Naar welke Kroatische spelers moeten we vooral uitkijken tijdens het EK 2004 ?
Dado Proso : “Ik hoop dat Igor Tudor er helemaal zal staan, want hij is de sleutelfiguur van ons elftal. Tudor is een van de beste centrale verdedigers ter wereld. Vlak voor het WK in Japan en Zuid-Korea raakte hij geblesseerd. Dat hebben we toen ondervonden : zijn wegvallen vormde een enorme handicap. Verder hoop ik dat de buitenwereld onze flankaanvallers zal leren kennen : Dario Srna en Marko Babic.”
Hoe ver kunnen jullie in Portugal raken ? En hoe denken de Kroatische supporters daarover ?
“Onze fans tonen zich zeer realistisch. Ze hopen dat we voor een verrassing kunnen zorgen. De tweede ronde bereiken zou al een verrassing zijn. Toch geloof ik daarin. Ik baseer me op mijn ervaringen in de Champions League. De outsiders profiteerden daarin optimaal van de zelfoverschatting bij de favorieten. Natuurlijk zijn Engeland en Frankrijk de favorieten. Maar als we onze eerste wedstrijd tegen Zwitserland kunnen winnen, kan er van alles gebeuren. Niettemin geloof ik dat Kroatië het EK 2004 in de eerste plaats moet zien als een voorbereiding op het WK van 2006 in Duitsland.”
Wie wordt dan Europees kampioen ?
“Het is nog geen enkel land gelukt een Europese titel te verlengen. Maar ik denk dat het nu met Frankrijk wel mogelijk is. Ze hebben 25 tot 30 spelers die allemaal een plaats in het elftal verdienen.”
Moeten de topspelers te veel wedstrijden spelen ?
“Ja, absoluut. Dat is echt een groot probleem. Er zouden minder wedstrijden moeten zijn in de jaren dat er belangrijke internationale toernooien, zoals een EK of WK, worden georganiseerd. Een eerste stap zou al een beperking van het aantal vriendschappelijke interlands kunnen zijn. Volgens mij zijn die overbodig. De fans komen er niet echt op af. En de kans dat je in zulke oefenpotten nieuwe spelers ontdekt, ligt laag.”
Er zijn ook de tegenstrijdige belangen tussen club en land. Hoe sta jij daartegenover ?
“Ik vond de club altijd het belangrijkste. Maar nu ik ervaren heb welk gevoel het geeft om voor je land te voetballen, veranderde mijn mening. Voor de nationale ploeg spelen is het mooiste wat er voor een voetballer bestaat. Hoewel, als men mij zou vragen te kiezen uit de finale van de Champions League met Monaco en de kwartfinale op het EK met Kroatië, dan zou ik geen seconde twijfelen en voor de finale van de Champions League opteren. Ik probeer op beide fronten mijn verantwoordelijkheid te nemen en geef in elke match het beste van mezelf.”
Hoe moet het verder met je carrière ?
“Ik hoop dat ik mijn hoogtepunt beleef met Kroatië op het WK van 2006 in Duitsland. Maar je kijkt als voetballer beter niet te ver vooruit. Een paar maanden geleden durfde ik niet eens te dromen dat ik ooit in de finale van de Champions League zou staan. Het duurde een tijdje voor ik kon doorbreken. Zowel bij Monaco als bij de Kroatische nationale ploeg moest ik voor mijn plaats vechten. Intussen ben ik een vaste waarde geworden bij Kroatië en vond ik met Glasgow Rangers een nieuwe club.”
