Roland Duchâtelet stapt op. Hij ging lang door voor de grote boze wolf, maar was hij echt zo kwaadaardig als men wou doen geloven? Neen. Hij toonde soms een erg menselijk gelaat, maar het probleem was dat hij ook altijd een koude rationaliteit aan de dag legde die niet goed samenging met een emotioneel milieu als het voetbal. Duchâtelet leidde de meest passionele club van België zonder empathie. Nochtans had zijn komst veel hoop gewekt.

In 2011 hadden veel supporters, toen de glorie van 2008 en 2009 was weggeëbd, hun buik vol van Luciano D’Onofrio. De komst van Duchâtelet werd gezien als een opluchting en een bevrijding, zeker omdat hij het avontuur aanging met de bedoeling Value8 de pas af te snijden, een Nederlands investeringsfonds. Duchâtelet zei daar in dit blad toen over: “Value8 is een kleine maatschappij die moet lenen om Standard te kopen en dus ook hoopt om er cash uit te halen.” En zo ging hij door voor een genereus zakenman, een laatste dam tegen de invloed van de business in het voetbal…

Dat beeld moest al snel bijgestuurd worden, want Duchâtelet wilde aan iedereen bewijzen dat er met voetbal geld te verdienen viel. In vier jaar tijd haalde hij 27 miljoen euro uit Standard, maar de club vecht nog jaarlijks tegen een exploitatieverlies. “De belangrijkste uitdaging voor de club is tot een beter financieel evenwicht te komen, los van transfers”, bevestigt Duchâtelet in 2011. Maar in die vier jaar moest hij uitsluitend op die transfers rekenen om het exploitatieverlies in te tomen en kon hij geen systeem op poten zetten dat meer geld opbracht. Het verlies liep in 2014 zelfs op tot 12 miljoen euro. Toch heeft Duchâtelet altijd geweigerd om geld te verkwisten. Hij vocht bijvoorbeeld tegen de alomtegenwoordigheid van spelersmakelaars, zo hing er in verschillende bureaus een zwarte lijst van makelaars.

Ook op het sportieve vlak mislukte Duchâtelet. Standard verloor zijn status niet, maar scheerde ook geen hoge toppen. De Limburger erfde een club die net vicekampioen was geworden, maar onder zijn voorzitterschap wisten de Rouches maar één keer mee te doen voor de titel, in 2014, meteen de enige podiumplaats in vier jaar. Een echte verrassing is dat niet, want afgezien van 2013, na de supportersopstand, schonk de voorzitter nooit een competitieve ploeg aan zijn trainer.

Maar de grootste mislukking van Duchâtelet is toch wel zijn verstandhouding met de fans. Hij gaf voortdurend de indruk dat hij niks begreep van Standard en zijn supporters. Zijn communicatie was rampzalig. Na juni 2013 had hij dat zelf ook door en weigerde hij elk interview over sportaangelegenheden. Gaandeweg verdween elke vorm van communicatie, wat het beeld van de onbegrepen zonderling nog versterkte. We zullen immers nooit weten of Duchâtelet van zijn doortocht bij Standard genoten heeft. Als dat wel zo is, dan wist hij dat goed te verbergen.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content