De commerciële partners van de nationale ploeg zijn alvast minder wisselvallig dan de spelers. De prestaties en het imago van de Duivels slabakken. Tijd voor een signaal van de sponsors?

De berg Ararat domineert de skyline van de Armeense hoofdstad Jerevan. Op die plaats, waar volgens het Oude Testament de ark van Noach tot stilstand kwam, werd het stuurloze schip van de Rode Duivels definitief tot zinken gebracht. Na de catastrofale vertoning in La Coruña (5-0) toonde ook de schandelijke nederlaag tegen Armenië nog maar eens hoezeer de nationale ploeg het noorden kwijt is.

In de Armeense catacomben besloot Frankie Vercauteren om er de brui aan te geven, ontgoocheld door de prestaties en de houding van zijn ploeg. De balans na vijf wedstrijden onder Vercauteren oogt somber. Een jaar nadat de hoop opflakkerde door de prestaties op de Olympische Spelen, moet de nationale ploeg opnieuw van nul af aan herbeginnen. Het is tijd voor een radicale ommekeer. Vercauteren liet verstaan dat hij het niet meer kon opbrengen om jongens te coachen die nergens respect voor hebben. Maar kon hij dat vooraf niet inschatten? Waarom is hij ingegaan op het aanbod om de Rode Duivels te depanneren in afwachting van Dick Advocaat? Blijft een kapitein niet aan boord van zijn schip, zelfs bij een orkaan, zelfs bij zware fouten van zijn bemanning?

Nu de storm is gaan liggen, is het de hoogste tijd om de schade op te meten. Het imago van de nationale ploeg krijgt andermaal zware klappen. Hoeveel krediet hebben de Rode Duivels nog bij pers, publiek en sponsors? De commerciële partners van de voetbalbond die meegereisd waren naar Armenië, trokken niet meteen een vrolijk gezicht. “We zouden beter onder elkaar eens goed gaan eten in plaats van zulke kluchten te helpen organiseren”, zo mompelde één iemand. Een andere sponsor keek alvast vooruit naar Dick Advocaat, “die met harde hand de stal zal moeten uitmesten.” De verwachtingen zijn hooggespannen, er wacht de Nederlander een aartsmoeilijke opdracht. En als Advocaat redding zal brengen, wie zal hij meenemen aan boord van zijn ‘ark’ en wie niet?

De sponsors leken na het pijnlijke verlies in Armenië alvast meer aangeslagen dan sommige spelers. Een aantal internationals dacht er zelfs serieus over na om na de absolute snertwedstrijd toch nog eens vrolijk het Armeense nachtleven in te duiken. Philippe Collin was echter op zijn hoede. De voorzitter van de Technische Commissie reageerde razend toen hij lucht kreeg van de plannen. Een herhaling van wat in Bosnië was gebeurd, moest uitgesloten worden. Na de verlieswedstrijd konden meegereisde supporters toen in een bar foto’s nemen van een paar Rode Duivels in uitgelaten stemming.

Base-effect?

De diepe duik die de Rode Duivels op dit moment maken, laat de sponsors niet onbewogen. Door in de nasleep van Anderlecht-Standard afstand te nemen van de overtreding van Witsel, onderstreepte telecomoperator Base dat de (financiële) steun van sponsors niet langer onvoorwaardelijk is. Gezien de belabberde prestaties van de voorbije jaren zou het niet onlogisch zijn dat ook de partners van de nationale ploeg zich stilaan beginnen te roeren.

“Het zijn lastige tijden, maar een sponsor is er zowel in voor- als in tegenspoed”, zo vertelt Alain De Coster van Coca-Cola, die meereisde naar Armenië. De frisdrankgigant staat garant voor ongeveer 250.000 euro financiële steun, al gaat die niet alleen naar de nationale ploeg, maar ook naar de jeugdwerking van de voetbalbond en andere initiatieven. Ondanks de huidige malaise denkt Coca-Cola er toch over na om het sponsorcontract te verlengen. “We zullen wellicht tot een akkoord komen in juni”, bevestigt De Coster. “Ons bedrijf is normaal een synoniem van jeugd, plezier en succes, maar iedereen beseft dat het imago van de Duivels daar op dit moment niet mee overeenkomt. De negatieve resultaten van de ploeg stralen af op alles wat eromheen hangt. Toch willen we niet te werk gaan zoals Base. We geven onze opmerkingen wel door aan de bond, dat hoeft niet in de pers aan bod te komen.”

Een ongenoegen dat vaak besproken wordt onder de sponsors is de gebrekkige communicatie vanuit de bond. Ook De Coster legt de vinger op de wond: “Op dat vlak moet er echt iets veranderen. De voetbalbond zou beter communiceren met een klare stem. Nu is er te vaak een wirwar van meningen.”

Tijdens de trip naar Jerevan kon ook Micheline Melis van Carlo et Fils haar ontgoocheling niet verbergen. “Ondanks de 5-0-nederlaag in Spanje waren de meeste sponsors met hernieuwde moed naar hier gekomen”, zegt Melis. “De wedstrijd zou normaal de kers op de taart moeten zijn, maar de spelers geven mij niet echt de indruk dat ze fier zijn om België te mogen vertegenwoordigen.”

Carlo et Fils voorziet de Rode Duivels en hun entourage van kledij. Spelers als Daniel Van Buyten en Timmy Simons zijn elegante verschijningen in hun pak, maar anderen – zoals Kevin Mirallas en Eden Hazard – dragen het blijkbaar met tegenzin. Dat merkt ook Micheline Melis meteen op: “Sinds het vertrek van Robert Waseige gaat alles er nogal losjes aan toe. Het gebeurt regelmatig dat internationals hun kostuum vergeten of zelfs verliezen. Onze klanten zijn gevoelig voor het resultaat en het imago van de Rode Duivels. Mensen dragen graag hetzelfde pak als dat van een succesvolle ploeg. Ondanks alles blijven we voorlopig optimistisch.”

door pierre bilic

Een sponsor is er zowel in voor- als in tegenspoed.

Alain De Coster