Op welk niveau heb je handbal gespeeld ?

Carmen Mogaldea : In eerste klasse. Maar toen ik een keuze moest maken, heb ik voor de studies gekozen. Ik heb een opleiding gevolgd in handel en boekhouden. Na geneeskunde en wiskunde is dat de moeilijkste richting. Daarna ben ik aan de universiteit begonnen om advocaat te worden, maar dat heb ik niet afgemaakt. We moesten er wetten en toespraken van Ceaucescu van buiten leren. Ik ben wel sportief gebleven. Ik fiets geregeld en ga twee of drie keer per week naar de fitnesszaal.

Interesseert het voetbal je ?

Nog maar sinds ik getrouwd ben. In Roemenië won Liviu bijna altijd als ik ging kijken. Hij won zelfs eens een derby op de dag van ons burgerlijk huwelijk. Ik breng hem dus geluk. Nu is het door de kinderen moeilijker om te gaan kijken. Soms mis ik dat wel eens.

Vind je het lastig dat je hier niet op je familie kan terugvallen ?

Soms wel. Onlangs moest Cosmin drie dagen in het ziekenhuis omdat hij hevige keelpijn had. Gelukkig waren mijn schoonouders net op bezoek, zodat ik bij hem kon blijven. Ik zou niet weten hoe ik het anders had moeten oplossen. Het is ook moeilijk om uit te gaan met de kinderen. Gelukkig hebben we een paar adresjes van toffe restaurants, waar ze niet echt stil hoeven te zitten. Ik ga Cosmin altijd afhalen aan de schoolpoort. Als je hoort wat volwassenen kinderen vandaag de dag allemaal aandoen – de verkrachting van die baby in Charleroi, de moord op die Duitse bankierszoon… – dat is om van te huiveren.

Hoe breng je het liefst je vrije tijd door ?

Zoals elke vrouw ga ik graag winkelen. Liviu krijgt het daarvan op zijn heupen, maar ik lees in deze rubriek dat alle voetballersvrouwen graag shoppen. Liviu gaat ook graag goed gekleed, maar ik ben het wel die zijn broeken en schoenen moet kopen. In enkele winkels weten ze dat al en krijg ik de schoenen mee zodat hij ze thuis kan passen. Voor zijn verjaardag zal ik hem een mooi pak kopen. Zelf kreeg ik van hem al een schitterend geschenk : een Peugeot cabrio 206. Ik ga ook graag met de kinderen naar de film, alle recente tekenfilms ken ik op mijn duimpje. Maar als ik alleen ben, luister ik graag naar muziek. Dan kies ik voor een genre dat bij mijn humeur van die dag past.

Zeg eens iets over Liviu.

De perfecte man : begrijpend, warm en heel sterk. Ik bewonder zijn karaktersterkte. Hij blijft ergens voor gaan, ook als hij problemen heeft. En die brengt hij niet mee naar huis. Echt iemand uit de duizend. Ik mag wel een hele dikke kaars branden dat ik op hem gevallen ben. Hij laat me volkomen vrij, is zelf absoluut geen macho. Nee, we hebben het heel goed met elkaar. Het is nog altijd alsof we nog maar pas getrouwd zijn.

Heb je het huis zelf ingericht ?

Liviu heeft het oude behangpapier van de muur gehaald. Eerst dachten we niet zoveel aan het huis te zullen veranderen, maar uiteindelijk zijn we toch al behoorlijk in de weer geweest ( Liviu : “Ze wet van geen ophouden”). Ik hou nogal van modern. Op het gelijkvloers hebben we vooral voor rood, zwart, wit en beige gekozen. Andere kleuren in de verschillende plaatsen, dat zou vloeken, temeer omdat er geen deur is tussen de keuken en de living. De slaapkamers zijn wel in een andere stijl ingericht. Ik regel die dingen wel, want Liviu heeft daar geen tijd voor. Ook in Boekarest hebben we nog een huis, waar nog behoorlijk wat werk aan te doen blijft. We hadden het nog maar net gebouwd toen Liviu bij Standard tekende. We zien wel wat we er in de toekomst mee doen.

door Pascale Piérard