Serviër, geboren op 12 februari 1982 in Belgrado. 1,87 meter – 86 kg. Profiel: de populaire familieman.

B ojan Jorgacevic: “Ik ben graag alleen met mijn vrouw en kind. Afgelopen weekend gingen we nog met ons drietjes naar een restaurantje met een kleine speeltuin ergens midden in de bossen. Een perfecte uitstap. Ik heb dan de natuur om me in te ontspannen, mijn dochtertje de speeltuin. Een tijd terug gingen we met de spelersgroep golfen in de buurt van Brugge. Ik kon er niks van, het was mijn allereerste keer, maar ik geniet dan gewoon van de prachtige omgeving. Ik hou van de natuur.

“Maar liefst ben ik dus gewoon in het gezelschap van mijn vrouw Maja en my little princessMasa. We willen nog graag een of twee kindjes en natuurlijk zou ik het fantastisch vinden mocht daar een zoon bij zijn. Maar hé, is het een dochter, dan zie ik haar even graag hoor. Then we just try again(lacht). Ik ken mijn vrouw al mijn hele leven. Op mijn 24ste ben ik vader geworden. Natuurlijk heeft dat me veranderd. Bijna van dag op dag. De geboorte van je kind is voor iedereen een heel speciale gebeurtenis. De ene dag ben je nog a boy, de volgende dag moet je een ervaren papa zijn. Maar mijn leven is niet zo heel anders dan vroeger: ik trek er nog altijd op uit met mijn vrienden. Met mijn vrouw en dochter erbij vind ik dat nog leuker. Ik ben verantwoordelijk voor hen. Ik moet ervoor zorgen dat zij het goed hebben. I like that.

“Eigenlijk doe ik dat al mijn hele leven. Iedereen kent ondertussen wel mijn verhaal. Na de dood van mijn vader zorgde ik voor mijn zieke mama. Ik ben dus al mijn hele leven verantwoordelijk voor mijn familie. Ik spreek mijn ma nu enkel over de telefoon. Een vervelende situatie. Ze zegt steeds dat het goed met haar gaat, maar misschien doet ze zich sterker voor dan ze eigenlijk is. Ik wil haar snel eens bezoeken. Mijn oudere broer spreek ik via Skype. Hij zit helemaal anders in elkaar dan ik. Hij is absoluut geen sportman, maar hij heeft gewoon iets speciaals. Iedereen die hem kent, houdt van hem. Hij is vijf en een half jaar ouder, maar toen onze vader stierf, was hij eigenlijk nog een kleine jongen. Hij hield van uitgaan en zo… Daarom heb ík voor de familie gezorgd. Iedereen zei toen: ‘Je broer moet werken, hij moet het gezin beschermen, niet jij, Bojan.’ Maar hij weet nu dat hij toen fout was. Dat is allemaal verleden tijd. Ik ben heel gelukkig met mijn leven. Hij wil nu ook trouwen en aan een gezin beginnen. Now it’s all good.

“Ik weet dat ik trots mag zijn op wat ik heb gedaan, maar dat geeft me zeker niet het gevoel dat ik speciaal ben. Ook nu het goed gaat in het voetbal, zal ik nooit zeggen: ‘I’m a big star’. Andere mensen mogen dat wel in mijn plaats doen (lacht). Mijn vrouw is daar soms kwaad voor: ‘Laat je eens gelden in de kranten.’ Maar dat doe ik niet. Met mijn rol binnen de ploeg is het net hetzelfde. Ik weet dat ik het in me heb om een leider te zijn voor de groep. Bij Belgrado was ik dat zeker en vast. Hier zal het nog even duren, je mag je als nieuwkomer ook niet meteen opdringen. Ik wil me profileren als leider binnen de groep, maar niet naar de buitenwereld. In een voetbalploeg moet je een kameleon zijn. Is de omgeving rood, dan moet jij ook rood zijn. Is die groen, dan moet jij ook groen zijn. Je moet je kunnen aanpassen. Alleen zo krijg je een band met spelers. Ik probeer echt om met iedereen te spreken. Eigenlijk heb ik hier alleen maar vrienden.” S

door jan-pieter de vlieger

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content