Een goede drie weken geleden oordeelde de arbeidsrechtbank van Tongeren dat Mohamed Dahmane aan Racing Genk een schadevergoeding schuldig is van 878.888 euro wegens contractbreuk. Eind januari 2008 had de Fransman van Algerijnse afkomst namelijk eenzijdig zijn contract met Racing Genk opgezegd nadat hij door een conflict met toenmalig trainer Hugo Broos naar de B-kern verwezen was. Hij verhuisde daarop terug naar zijn oorspronkelijke club Bergen. Dahmane, ondertussen bij Club Brugge, reageert nu op het vonnis. “Dit verrast me niet. Tongeren is niet ver van Genk en ik heb niet echt het profiel om zo’n proces te winnen: ik ben geen Vlaming, zelfs geen Belg, ik ben maar un Maghrébin uit Frankrijk. Het is het proces van de kleine Noord-Afrikaanse voetballer tegen de multimiljonair Jos Vaessen. Met het dossier van mijn advocaat, meester Luc Misson, is zelfs geen rekening gehouden.” Het bedrag dat Dahmane moet ophoesten, is de som van drie jaar loon, zoals de wet van 1978 voorschrijft voor een professionele sporter (voor een gewone werknemer is dat zes maanden loon). Dat betekent dat Dah-mane zo’n 24.000 euro per maand bij Genk verdiend zou hebben. Dahmane: “Denk je dat nu echt? Dat zou ik maar gekregen hebben als Genk kampioen geworden was en ik alle wedstrijden gespeeld zou hebben. Als ik écht zo veel geld verdiend had, zou ik al lang mijn ouders uit hun wijk in Maubeuge gehaald hebben. Dat is namelijk waar het voor mij om draait: hen een comfortabel leven geven.”

Meester Luc Misson: “We willen aantonen dat de wet van ’78 geen zin heeft. Door het voor een voetballer moeilijker te maken om zijn contract te verbreken, is de kans groter dat de club hem kan verkopen. Het is best mogelijk dat door de zaak-Dahmane de wet van ’78 herzien wordt. Een werknemer heeft immers het recht om van werkgever te veranderen. Dat fundamentele recht wordt hier aangevallen.” Misson denkt dat de zaak-Dah-mane nog enkele jaren kan aanslepen. “Eerst gaan we in beroep bij de arbeidsrechtbank van Antwerpen. Daarna gaan we desnoods naar het Hof van Cassatie. En uiteindelijk is er nog het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg.” Mohamed Dahmane windt er geen doekjes om: “Ik neem mijn schuld mee in mijn graf. Als ik zou verliezen en Vaessen moet betalen, stop ik nog liever met voetballen, schrijf ik me in als werkloze en word ik zo insolvent. Ofwel vlucht ik naar Algerije, waar ik nu op vakantie ben. Ik zit hier in de bergen tussen de schapen. Als Vaessen zijn geld dan echt wil, mag hij het hier komen halen. Ik zal hem opwachten.” S

PIERRE DANVOYE