Wevelgem City in derde klasse houden ,is de opdracht voor trainer Claude Verspaille, (21.07.1964) de voormalige rechterflankvoetballer van Kortrijk, Club Brugge en Moeskroen. In die reeks ontmoet hij regelmatig oude bekenden uit zijn glorietijd bij Club : Vital Borkelmans, bijvoorbeeld, speler-trainer bij Evergem Center, of Jan Ceulemans, die even langs kwam toen Wevelgem op Lyra speelde. Wevelgem is de eerste Vlaamse club die Verspaille coacht. Voorheen werkte hij vier jaar in Doornik. “Op mijn vijfendertigste stopte ik met voetballen omdat mijn knie het begaf. Ik speelde toen opnieuw bij KV Kortrijk, in tweede klasse. Bij Kortrijk begon ook mijn profcarrière. Acht jaar voetbalde ik er, daarna vijf jaar Club en evenveel seizoenen bij Moeskroen. Toen ik stopte, belde ik Fernand Goyvaerts. Hij introduceerde me bij wat toen nog Union Doornik heette. Met Union werd ik kampioen in vierde klasse, na twee jaar werd de club met Racing Doornik samengevoegd tot FC Doornik. Nog twee jaar was ik er trainer in derde klasse, maar op de duur bleef er niemand van Union meer over. Het werd opnieuw helemaal Racing Doornik en dus voor mij een zoveelste voorbeeld van een mislukte fusie.”
“In Vlaanderen wordt professioneler gewerkt, merk ik nu. Als je in Wallonië iets vraagt, beloven ze dat het misschien morgen in orde komt. Of zeker overmorgen. Ik zei tegen de voorzitter van Doornik wel eens dat ze ginder een paar jaar achterop lopen. Maar ik werkte er graag, je komt er meer tussen volksmensen, een beetje van de oude stempel.”
Verspaille is graag trainer. Jaren geleden volgde hij bij toeval de versnelde opleiding voor ex-profs : “Omdat iedereen bij Club Brugge dat toen deed. Ik was toen nog maar 26, ging mee omdat de anderen me aanmoedigden. Op 12 januari pak ik de draad weer op, want toen maakte ik door een schouderblessure die cursus niet af. In juni hoop ik mijn diploma te halen.” Aan de Pro License denkt hij nog niet : “Het trainersschap in eerste klasse is zo’n onzekere baan, je kan niets plannen in dit vak. Een goede start bepaalt veel, de factor geluk speelt een veel grotere rol dan voor een speler. Kijk maar naar Lorenzo Staelens in het ene of Foeke Booy in het andere geval. Foeke kon het wel altijd goed uitleggen. Communicatie is heel belangrijk voor een trainer.” Al vier jaar combineert Verspaille het trainerschap met een parttime job in een textielbedrijf : “Het is een familiebedrijf. Toen ze me de kans boden, nam ik die met twee handen aan. Een uur of vier ben ik er dagelijks aan de slag, de combinatie bevalt me heel goed. Niet dat ik afkerig sta van trainer worden in eerste klasse. Ik laat alles op me afkomen.” (GF)
GF
