Hoe hebben jullie elkaar leren kennen ?

“Via het voetbal. Ik liep stage als kinesiste op Lokeren, toen Chris daar speler was. Het ging wel langzaam, hoor. Eigenlijk is het begonnen met een hechte vriendschapsband. Je hoort als kinesiste op een club ook veel over die mannen hé ( lacht). Toen we samen waren en ik laat moest werken, wist ik meestal tegen ’s avonds al wat we zouden eten ( lacht). Er was altijd wel iemand die Chris gezien had en die me wist te vertellen wat hij allemaal gekocht had in de winkel. Daarom is het niet altijd zo leuk om in dezelfde stad te wonen waar Chris voetbalt.”

Kende je toen al veel van voetbal ?

“Absoluut niet. Bijna niets zelfs. Tijdens mijn stage leerden de materiaalmeesters mij wat een corner was, hoe buitenspel in elkaar zat… Nu gaat het al veel beter. Ik ben Chris zijn trouwste supporter. Voor mij is een wedstrijd vooral interessant als er iemand meespeelt die ik ken. Vroeger verklaarde ik mijn papa gek als hij rechtsprong omdat de Rode Duivels een doelpunt maakten, maar nu ben ik diegene die rechtspringt bij een doelpunt ( lacht).”

Werk je nu nog altijd als kinesiste ?

“Ja, maar niet meer bij Lokeren. Ik heb daar twee jaar gewerkt, tot de geboorte van Jente. Dan ben ik even gestopt en nu werk ik opnieuw twee dagen in de week.”

Wordt er thuis veel over voetbal gesproken ?

“Tuurlijk ! Tenslotte draait je hele leventje er toch een beetje rond, hé. En het is ook een bron van inkomsten. Ik sta altijd raar te kijken als ik vrouwen van profspelers hoor vertellen dat er bij hen thuis bijna nooit over voetbal gesproken wordt. Ik kan me dat echt niet voorstellen. Als Chris thuiskomt vraag ik hem altijd hoe het geweest is en ik vind het altijd leuk als hij een anekdote vertelt. Mijn vader is trouwens ook een grote voetbalfan en wij zijn heel veel bij mijn ouders. Je kan ons misschien een beetje vergelijken met de Pfaffs. Soms lijkt het meer of we bij mijn ouders wonen, want we zijn meer bij hen dan in ons eigen huis. We hebben een hele hechte band en daar wordt er natuurlijk over voetbal gepraat.”

Merk je aan Chris als er hem iets dwars zit ?

“Ja, onmiddellijk. Ik probeer hem dan zoveel mogelijk af te leiden. Dat lukt meestal ook vrij goed, want ik heb daar al een hele trukendoos voor ontwikkeld ( lacht). Meestal plan ik dan iets met het gezin, dan kan hij zijn problemen gemakkelijker van zich afzetten : eens naar een shoppingcenter of een dagje naar de zoo of zo. Zelf vrolijk zijn en grapjes maken, helpt ook al voor een groot stuk.”

Waar ben je mee bezig als je thuis bent ?

“Als ik alleen ben met Jente, probeer ik de huishoudelijke taken te doen. We kijken dan ook steeds samen uit naar het moment dat Chris thuiskomt, want dan is het altijd een beetje feest. Voor ons is dat pure quality time ! We doen dan altijd leuke dingen. Bij Jente is dat al een biologische klok. Als het vijf uur is, is het alleen maar “papa, papa” wat eruit komt.”

Heb je nog andere hobby’s ?

“Ja : lezen, computeren, een beetje fitnessen, film kijken, eens gaan eten. Ook wandelen doe ik heel graag. Momenteel woont mijn nicht naast ons en wij doen veel dingen samen met de kinderen.”

Hou je van dieren ?

“Absoluut ! Ik heb thuis een hond gehad, maar die hebben we onlangs moeten laten inslapen omdat hij kanker had en erg ziek was. Mijn moeder wil nu voor de winter geen nieuwe hond meer. Nadien zal er wel weer een andere komen, hoor. Als wij onze nieuwe woonst betrekken, komt er bij ons waarschijnlijk ook een hond. Volgens mij is dat nog altijd het beste alarmsysteem.”

door Ilse Peleman