Zeggen dat Luis Suárez (26) de reputatie van Liverpool hoog houdt, is de waarheid geweld aandoen. De Uruguayaan, zo belangrijk voor zijn land op het WK in Zuid-Afrika, keerde vorige week woensdag terug in het elftal na een schorsing van tien matchen (in de praktijk vijf maanden). In april had hij die gekregen voor bijten in het oor van Branislav Ivanovic. Niet zijn eerste schorsing voor bijten (hij kreeg in Nederland al eens zeven speeldagen voor eenzelfde voorval in een duel tussen Ajax en PSV), en evenmin zijn eerste lange schorsing in Engeland. In 2011 kreeg hij al eens acht wedstrijden voor racistisch commentaar aan het adres van Patrice Evra (Manchester United). Tijdens de zomer gaf Suárez aan weg te willen, Arsenal deed een bod van 40 miljoen pond (47,5 miljoen euro), maar de Reds legden dat naast zich neer.
Liverpool blijft zijn schaduwspits steunen. Meer nog, daags na zijn return tegen Manchester United in de Capital One Cup (wedstrijd die de Reds overigens verloren), zei Ian Ayre, de managing director van de ploeg, dat met Suárez, die nog drie jaar contract heeft, op het einde van dit seizoen besprekingen worden aangeknoopt om dat te verlengen. Tijdens zijn schorsing werd met de Uruguayaan hard gewerkt aan zijn gedrag en zijn korte lontje, en de spits beloofde zijn leven te beteren. De pauze van 157 dagen was lang geweest en had hem doen lijden, zei Brendan Rodgers, de manager van Liverpool.
Onverwacht komt het allemaal niet, blijkt uit uittreksels uit een boek (Vamos que Vamos) dat in december verschijnt, een portret van de spits die terugblikt op zijn moeilijke jeugd. Een groot gezin (zeven jongens), een gedwongen verhuizing van het landelijke Salto naar de hoofdstad Montevideo (hij wilde eerst niet, en bleef dan maar bij oma wonen), een moeilijke scheiding van zijn ouders op zijn negende, gevolgd door veel financiële problemen en een vroege puberteit. Van zijn twaalfde tot zijn veertiende zegde Suárez no tegen alles: zijn ouders, school, zelfs tegen trainingen en georganiseerd voetbal. Hij wilde alleen maar spelen. Zijn ploeg, Nacional, wilde hem wegsturen vanwege onhandelbaar, maar hij kreeg nog een laatste kans. De club zei dat ze hem schoenen zou bezorgen als hij kwam trainen, én hij ontmoette zijn latere vrouw. Sofía was toen twaalf, hijzelf vijftien.
Tot de schorsing van zijn topspits speelde Liverpool dit seizoen tien matchen. Ze wonnen er zeven, speelden twee keer gelijk en verloren één keer. Toen hij twee seizoenen geleden negen wedstrijden miste, wonnen de Reds er vijf en verloren ze twee keer. Na zijn toenmalige schorsing verloor Liverpool zes van de twaalf matchen… Winst kon dus ook zonder de Uruguayaan, mede door het ontploffen van Daniel Sturridge, die openbloeide toen hij uit de schaduw kon kruipen.
Toch staat het talent van Suárez (gemiddeld één goal op twee matchen met de Reds) niet ter discussie. En dat het partnership met Sturridge ook kan werken, bewees het duo vorig seizoen tegen Chelsea. Wel is het uitkijken naar de manier waarop Rodgers dit duo koppelt aan de Braziliaan Philippe Coutinho, eind januari naar Liverpool gehaald: een nummer tien rot van talent, te jong in de ploeg van Inter gekomen, daarna uitgeleend aan Espanyol en daar door de Reds weggeplukt. Krijgt Rodgers die driehoek aan het swingen, dan staan de fans nog mooie tijden te wachten.
DOOR PETER T’KINT
