Daniel Quinteros maakte in het seizoen 2006/07 gedurende acht maanden deel uit van de Argentijnse armada van het toenmalige Germinal Beerschot Antwerpen. Intussen heeft hij zich omgeschoold tot spelersmakelaar.
Vanaf het dakterras van zijn appartement in de hippe wijk Pichincha heeft Daniel Quinteros een adembenemend zicht op de hoogbouw van Rosario. Voor geen geld van de wereld zou hij de Argentijnse grootstad van goed anderhalf miljoen inwoners willen inruilen voor een andere stad. ‘Je hebt hier geen tijd om je te vervelen. Voor de beste restaurants en de mooiste meiden van het land moet je in Rosario zijn’, lacht Quinteros.
Sinds hij in 2011 zijn voetbalplunje opborg, is Quinteros met zijn bedrijfje Global Sport actief als spelersmakelaar en zijn werkterrein strekt zich uit over heel Zuid-Amerika. ‘We hebben spelers uit alle windstreken in Zuid-Amerika, maar niet meer dan 25 klanten tegelijk onder contract. Kwaliteit boven kwantiteit. José Cevallos is via ons naar Lokeren gegaan en ik overleg om de week met Daniel Cruz, indertijd mijn ploegmaat bij GBA, om te kijken welke spelers interessant zouden zijn voor de Belgische markt. Maar Europa blijft voor veel Zuid-Amerikanen onbereikbaar – zonder Europees paspoort geraak je er niet in. We zoeken dan maar lucratieve deals voor hen in Mexico en de Amerikaanse MLS, omdat ze daar in dollars betaald worden. Argentinië is minder aantrekkelijk; de Argentijnse peso stelt niets meer voor. Weet je wie mijn eerste klant was? Gustavo Colman. Ik was toen nog speler, maar ik kluste al bij als makelaar. Ik heb Colman in 2008 geholpen om van GBA naar Trabzonspor te gaan.’
Je moet goed gek zijn om in Argentinië aan een trainerscarrière te beginnen.’ – Daniel Quinteros
Van vrienden en familie krijgt Quinteros vaak de vraag waarom hij geen trainer geworden is. ‘Je moet goed gek zijn om in Argentinië aan een trainerscarrière te beginnen. Hier kun je niet zeggen: geef mij twee jaar om een ploeg op te bouwen. No chance, man! Trainingen voorbereiden, videoanalyses maken, enzovoort, dat is trouwens niets voor mij. Het klinkt vervelend en ik zou mij geremd voelen.’
HENINHATERS
Quinteros kwam medio 2006 geheel toevallig bij GBA terecht. Hij was net tweede geworden met Lanús en wilde zijn seizoen verzilveren met een transfer. Maar de voorzitter hield het been stijf. ‘Elke transfer naar een andere Argentijnse club zou worden tegengehouden. Ik was echt razend. Er werd me een contractverlenging beloofd in december, maar ik wist dat er niets van in huis zou komen mocht ik een half seizoen slecht spelen. Ik had gelukkig een clausule laten opnemen in mijn contract: elke buitenlandse club mocht mij voor 50.000 dollar kopen. Ik kreeg een telefoon van een makelaar die mij in contract bracht met GBA en alles was snel rond. Tien dagen later kwamen Víctor Figueroa en Gustavo Colman naar België afgezakt. Gevolgd door Lucas Biglia, Cristian Leiva en Nicolás Pareja.’
In Antwerpen liep Quinteros letterlijk en figuurlijk verloren. Een gps en Google Maps bestonden toen nog niet en met Figueroa en Colman raakte hij meer dan eens de weg kwijt. ‘Ik sprak geen woord Engels. Ik wist niet eens hoe ik het woord steak moest uitspreken, dus at ik een maand lang samen met Colman en Figueroa spaghetti. De club had een Portugese tolk aangeworven – hij heette Jeroen – om ons Engelse les te geven, maar hij was het Spaans niet machtig. Ze gingen er wellicht van uit dat we elkaar gemakkelijk zouden begrijpen… Hij wachtte soms uren op ons en wij zaten lekker te chillen in de auto. Na drie maanden heeft hij er de brui aan gegeven.’ ( lacht)
Quinteros keek zijn ogen uit bij GBA. Hij stond perplex van hoe de tegenstellingen tussen Vlamingen en Walen ook doorsijpelden naar de kleedkamer. ‘Al mijn Vlaamse ploegmaats waren gek van die gast op zijn fiets. Tom Boonen, ja. Maar de meest hallucinante scène vond ik een wedstrijd van Justine Henin. De tegenstander van Henin maakte een punt en ik zag de Vlaamse spelers spontaan applaudisseren. Vreemd. Ik vroeg aan Jurgen Cavens waarom ze juichten bij elk verliespunt van Henin. Hij zei: ‘Wij zijn Vlamingen en wij supporteren voor Kim Clijsters. We haten Henin.’ Ongelooflijk!’
Figurant
Na acht maanden hield Quinteros het voor bekeken op het Kiel. Hij had een zware knieoperatie achter de rug en zijn familie was al terug naar Argentinië. ‘Mijn vrouw kreeg slechts een visum voor drie maanden. Ik was hier op mijn eentje en ik kreeg heimwee.’
In 2011 ging hij op voetbalpensioen en keerde terug naar zijn geliefde Rosario. Op aandringen van Apollonvoorzitter Nikos Kirziz, de man die hem als speler naar Cyprus haalde, nam hij in 2012 een job aan als sportdirecteur van de club. ‘Ik bleek niet meer dan een figurant te zijn. De voorzitter trok alle beslissingen naar zich toe – ik heb geen enkele transfer zelf mogen doen – en in februari 2013 ben ik vertrokken. Geef mij maar de vrijheid van het makelaarsbestaan. Ik maak mijn planning zelf en ik kan tijd spenderen aan mijn familie, kinderen en vrienden wanneer ik dat zelf wil.’
Daniel Quinteros
geboortedatum en -plaats 10 maart 1976, Rosario (Arg)
Spelerscarrière 1996-1998 Rosaria Central (Arg)
1998-1999 Almirante Brown de Arrecifes (Arg)
1999-2003 Rosario Central (Arg)
2003-2004 Independiente (Arg)
2005 Libertad (Par)
2005 Oriente Petrolero (Bol)
2006 Lanús (Arg)
2006 Germinal Beerschot
2007-2008 Banfield (Arg)
2008-2011 Apollon Limassol (Cyp)
