September 2001, vlak voor de competitiestart, won een gezellig clubje uit West-Vlaanderen de eerste Beker van de Koning. Zes maanden later staat Power Wevelgem opnieuw in een bekerfinale.

De West-Vlamingen beleven een uiterst wisselvallig seizoen. In de euforie na het winnen van de eerste editie van de Beker van de Koning, misten ze de competitiestart. Van meet af bengelden ze in de onderste regionen van de rangschikking. Kind van de rekening : de Joegoslavische coach Rajko Toroman. Te streng voor de jongeren, luidde het.

Nochtans waren er verzachtende omstandigheden. Wie over een kern met maar acht full-time profs beschikt, moet al heel erg hopen op een campagne zonder veel blessures. Omar Sneed, Gregory Harris, Piet De Bel, Goran Starcevic… het lijstje afwezigen dikte week na week aan. In die mate zelfs dat het bereiken van de play-offs even ver lijkt als de mogelijkheid dat de Belgian Lions zich ooit kwalificeren voor een WK.

Gelukkig opent de Beker van België nieuwe perspectieven. Half West-Vlaanderen moet gemobiliseerd worden. Hier zijn alvast Andy Gardiner, Piet De Bel en coach Luc Margodt.

Andy Gardiner De veteraan

Andy Gardiner (35) is aan zijn vijfde seizoen bezig bij Wevelgem. Dat hij zich er wel eens eenzaam voelt, wil hij niet gezegd hebben. Maar feit is dat de Brit de enige dertiger in de ploeg blijft.

“Je voelt toch wel dat Wevelgem nog een veteraan ontbeert”, zegt hij. “Hoe ouder je wordt, hoe beter je je mogelijkheden leert in te schatten. De anciens weten hoe je een wedstrijd moet winnen, zij maken op het juiste moment de juiste keuze. Ik ben nu wel kapitein van de ploeg, maar ik ben niet iemand die luidkeels op de barricades gaat staan. Liever fluister ik onze jongeren wat goede raad in als het minder vlot loopt. Want dat is ons groot probleem : na twee gemiste shots, laten zij hun hoofd hangen.”

Met Margodt heeft Gardiner altijd een goede verstandhouding gehad, met Toroman wilde het wel eens botsen. Zelf geeft hij dat als eerste toe. “Ik begreep zijn filosofie niet goed. Tijdens de zomer en vorig seizoen voerde ik daaromtrent verscheidene discussies met hem. Enerzijds wilde hij over een jonge kern beschikken en werkte hij graag met jongeren, maar aan de andere kant liet hij de jeugd niet toe om fouten te maken. Toroman benaderde alles ook zo negatief ! Naast het veld vond ik hem nochtans een aangenaam mens.”

Over het wisselvallige seizoen van zijn team heeft de Engelse international een welgevormde mening. “Zeker niet tevreden !”, bromt hij. “Sinds het vertrek van Toroman verbeterde de sfeer duidelijk, maar de resultaten bleven ontgoochelend. Daarom moet die bekerfinale een compensatie worden voor ons mislukt seizoen. Talentgewijs vind ik ons even sterk als de nummers drie tot zes uit de competitie. Alleen kunnen die teams dat week in, week uit brengen, wij niet. Ons gebrek aan regelmaat speelt ons parten. Onze jonge garde moet tijd krijgen om aan het hoge niveau te wennen. Er zit potentieel genoeg in deze groep, maar je moet het er uitkrijgen ook, hé.

“Toch blijf ik ervan overtuigd dat we in de finale tegen Charleroi niet kansloos zijn. In één wedstrijd is alles mogelijk. David versloeg toch ook Goliath ?”

Piet De Bel Het jonge talent

“Bedoeling is dat we ons niet laten afslachten.” De ambities van de 22-jarige center (2m11) zijn bescheidener dan die van zijn kapitein. Piet De Bel speelt al zijn tweede bekerfinale op rij. Vorig jaar maakte hij deel uit van de ruime kern van bekerwinnaar en landskampioen Telindus Oostende. Dit jaar start hij met Wevelgem als underdog.

“We mogen alleszins niet dezelfde fouten maken als in onze competitieduels, zodat we meteen op een ruime achterstand geplaatst worden. Als we van bij de eerste opworp geconcentreerd kunnen blijven, zit een stunt erin. Het beste bewijs leverden we in die verloren competitiewedstrijd tegen Charleroi. In de eerste helft maakten we bijna een kloof van zeventien punten goed.”

