Hoe zou de beste Belgische ploeg van de voorbije 25 jaar eruitzien ? Naar aanleiding van een kwarteeuw Sport/Voetbal Magazine brachten we in een 4-4-2-concept die spelers onder die in de competitie een hoofdrol opeisten.
Michel Preud’homme in de goal en niet Jean-Marie Pfaff ? Waarom Ludo Coeck in het middenveld en niet Frankie Vercauteren ? En waarom Franky Van der Elst als schokbreker voor de verdediging en niet René Vandereycken ? De samenstelling van het elftal dat een kwarteeuw Belgisch voetbal overbrugt, is uiteraard vatbaar voor discussie en polemiek. Er werd uiteindelijk in eer en geweten geoordeeld, waarbij de klemtoon werd gelegd op die spelers die niet alleen in de nationale ploeg een hoofdrol vervulden, maar ook in het kampioenschap. Dat keerde zich bijvoorbeeld tegen Jean-Marie Pfaff, die zijn glorieperiode bij Bayern München beleefde.
Natuurlijk vormden de prestaties met de Rode Duivels een belangrijke barometer. Het Belgische voetbal beleefde zijn gouden periode in de jaren tachtig toen België tijdens het EK in Italië de finale tegen (toen nog) West-Duitsland speelde en met 2-1 verloor. De spelers die toen aan de aftrap kwamen, vormen het geraamte van dit elftal : met Erik Gerets, Walter Meeuws, Michel Renquin, Erwin Vandenbergh en Jan Ceulemans staan er vijf van hen in dit team. Van de huidige generatie niet één. Ook niet bij de vijf invallers die werden geselecteerd. Het is tekenend voor de crisis die ons voetbal op dit moment doorworstelt. Ook in het elftal van de beste buitenlanders dat u op de volgende pagina’s aantreft, is de vertegenwoordiging van de huidige generatie heel beperkt : alleen Pär Zetterberg en Paul Okon kregen een plaats in de ploeg, twee voetballers die in de herfst van hun carrière toeven.
MICHEL PREUD’HOMME
24/01/1959
Standard (77-86), KV Mechelen (86-94)
Beleefde zijn absolute hoogtepunt toen hij in 1994, op het WK in Amerika, in de drukkende hitte buitenaardse prestaties leverde. Hij werd toen uitgeroepen tot de beste doelman van de wereld. Zijn lijstje met individuele en collectieve trofeeën en records is indrukwekkend. Preud’homme koppelde zijn klasse aan een onblusbare trainingsijver. Tegenwoordig is de Luikenaar technisch directeur van Standard.
ERIK GERETS
18/05/1954
Standard (74-83)
Weinig spelers ook die zo de geschiedenis van Standard markeerden als deze onverzettelijke Limburger met de wapperende manen. Brullend en briesend zweepte hij zijn ploeg op, met zijn offensieve bevliegingen zaaide hij vaak verwarring. In de nationale ploeg was Gerets het verlengstuk van de trainer. Logisch dat hij in die richting verderging : Gerets is nu trainer van de Duitse club VfL Wolfsburg.
WALTER MEEUWS
11/07/1951
Beerschot (74-78), Club Brugge (78-81), Standard (81-84), KV Mechelen (85-87)
Intelligent en welbespraakt : Walter Meeuws leed nooit aan een gebrek aan zelfvertrouwen. Hij voetbalde met allure en gedroeg zich ook buiten het veld zo. Meeuws was het hart van de verdediging, in de nationale ploeg bepaalde hij wanneer de buitenspelval werd opengetrokken, met zijn uitstraling dwong de ex-onderwijzer ontzag af. Meeuws is nu actief als consultant van VTM.
PHILIPPE ALBERT
10/08/1967
Sporting Charleroi (85-89), KV Mechelen (89-92), Anderlecht (92-94), Sporting Charleroi (99-00)
Aanvankelijk was Philippe Albert een ruwe verdediger die vooral teerde op zijn fysieke kwaliteiten en zichzelf moeilijk onder controle hield. Met dat atletisch vermogen groeide Albert uit tot een nauwelijks te passeren voorstopper. In de loop van de jaren maakte hij als voetballer een zelden geziene progressie. Vandaag verkoopt de Ardennees groenten en fruit in de omgeving van Charleroi.
