Obidiah Ranganayi Tarumbwa arriveerde begin dit jaar bij Cercle Brugge en kreeg een proefcontract van zes maanden. Hij woonde al die tijd bij Vusa Nyoni en Honour Gombami, zijn twee oudere landgenoten die hem de beste van de drie Zimbabwanen van Cercle noemen. Eén keer liet hij zich opmerken: begin maart mocht hij in de basis starten tegen Westerlo en leverde toen op artistieke wijze de assist voor de enige goal van de wedstrijd. In mei tekende hij een profcontract tot 2010. “Hij is een jongen met heel veel kwaliteiten in balbezit”, omschrijft technisch directeur Glen De Boeck hem. “Maar zoals veel Afrikanen die hier op latere leeftijd toekomen, heeft hij op tactisch vlak nog heel veel te leren.”

Inmiddels woont Tarumbwa niet meer bij Nyoni en Gombami in het centrum van Brugge, maar bij een pleeggezin nabij het Jan Breydelstadion. “We vonden het heel raadzaam om die jongen een familiaal leven aan te bieden”, aldus De Boeck. “Mochten we het kunnen overdoen, dan deden we hetzelfde met Nyoni en Gombami. We willen toch allemaal warmte voelen? Naar mijn gevoel plukt Obidiah daar nu al de vruchten van.” Hij is ondertussen wel al aan zijn tweede pleeggezin toe. In het eerste sprak de mevrouw geen Engels, zei hij ons. “Eerst staken we hem in het gezin waar Jo Coppens ( doelman van 17, nvdr) woont, omdat hij niet alleen zou zijn”, zegt De Boeck. “Maar we grepen snel in.”

Obidiah Tarumbwa wordt op 29 november 23. Hij groeide op in Muzelilaze, een buitenwijk van Bulawayo. Vanaf zijn achttiende stond hij er in de eerste ploeg van de topclub Highlanders FC. “Obidiah is zeer getalenteerd”, zegt hoofdtrainer Methembe Ndlovu. “Aan de bal kan hij magisch zijn. Hij is snel, onvoorspelbaar, creatief, maar ook doelgericht; hij valt op door zijn balcontroles, zijn dribbel en zijn shot. Bovendien is hij een goede atleet, maar dat weet hij zelf nog niet. Condi-tioneel moet hij nog sterker worden. Hij mist ook nog wat maturiteit. Zijn ouders stierven toen hij jong was.

“Zijn beste positie is die van hangende spits of aanvallende middenvelder, maar ook als winger is hij bruikbaar.”

Bij Highlanders FC ontfermde vooral manager Emmert Ndlovu zich over hem. “Omdat zijn familiale achtergrond niet stabiel is, heeft hij iemand nodig die stabiel is: iemand met ruggengraat die hij vertrouwt, die van man tot man met hem kan spreken, een persoonlijke touch kan geven, en die indien nodig hard voor hem kan zijn. Bij ons kende hij sociale problemen. Bij de junioren kwam hij soms niet trainen, of hij kwam te laat. We haalden er zelfs professionele hulp bij. Counseling. We deden hier ons best om hem het gevoel te geven dat hij tussen familie leefde, maar voor een voetbalclub is dat niet gemakkelijk. Wat gebeurt er buiten het voetbal?”

“Mijn moeder overleed toen ik zeven was, mijn vader toen ik vijftien was”, vertelt Tarumbwa zelf. “Allebei door ziekte. Zo verloor ik ook al een broer. Mijn andere broer is zeventien, maar voetbalt niet.

“Ik kende geen gemakkelijke jeugd, neen, maar ik klaag niet. Ik ben blij dat ik een kans krijg in Europa. Veel dingen zijn anders hier, maar het gaat wel. Als het nodig is, trek ik twee T-shirts aan (lacht). Alleen: ik wil meer spelen, ook om weer voor de nationale ploeg in aanmerking te komen.”

Net als Honour Gombami en Vusa Nyoni laat Obidiah Tarumbwa sinds kort zijn zakelijke belangen behartigen door Jacques Lichtenstein van Eleven Sports Management.

CHRISTIAN VANDENABEELE