Soms gaan dingen snel in Italië. Dinsdag om halfacht kondigde Antonio Conte aan dat hij Juventus verliet, woensdagmorgen om kwart voor tien had Juve al een akkoord met Massimiliano Allegri,die om drie uur ’s middags voorgesteld werd, voor twee jaar tekende en twee miljoen per jaar gaat verdienen, bonussen niet inbegrepen.
Het vertrek van Conte (die nog één jaar contract had) valt niet uit de lucht. Al na de tweede landstitel liet de voormalige trainer zijn ongenoegen blijken toen Juventus niet de investeringen deed die hij wilde. Voor Conte telt alleen winnen en de absolute top. “Dit Juventus is niet klaar om een hoofdrol te spelen in Europa”, liet hij toen optekenen. Dat bleek ook. In eigen land stond er daarentegen opnieuw geen maat op de dominantie van de Oude Dame, die de competitie afsloot met 102 punten, een absoluut record.
Maar de onderhandelingen over het openbreken van Conte’s contract liepen spaak. De trainer wou er absoluut Alexis Sánchez (intussen van Barcelona naar Arsenal) en Juan Cuadrado (nog bij Fiorentina) bij, maar voorzitter Andrea Agnelli liet weten dat daar geen sprake van kon zijn. Juventus moet aan zijn financiële balans werken en dat houdt in dat er geen peperdure spelers meer aangekocht worden zolang de bedrijfscijfers rood kleuren. Niet alleen wist Conte dat Sánchez en Cuadrado niet zouden komen, ook dreigt Juventus een van de sterkhouders van het afgelopen seizoen te verliezen. Tegen een astronomisch bod voor Arturo Vidal of Paul Pogba kan Juventus geen neen zeggen, al mag maar een van de twee weg en was bepaald dat een flink deel van die opbrengst besteed zou worden aan nieuwe goeie spelers.
In die context zag Conte het absoluut niet zitten om nog voor een vierde kunstje te gaan, met het risico opnieuw snel uit de Champions League te verdwijnen. Dus doet hij wat hij ook in juni 2009 bij Bari deed. Daar bracht hij de ploeg naar eerste klasse, accepteerde een contractvernieuwing, maar na drie weken stapte hij toch op omdat hij niet akkoord ging met de sportieve koers die de club wilde varen.
Allegri, die in december bij Milan ontslagen werd, moet nu zorgen dat hij Andrea Pirlo gemotiveerd houdt. Drie jaar geleden vertrok Pirlo misnoegd bij Milan omdat de trainer (Allegri) hem geen basisplaats meer kon garanderen en overwoog hem naar de linkerflank te halen in plaats van hem centraal te laten staan. Conte kanaliseerde het ongenoegen van de middenvelder op gepaste wijze, paste er zelfs zijn tactisch systeem voor aan, schakelde over op een 3-5-2 en won drie opeenvolgende titels, met telkens een briljante Pirlo als regisseur.
DOOR GEERT FOUTRÉ