MICHEL RENQUIN
03/11/1955
Standard (74-81), Anderlecht (81-82), Standard (85-88)
Hoewel hij het liefst als libero opereerde, maakte de Ardennees ophef als linksachter. Michel Renquin brak door tijdens het EK van 1980. Op het veld was hij van niemand bang, daarbuiten ging hij de controverse niet uit de weg. Op dit moment zoekt Renquin naar een job in de voetbalsport nadat hij bij tweedeklasser Virton als trainer ontslagen werd.
FRANKY VAN DER ELST
30/04/1961
RWDM (78-84), Club Brugge (84-99)
Ooit zette Henk Houwaart hem op het juiste spoor : hij hevelde Franky Van der Elst over van de positie van libero naar die van verdedigende middenvelder. Daar bloeide de Pajottenlander helemaal open : hij recupereerde veel ballen door zijn vermogen om tijdig te anticiperen. Als volksjongen in een volksclub paste Van der Elst met zijn aangeboren bescheidenheid wonderwel bij Club Brugge. Na zijn ontslag als trainer van Lokeren wacht hij nu op een nieuwe club.
ENZO SCIFO
19/02/1966
Anderlecht (84-87), Anderlecht (97-00), Charleroi (00-01)
Op zijn achttiende debuteerde hij in de hoofdmacht van Anderlecht en wat later in de nationale ploeg. Enzo Scifo is het zuiverste talent dat het Belgische voetbal ooit kende. Ondanks een fraaie palmares hadden velen nog meer verwacht van de middenvelder die altijd vond dat zijn kwaliteiten als orkestmeester te weinig werden gebruikt. Vandaag is Scifo trainer van tweedeklasser Tubeke.
MARC DEGRYSE
04/09/1965
Club Brugge (83-89), Anderlecht (89-95), AA Gent (98-99), GBA (99-02)
Schuchter stapte hij destijds bij Club Brugge binnen. In minder dan een jaar groeide Marc Degryse uit van nobody tot international maar zou in een glinsterende carrière nooit zijn afkomst vergeten. Met zijn techniek, versnelling, haarfijne voorzetten en het vermogen om snel te denken bleef Degryse tot in de herfst van zijn carrière een streling voor het oog. Inmiddels keerde hij terug naar de plaats waar het begon : Degryse is sportleider van Club Brugge.
LUDO COECK
25/09/1955
Anderlecht (74-83)
Joviaal en goedlachs : Ludo Coeck veroverde snel alle harten. De linksvoetige middenvelder was een rasvoetballer : hij dreef op zijn instinct, had een schitterende techniek en zijn schot haalde ooit een snelheid van 118 kilometer per uur. Maar Coeck straalde op het veld vooral charme uit. Toen hij in 1985 op 30-jarige leeftijd in een verkeersongeluk omkwam, bleef voetbalminnend België verweesd achter.
ERWIN VANDENBERGH
26/01/1959
Lierse (76-82), Anderlecht (83-86), AA Gent (90-94).
Zesmaal topschutter en 256 competitiedoelpunten : Erwin Vandenbergh was een pure goalgetter. Het past bij de stille Kempenaar dat hij ook de meest gemediatiseerde goal uit de Belgische voetbalgeschiedenis maakte : in 1982 scoorde hij op het WK in Spanje tegen regerend wereldkampioen Argentinië. De elegante Vandenbergh was ook een uitstekende voetballer. Vandaag is hij jeugdtrainer bij Westerlo.
JAN CEULEMANS
28/02/1957
Lierse (74-78), Club Brugge (78-92)
Veertien jaar het uithangbord van Club Brugge : Jan Ceulemans wilde vooral voetballen in een sfeer van rust en sereniteit. Daarom bleef hij blauw-zwart altijd trouw. De recordinternational was de verpersoonlijking van de bescheiden vedette : geen ronkende uitspraken, geen poespas, maar altijd vooropgaan in de strijd, niet met verfijning, maar met doorzettingsvermogen en volharding. Sinds medio 1999 is Ceulemans trainer van Westerlo.
door Jacques Sys
