we gemaakt hebben in de toekomst kunnen vermijden. Als prof moet je dat oppikken en meenemen naar de volgende wedstrijden.”

Zelfvertrouwen

Je hebt meer zelfvertrouwen gekregen. Laat je je dan ook meer gelden in de ploeg?

Bryan: “Ja, ik heb nu ook al wat ervaring en ben niet nieuw meer. Als je als jongere bij de groep komt, moet je de hiërarchie respecteren. Dat wil bijvoorbeeld zeggen dat je tijdens de trainingen de flessen water moet halen. Je begint onder aan de ladder en klimt zo stilaan op. Dankzij mijn doelpunten en mijn belang voor de ploeg ben ik gestegen in de hiërarchie.”

Sta je nu boven aan de ladder?

Bryan: “( lacht) Dat weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat ik mijn collega’s respecteer en zij mij. En dat is belangrijk.”

Ben je niet bang dat je ooit te veel zelfvertrouwen gaat krijgen?

Bryan: “Ja, daar ben ik wel bang van. Een teveel aan zelfvertrouwen kan je ook de das omdoen. Een voorbeeld: ik ben erg goed in topbiljart, maar soms ga ik bij de makkelijkste ballen compleet de mist in.”

Heb je de indruk dat je met je voeten op de grond blijft?

Bryan: “Ja, dat heeft veel te maken met mijn opvoeding. Mijn moeder en mijn grootvader hebben me altijd geleerd om nederig te zijn. Ik ben zo en ik zal altijd zo blijven.”

Hoe gaat het met je grootvader?

Bryan: “Ondanks het feit dat hij binnenkort een kleine hartoperatie moet ondergaan, gaat het goed met hem. Hij heeft nog nooit gevlogen, maar zijn droom is nog altijd om eens naar Spanje te vliegen. Hij zou dolgraag het Bernabéustadion zien.”

Misschien ziet hij je daar binnenkort wel spelen?

Bryan: “( lacht) Hopelijk!” S

door steve van herpe – beelden: jelle vermeersch