In een relatieve stilte bereiden Club en Cercle zich voor op de derby van volgende zondag. Er zijn weinig verhitte discussies, weinig polemieken, nauwelijks blauw en groen in het stadsbeeld. Wel affiches voor de komende gemeenteraadsverkiezingen, politiek verdringt voor heel even de sport. De strijd om de opvolging van de afscheid nemende burgemeester Patrick Moenaert lijkt meer aandacht naar zich toe te zuigen dan een nieuwe clash tussen Club en Cercle.

Zelden voor een derby in eerste klasse waren de verschillen tussen blauw-zwart en groen-zwart zo groot als nu. Cercle voetbalde zaterdag tegen Lokeren verkrampt, er zit geen greintje vertrouwen in het team, Bob Peeters stond radeloos en reddeloos langs de lijn. Voorzitter Paul Vanhaecke trad na de wedstrijd de pers tegemoet, rustig en sereen, zoals dat hoort in een vereniging die zichzelf niet opblaast. Paniekvoetbal is echt het laatste wat Cercle gaat spelen. Dus kreeg Bob Peeters na een interne vergadering het verdere vertrouwen. En is het wachten op de ommekeer.

Het lijkt onwaarschijnlijk dat die er volgende zondag in de derby komt. Club voetbalt verre van academisch, maar het geeft wel blijk van veel fysieke en mentale kracht, van inzet en overgave. Het zijn wapens waar Georges Leekens van houdt en die horen bij de eigenheid van deze vereniging. Met dat engagement kwam Club vrijdag in Kortrijk ook terug na een 1-0-achterstand, tegen een ploeg die slim alle ruimtes afsloot. Met in de tweede helft een sterke Víctor Vázquez, de artiest die in een perfect uitgebalanceerd middenveld meer dan ooit de lijnen moet kunnen uitzetten, omringd door dienende spelers die lopen en wroeten, zoals bijvoorbeeld Jonathan Blondel of meer nog Jesper Jørgensen.

Vorig seizoen leek de Spanjaard een zaalvoetballer, hij oogde loom en sloom, nu zit er meer dynamiek in zijn spel, meer power, zelfs meer snelheid. Een extra troef voor Club Brugge, dat de blessuregolf geen halt kan toeroepen en nu naast Ryan Donk ook weer Lior Refaelov zag uitvallen. Het zet aan het denken dat de Israëliër na amper zes minuten alweer naar de kant moest. Te vroeg herbegonnen? In dat soort omstandigheden ligt de medische staf, niet voor het eerst, onder vuur maar pleegt niemand de schuld op zich te nemen.

Vreemd ook dat je bij Club Brugge weinig hoort over de optredens van Bojan Jorgacevic. Sinds de doelman nu bijna een jaar geleden van AA Gent overkwam, ontpopte hij zich niet bepaald tot een puntenpakker. De Serviër stond er ook vrijdag als een wassen beeld bij toen Ervin Zukanovic met een heerlijke vrijschop zijn ploeg op voorsprong bracht. Maar vooral: steeds weer blijken de zwakheden van Jorgacevic als hij de bal in de voeten krijgt. Dat wordt langzamerhand een probleem. Hoe goed Jorgacevic als lijnkeeper ook is, dat alleen volstaat in een topclub niet. De zoektocht naar een doelman verloopt bij Club niet gemakkelijk sinds Stijn Stijnen zichzelf buitenspel zette en Colin Coosemans veel te vroeg voor de leeuwen werd gegooid.

Het Belgisch voetbal kan weer normaal doen nadat de nationale ploeg tegen een nochtans mak voetballend Kroatië niet verder kwam dan een 1-1-gelijkspel. Niets bleef er over van het betoverende voetbal tegen Nederland, er waren nauwelijks flitsende combinaties en oude kwalen staken weer de kop op: meer spelers die naar de bal gingen dan voetballers die gretig in de diepte doken.

Te vaak in het voetbal worden momentopnames uitvergroot en opgeklopt. En iedereen draait mee in die spiraal. Ook in de competitie merk je het telkens weer. Toen Bergen sterk aan de competitie begon, riep Enzo Scifo in een interview dat hij ooit eens trainer wilde worden van Anderlecht. En nog maar twee weken geleden circuleerde in Charleroi de naam van Jacky Mathijssen als opvolger van Yannick Ferrera. Nu staan de Zebra’s op één punt van Bergen. En kan nadat de club zich bevrijdde uit de haast wurgende omknelling van Abbas Bayat eindelijk aan een nieuw tijdperk worden begonnen. Want wat was tot dusver het meest hallucinante beeld in deze nog prille competitie? De akelig lege tribunes bij iedere thuiswedstrijd van Sporting Charleroi, het troosteloze decor als antwoord op een wanbeleid.

DOOR JACQUES SYS

Te vaak worden momentopnames uitvergroot.