Als zaterdag Westerlo en AA Gent tegenover elkaar staan, zal Jan Ceulemans met pijn in het hart zien hoe Mbark Boussoufa de tegenstander het technisch vernuft bijbrengt dat zijn eigen ploeg zo mist. Westerlo heeft nochtans een samenwerkingsakkoord met Chelsea, waar Boussoufa voor dit seizoen nog als overbodige speler rondliep. Het had de Marokkaanse Nederlander kunnen aantrekken, maar Ceulemans verkoos hem niet te nemen. Eén keer slechts had de Westelse trainer hem aan het werk gezien en daarbij weliswaar kwaliteiten vastgesteld, maar er niet van overtuigd geraakt dat zijn ploeg die op dat moment – TosinDosunmu was er nog – ook nodig had. Een pijnlijke misser is het, een speler met als belangrijkste kwaliteiten dat hij altijd aanspeelbaar is in de vrije ruimte, slim is in de balrecuperatie en in zijn actie altijd gevaarlijk naar voren is, links te laten liggen.

Toegegeven, ook Gent had aanvankelijk zijn twijfels : zijn kleine gestalte en het vermoeden karakterieel soms moeilijk te liggen waren Boussoufa immers voorgegaan in de onderhandelingen. Maar kijk, in een ploeg die goed draait en waarin hij weer meetelt en zijn eigenwaarde kon opkrikken, blijkt hij juist een voortreffelijke aanwinst en valt zijn kleine gestalte nauwelijks als nadeel op. Fysiek blijkt hij bij medische tests bovendien bij de beteren te zitten. Meewarig moet Ceulemans nu vaststellen dat Boussoufa is uitgegroeid tot een van de beste transfers in onze competitie. Terwijl Westerlo tussen haakjes ter vervanging van de, o ironie, naar AA Gent vertrokken Björn De Coninck met Joe Keenan en Stijn Vangeffelen twee linksachters aantrok, ven wie er geen enkele de basisploeg haalt. Gent heeft het minimale contract dat het Boussoufa aanbood inmiddels wel verbeterd en verlengd tot 2008. Tel uit je winst.

Voorin, om de vergelijking tussen beide tegenstanders van komend weekend nog even door te trekken, zit geen van beide goed in de spitsen. Dat Dosunmu nog altijd topschutter is van Westerlo, hoewel hij al geruime tijd naar Austria Wien is vertrokken, zegt veel. David Paas, Sebastian Kneissl, Peter Utaka, Jochen Van Arweghen noch Alex Brosque konden onomstotelijk scorend vermogen etaleren. Ook Georges Leekens moet het met spitsen doen die nauwelijks scoren : Ivica Jarakovic, Nordin Jbari noch, een goede start ten spijt, Tim Matthijs, konden zich voorin onmisbaar maken. Geen van hen is balvast genoeg. Maar dat euvel verhelpt Gent anders dan Westerlo. Trek bij AA Gent alle doelpunten die ze op stilstaande fasen maakten af en er blijven nog weinig voetballend uitgespeelde treffers over.

Het typeert de efficiëntie van AA Gent, waarin Georges Leekens nog andere accenten naar voren wil zien komen. Zo werd Maâmar Mamouni naast Stephen Laybutt, Ali Lukunku en Frédéric Herpoel bijvoorbeeld als een van de steunpilaren in de centrale as gezien. Maar die rol kon de Franse Algerijn nog niet helemaal waarmaken : te vaak wil hij in zijn enthousiasme nog zelf beslissend zijn. Simpeler voetballen, recupereren en afgeven zouden de ploeg meer ten goede komen en minder kaarten opleveren.

Het maakt dat Gent nog progressiemarge heeft, zeker als het in de terugronde wellicht een deel geblesseerde of geschorste spelers recupereert en er mogelijk nieuwe transfers bijkomen. Meer een poging om de druk en hoge verwachtingen te blijven weghouden is het dan ook niet om de Gentse trainer te horen beklemtonen hoe moeilijk Gent het in de terugronde wel niet zal hebben om het huidige niveau aan te houden. (RDG)

RDG

Trek bij AA Gent de doelpunten op stilstaande fasen af en er blijven er nog weinig over.