Christophe Lauwers (31), speler KV Oostende

Hoe heb je Patsy leren kennen ?

“Toen ik bij Aalst speelde, werd ik er aangesteld als peter van een supportersclub. Patsy was de meter. Ik heb nooit geweten dat ze voor supporterclubs ook meters aanstelden, maar ik ben die Aalsterse fans voor eeuwig dankbaar ( lacht).”

Beschrijf Patsy eens ?

“Ze is heel sociaal, heel hulpvaardig. Ik zie weinig zwakke punten, behalve dat ze nogal kan uitschieten als ik een trui op de sofa laat liggen. In het huishouden probeer ik haar zoveel mogelijk te helpen : koken, stofzuigen, afwassen… Ik heb daar geen problemen mee.”

Je bent onlangs voor de tweede maal vader geworden ?

“Ja, van een tweede dochtertje, Iza, nu vier maanden oud. De oudste, Luna, wordt binnenkort drie jaar, ze is geboren in Oostenrijk. Een sterk karakter, dat heeft ze van mijn vrouw.”

In 1999 vertrok je naar Toulouse. Is Patsy jou toen gevolgd ?

“Ja, nochtans niet evident, want we waren nog maar zes maanden samen. Het leven in Toulouse was vrij hectisch : er wonen 800.000 mensen en wij verbleven midden in het centrum. We waren er vooral op onszelf aangewezen, de club had ons immers aangeraden om niet te veel sociaal contact te zoeken met de lokale bevolking omdat die je dan constant zou lastig vallen. Toen ik in Oostenrijk voetbalde, betrokken we een huisje op het platteland, in Ried. Ik voelde mij daar wel thuis, ik ben zelf een rustige natuurmens.”

Zou je nog terugkeren naar een van die steden ?

“Als vakantiebestemming zoeken wij meestal de zon en de zee op. Met Oostenrijk houd ik wel contact, ik ben trouwens net terug van een vierdaags bezoek. Ik ken er nog mensen van de club ; de kinesist, bijvoorbeeld, bel ik maandelijks.”

Was het moeilijk om na SV Ried naar de Belgische tweede klasse terug te keren ?

“Ik heb toch een knop moeten omdraaien. Ik ben niet iemand die kickt op media-aandacht, maar het verschil met eerste klasse is wel bijzonder groot. Ik probeer echter niet te lang stil te staan bij het verleden. Ik heb nu een vrouw en twee kinderen, dat is belangrijker. Krantenknipsels en video’s van mezelf houd ik wel nog bij. Van het voorbije seizoen bij Oostende, een van de hoogtepunten in mijn carrière, heb ik bijvoorbeeld een videocassette laten maken. Ik steek die in een kast en één keer per jaar bekijk ik mijn mappen en video’s nog eens.”

Waarmee vul je de vrije tijd ?

“Vissen. Meestal op het kanaal, soms eens op zee of aan de pier. Aan de pier is het leuker omdat je er grotere vissen te pakken krijgt. Het gevecht met de vis beleef je daardoor intenser. Paling, zeetong, kabeljauw, mij maakt het niet uit : de strijd met die vis maakt de hengelsport zo mooi. Het wachten op een vangst vind ik minder plezant. Het mag niet te lang duren. Maar als ik ga vissen, is dat meestal voor een hele namiddag. Ik ben ook ooit eens ’s nachts gaan vissen : een prachtig zicht als de zon stilaan opkomt.”

Nog andere hobby’s ?

“Televisie ! Dat is een beetje mijn tweede lief. Ik kan uren kijken naar sport of natuurdocumentaires op National Geographic. Daarnaast speel ik ook af en toe een partijtje biljart. Maar boeken lezen of zo, doe ik niet. Niets voor mij.”

Denk je al aan je toekomst na het voetbal ?

“Niet echt, maar ik heb er absoluut geen probleem mee om na mijn voetballoopbaan als een gewone arbeider aan de slag te gaan. Een simpele baan, liefst handenarbeid en in de buitenlucht. Ik blijf zeker niet in het voetbal, dat kan ik mijn vrouw niet aandoen (lacht). Maar eerst ga ik dit seizoen zoveel mogelijk genieten van mijn terugkeer in eerste klasse.”

