Wat heeft in Israël het meeste indruk op je gemaakt ?

Het museum van de holocaust. In een donkere kamer zijn duizenden kleine lampjes aangestoken – één per omgekomen kind. Er loopt een geluidsband met al hun namen. Dat was bijzonder indrukwekkend.

Kreeg je vaak de gelegenheid om dingen te bekijken ?

We zijn weinig buitengekomen, behalve om naar het strand te gaan. Op restaurant gaan we zelden. Waar we wel vaak naartoe trokken, was het zwembad van een luxehotel op zo’n vijf minuten van waar we woonden. We zaten op veertig minuten van de Middellandse Zee, op een uur van de Dode Zee, op enkele uren van de Rode Zee. Vooral de Dode Zee is de moeite waard. Je kunt er echt op je rug in liggen en de krant lezen – zoveel zout bevat het water. Nadien kun je beter een douche nemen. En met een schaafwonde in de Dode Zee stappen is een zeer pijnlijke affaire. Als het geregend heeft, stijgt het waterniveau gevoelig en beginnen alle planten rondom te bloeien. Het is machtig om te zien hoe snel het leven dan herneemt, maar als nadien de volgende hitte van iedere dag weer uitbreekt, sterft het ook allemaal vlug af.

De intifada begon enkele maanden na jullie aankomst in Israël. Hoe gingen jullie daar in die twee jaar mee om ?

Voor onze uitwedstrijden namen we een bus. Je weet hoeveel aanslagen op bussen er zijn, dat speelt voortdurend in je hoofd. Die aanslagen gebeuren op plaatsen waar veel volk verzameld is : een bus, restaurants, winkelstraten. Het is vanwege de angst dat ik naar België ben teruggekeerd. Nancy en ik zeggen dikwijls dat we daar eigenlijk twee jaar met vakantie zijn geweest. Behalve in januari en februari was het er altijd mooi weer. Het enige minpunt was dat we onze vrienden en onze familie misten.

De Israëli zijn gek van voetbal. Het was plezant om herkend te worden, vooral omdat de mensen je niet echt aanklampten. Natuurlijk voelde ik wel veel druk. Van de buitenlandse spelers wordt verwacht dat ze het niveau van hun team optillen, maar veel geduld hebben de mensen daar niet. Gelukkig kon ik me gemakkelijk aanpassen. Tijdens de afwezigheid van Nancy in de eerste maanden, en later voor de bevalling, kreeg ik het wel lastiger.

Interesseer je je nog altijd voor wat er daar gebeurt ?

Absoluut. Ik volg alles via teletekst. Als we iets over Israël horen, onderbreken we altijd ons gesprek. Het is een verschrikkelijk mooi land. Ik begrijp waarom de Palestijnen dat land willen en waarom de Israëli het niet willen loslaten. Je hebt er werkelijk alles : de zee, bergen om te gaan skiën, het klimaat…

Wat zijn je hobby’s ?

Ik heb geen hobby’s. Ik sta om zeven uur op, maak me klaar en vertrek naar La Louvière. In het begin van de namiddag keer ik terug. Binnenkort trekken we in ons huis in, momenteel wonen we nog in bij de ouders van Nancy. Ik moet toegeven dat ik niet veel uitvoer. Wat kun je nog ondernemen als er maar een paar uur tijd overblijven ? Gelukkig krijgen we veel hulp van de vader van Nancy. Ik hou me veel bezig met de kinderen : Dante is acht jaar, Kirina zeven maanden. De naam Dante komt van de Italiaanse schrijver en van Dante Brogno. Dante voetbalt ook : hij is aanvaller of middenvelder, en speelt bij de duiveltjes. Maar ik hoop dat hij geen profvoetballer wordt. Voor de meesten zit er straks hooguit een klein arbeidersloon in. Dan heb ik liever dat Dante goede punten haalt op school.

Hoe zijn jullie in hemelsnaam in Limburg beland ?

Ik heb in Aalst en in Gent gewoond, ik ben meer een stadsmens. Onze favoriete stad is momenteel Maastricht. Riemst is kalm, soms wat te kalm, maar ik kan het wel verdragen.

Hoe zou je Nancy omschrijven ?

Ze heeft zeer veel geduld, want ik ben zeker niet de gemakkelijkste. ( Nancy : “De laatste twee jaar heeft hij veel stress moeten verwerken”.) Ze is ongelooflijk liefdevol en begripvol. Een uitgesproken sociaal iemand ook.

Heb je al plannen voor na het voetbal ?

Ik heb voor mecanicien gestudeerd maar in veertien jaar tijd is dat beroep enorm geëvolueerd. Zoals zovelen hoop ik dat ik in het voetbal kan blijven. Volgend jaar ga ik de trainerscursus volgen. Er is de laatste tijd te veel gebeurd om daar nu al mee te beginnen.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content