Als Andy Gardiner het over potentieel heeft, bedoelt hij in eerste instantie op Piet De Bel. Samen met Sebastien Bellin (23) – terug van een Italiaans avontuur – beheerst hij het luchtruim boven Wevelgem. En er loopt nog meer jong geweld rond op de West-Vlaamse pleintjes. Tom Van de Keere (23), Anthony Denoyel (23), Mathias Dejaeghere (19), Omar Sneed (23) : allen voelden zich bevrijd na het vertrek van Toroman. Des te opmerkelijker dus wanneer De Bel met volgende oneliner uitpakt : “Deze ploeg heeft een harde hand nodig. Iemand die af en toe eens op tafel klopt !”

Heette het dan niet dat de Joegoslavische coach te kritisch was voor zijn jonge spelers ? “Mja, misschien wel. Toch merk je dat de sfeer verbeterde sindsdien. Op training spelen sommige jongens veel relaxer nu. De angst verdween uit ons spel. Vooral bij Tom en Anthony zag je dat. De huidige coach spreken we bijvoorbeeld bij zijn voornaam aan, dat durfde niemand bij Toroman. Het zijn kleine dingetjes. Ik denk overigens niet dat de kritische aanpak van Toroman nefast was, maar wel zijn gebrek aan rotatie. De jongeren kregen veel te weinig speelgelegenheid. Terwijl ik voor aanvang van het seizoen dacht dat dat juist de sterkte van dit Wevelgem moest worden : we zouden drijven op het enthousiasme van een hele groep beloftevolle spelers. En juist daar schort het nu.

“In sommige wedstrijden hangen we niet genoeg aan elkaar, we peppen elkaar veel te weinig op. Wij zouden moeten spelen zoals Estaimpuis, als een hecht team, maar we lijken spijtig genoeg meer op een RB Antwerpen, dat qua intrinsieke klasse topdrie is, maar ook o zo wispelturig presteert. Eigenlijk hopen we dat Gregory Harris of Omar Sneed die leidersrol op zich nemen. De jonge Belgen kunnen dat toch niet opeisen ?”

Luc Margodt De interimcoach

“Je moet realistisch zijn, ik schat onze kansen op bekerwinst op 35 procent.” Bij Luc Margodt spoken ongetwijfeld de twee smadelijke competitienederlagen tegen Charleroi door het hoofd. “We kampen al een heel seizoen met een gebrek aan agressiviteit in de verdediging. Dat Julien Defossé in tien minuten vijftien punten kan maken, stoort mij geweldig. De tegenstander kan veel te eenvoudig in onze raket penetreren, een gevolg van onvoldoende communicatie en slecht teamwerk. Zaken waar ik al maanden op hamer. Vooral die gebrekkige onderlinge communicatie houdt mij bezig, maar dat is inherent aan een jonge ploeg, vermoed ik. Toch ga ik zeker niet klagen over deze jeugdige groep. Het zijn allemaal coachbare jongens. Ik vind dit trouwens een dankbare job, zelfs al zit je soms knarsetandend langs de kant.”

Hoe het ook zij, Wevelgem is één van de spectaculairste ploegen onder de basketbalelite. Een echt run & gun team. Qua aantal genomen driepunters prijkt ze op een derde plaats. Bovendien heeft ze met Omar Sneed de topschutter uit eerste klasse in de rangen (20.5 punten). Margodt beaamt : “We zijn een ploeg die op korte termijn perfect kan pieken. Het bereiken van die bekerfinale opent perspectieven naar volgend seizoen. Misschien kan Wevelgem nu iets makkelijker sponsors aanwerven en zo van een low-budgetteam naar een goede subtopper evolueren.

“Kijk, wij kunnen een heel seizoen met slechts acht man roteren, het gevaar voor overbelasting dreigt dus voortdurend. Nu komt Greg Harris terug uit blessure, samen met Sneed moet hij brokken maken. En hopelijk kunnen we Pietje ( De Bel, nvdr) iets beter in het spel betrekken. De komende competitiewedstrijden kunnen we alleszins goed gebruiken om ons voor te bereiden op de confrontatie met Charleroi. Want dat moet het hoogtepunt van ons seizoen worden !”

door Matthias Stockmans,

“De bekerfinale tegen Charleroi moet het hoogtepunt van ons seizoen worden.”