Patsy Maegerman (32)

Waarom is Christophe jouw ideale man ?

“Wij vullen elkaar goed aan. Ik ben een beetje rustiger geworden, hij een beetje actiever. We hebben ook veel dezelfde interesses. Hij is een goede huisvader en een heel rustige jongen, een tegenpool van mij. Hij straalt rust uit en ik heb dat wel nodig. Al loopt hij door de komst van de twee dochtertjes toch iets vaker gespannen rond dan vroeger. Een minpuntje is dat hij zoals de meeste mannen slordig kan zijn. Ik haat het als hij kledij laat slingeren.”

Helpt hij veel in huis ?

“O ja. Ik moet nooit vragen om in het huishouden te helpen, hij doet dat uit zichzelf. Hij houdt zich ook enorm veel bezig met de kinderen, tot de pampers verversen toe. Ik denk dat het zijn manier is om mij te bedanken voor de opofferingen die ik voor zijn carrière deed.”

Je hebt zelf nog aan topsport gedaan ?

“Ja, ik was profwielrenster. Ik speelde ook zaalvoetbal in Brussel en op mijn vijftiende moest ik de keuze maken tussen voetbal of wielrennen. Ik koos voor de fiets en dat heb ik tien jaar volgehouden. Ik zeg nog dagelijks tegen Christophe dat de voetbaltrainingen niets voorstellen in vergelijking met het wielerbestaan.”

Wat waren je sportieve hoogtepunten ?

“Ik heb twee keer de Ronde van Frankrijk uitgereden, de Giro ook, het WK. Ik ben zelfs nog vice-wereldkampioene geworden in Sicilië. In de Ronde van Frankrijk was mijn beste prestatie een vijftiende plaats. Toen ik stopte met koersen, ben ik in een zwart gat gevallen. Ik kon wel in het wielrennen blijven – onlangs kreeg ik nog een aanbod om als begeleidster of kinesiste mee te gaan naar de Tour met de vrouwenploeg van Vlaanderen – maar als je kinderen hebt, is dat niet combineerbaar.”

Waarom ben je zo vroeg gestopt met topsport ?

“Ik deed alles voor die sport en nog stond ik niet aan de absolute top. Daar had ik het moeilijk mee. Ergens besef ik nu wel dat het in feite geen vrouwensport is : het is te hard. Er bestaat ook totaal geen waardering voor.”

Heb je tijdens je wielercarrière nog tijd gehad om te studeren ?

“Na mijn middelbare heb ik op de hogeschool de richting secretariaat-talen geprobeerd, maar met de vele buitenlandse stages en koersen was dat moeilijk vol te houden. Nu voel ik dat het tijd is om terug buiten te komen. Ik ben nu al drie jaar onafgebroken in de weer met de opvang van de kindjes en het huishouden.”

Heb je tijd voor hobby’s ?

“Eigenlijk niet. Ik zorg voor de kinderen en tegen de avond ben ik dikwijls zo kapot dat ik vroeg onder de wol kruip. Het loont niet de moeite om een film te bekijken, want ik val toch in slaap voor hij gedaan is. Tegen tien uur gaan wij meestal naar bed en om zes uur ’s morgens zijn onze dochters alweer wakker.”

Doe je nog aan sport ?

“Vroeger fitness en in Oostenrijk ging ik elke zaterdag lopen, dat is helaas geminderd. Ik vind het ook belangrijk dat de kinderen later sport beoefenen. Soms neem ik Luna mee naar de wedstrijden van Christophe, zeker als hij op zondag speelt. Ik ben echt geïnteresseerd in het spelletje en leef er geweldig in mee. In Oostenrijk begreep ik bijvoorbeeld niet dat verscheidene spelersvrouwen de buitenspelregel niet snapten.”

Mogen je dochters van jou gaan koersen ?

“Neen, en zeker van Christophe niet. ( Christophe : “Dat is zinloos.”) Er zit geen toekomst in. Maar ze zullen sowieso opgroeien met sport, verder kiezen ze zelf maar wat ze willen doen.”

door Matthias Stockmans

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content