Geboren op 10 november 1954

Getrouwd met Sonja, vader van Steve (23) en Sandy (22).

Wat is je slechtste gewoonte ?

Herman Vermeulen : “Ik vrees dat ik een controlefreak ben. Alles moet altijd goed zijn. Als een aantal dingen minder loopt, heb ik dat altijd gezien. Terwijl je soms eens naar de andere kant moet durven kijken, het moet aanvaarden. Anders belast je zowel jezelf als de mensen die je wil bijsturen. Soms zeg ik tegen mezelf : ‘Ach, shit happens.’ Maar ik voel dat ik daar niet achter sta ( lacht).”

Op welke eigen prestatie ben je het trotst ?

“Dat ik altijd nuchter gebleven ben. Er is een aantal passages in mijn leven geweest die aanleiding hadden kunnen geven tot een zekere euforie, maar ik vind dat ik altijd mezelf gebleven ben. Mensen planden mijn carrière soms in mijn plaats, zagen de dingen nogal groots. Ik wist echter heel goed wat ik moest doen. Je moet zelf je beslissingen nemen.”

Waar komt die nuchterheid vandaan ?

“Ik kom uit een hele gewone arbeidersfamilie : nooit wat tekortgekomen, maar ook nooit overdaad gekend. Mijn broers, zussen en ikzelf kregen altijd van onze ouders mee dat er wederzijds respect moet zijn. Dat je met twee woorden moet spreken – ik denk niet dat jonge mensen die uitdrukking nog begrijpen. Mijn opvoeding komt me nog steeds van pas : ik respecteer iedereen op elk niveau, of het nu de buschauffeur of de president van de club is, dat maakt niks uit.”

Wat vind je de slechte maatschappelijke verandering van de laatste tien jaar ?

“Er wordt veel te veel genuanceerd. We durven niet meer to the point komen, er worden geen fouten meer gemaakt. Niets is nog belangrijk, in de zin van : ik smijt hier iets op de grond, er zal wel iemand zijn die het opruimt. Het enige waar we nog voor stoppen, is het rode licht. Ik heb in Duitsland gewoond : als je daar als vijfde in een bakkerij binnenkomt, dan word je ook als vijfde bediend. Hier in België hebben we daar een apparaatje met nummertjes voor nodig. Er heerst een soort wilde-Westentoestand : de eerste die hard roept, heeft gelijk.”

Op welke partij stemde je bij de laatste verkiezingen ?

“Een ontwijkend antwoord : ik stem met de regelmaat van een klok op een andere partij. Ik kies op basis van de verschuivingen die gebeurd zijn en de activiteiten van die partij in de afgelopen regeringsperiode. Ik volg het passief, maar ik weet heel goed waarom ik voor een bepaalde partij kies.”

Wat was het beste boek dat je onlangs las ?

“Goh, ik ben slecht geplaatst om daarop te antwoorden, want ik lees meestal boeken over sport. Technische boeken meestal. Waar ik me ook in verdiep, is de Tweede Wereldoorlog : boeken, dvd’s. Wat ik fascinerend vind – als ik het zo mag uitdrukken -, is de timing, de manier waarop alles politiek in elkaar paste : de fiere Duitsers die vernederd werden, de werkloosheid, de stuurloosheid. Dan staat daar plots iemand op die zegt : ik loop vooraan en als je met me mee marcheert, zijn we weg. En iedereen doet dat. Daartegenover staan dan de Engelsen, die onderhandelen en denken : we zijn goed bezig, hij zal niet verder gaan. Terwijl ik vind : je onderhandelt met een straatvechter, iemand die zijn eigen regels maakt. Die kán je nooit onder controle krijgen. Vervolgens beslissen Rusland en Italië om erin mee te gaan. Dat groeit van een kleine kei naar een grote rots met een enorme impact. Ik hoop dat men nu begrepen heeft dat die kei niet meer mag groeien, want die kei zit overal.”

Wat zou je nog graag leren ?

“( Lacht). Je moet altijd blijven leren. Ik ben bijvoorbeeld niet zo technisch aangelegd. Als iedereen een microgolfoven koopt, dan duurt het bij Vermeulen twee jaar voor hij ervan overtuigd raakt dat je zo’n ding nodig hebt. Op dat vlak ben ik nogal conservatief. Zo ook met de opkomst van de computer. Ik heb altijd met mijn voeten in de modder op het veld gestaan, ik vond dat een pc geen meerwaarde voor mij kon bieden. Dus heb ik ook weer twee jaar hardnekkig zitten wachten. Terwijl ik het nu een heel nuttig instrument vind.”

Wat kan jou ontroeren ?

“Ik mag niet naar een – ik ga het heel plat uitdrukken – bleitfilm kijken. Zelfs wanneer zo’n film volledig geënsceneerd is, zo van : het kindje wordt vermoord, de vrouw krijgt kanker en de hond gaat dood. Ooh, dan ben ik weg. Ik wil daar niet mee geconfronteerd worden. Op dat vlak ontvlucht ik de realiteit. Als mijn familie naar zoiets kijkt en ik ben thuis, dan steek ik mijn neus snel in een voetbalboek ( lacht).”

Loes Geuens