In het straatarme Madagaskar, waar negentig procent van de bevolking moet rondkomen met minder dan twee dollar per dag en de pestepidemie om de zoveel jaar een moordende raid houdt, is voetbal zeker geen prioriteit. De armoede is dus ook voelbaar bij de Fédération Malagasy de Football, dat enkel overleeft bij gratie van de FIFA. Zonder de steun van de wereldvoetbalbond zou Madagaskar, het op drie na grootste eiland ter wereld, al lang van de voetbalkaart geveegd zijn. En toch is de buitenlandse bijdrage niet voldoende om de Malagassische vloot drijvende te houden. ‘De middelen zijn heel beperkt, maar daar mogen we de voetbalbond niet voor blameren’, zegt Zotsara Randriambololona. ‘Qua comfort mogen we zelfs helemaal niet klagen.’

Het werkingsbudget wordt bijna integraal opgesoupeerd door de A-ploeg. Voor de jeugd- en vrouwenelftallen en de lokale selectie blijven er slechts kruimels over. Daarom lanceerde Faneva Andriatsima, boegbeeld en aanvoerder van de nationale ploeg, begin juni een crowdfunding om geld op te halen. Dat zal dienen voor de aankoop van schoenen en uitrustingen. De doelgroep van de actie is vooral de Malagassische diaspora. ‘Ik heb nog niets gestort, maar ik ben het wel van plan’, bekent Marco Ilaimaharitra. ‘Elk seizoen geef ik Faneva wel een tiental zakken mee met kleren. Of ik schenk een paar voetbalschoenen weg die ik maar een jaar heb gedragen. Een voetballertje in Madagaskar zal er meer aan hebben dan een jongen in Europa.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content