Ronald Vargas (32) tekende vorige week voor KV Oostende. In de zomer van 2008 gaf hij zijn eerste interview aan dit blad.
Toen Club Brugge in juni 2008 Ronald Vargas strikte, was de Venezolaan nog maar 21. In het begin van die maand had hij nog een fenomenale goal gemaakt én een assist gegeven tegen Brazilië, waardoor Venezuela voor het eerst in zijn geschiedenis won van de Goddelijke Kanaries. Het doelpunt ging de wereld rond en Vargas was plots hot. Hij kreeg zelfs felicitaties van Hugo Chávez, destijds nog president van Venezuela. Aanbiedingen van tal van ploegen, en niet de minste, stroomden binnen. Maar de onderhandelingen met blauw-zwart dateerden al van vóór die goal en de Venezolaan kwam zijn afspraak met Club Brugge na. ‘Er was een vertrouwensband gegroeid die ik met andere clubs niet had. Luc Devroe en de mensen met wie Club samenwerkt – Paul Courant en Dirk De Vriese – hebben er vanaf het begin geen twijfel over laten bestaan: ze hebben me altijd gesteund. Die steun, dat vertrouwen, daar gaat het bij mij om’, zei Vargas in zijn eerste grote interview met dit blad.
Dat vond plaats in een lokaaltje in Jan Breydel, met vader Pedro Vargas die discreet op de achtergrond bleef. Ronald, genoemd naar de Amerikaanse president Ronald Reagan, nam alle tijd voor het gesprek en was heel open, een attitude die nooit zou veranderen. Hij sprak zonder schroom over de nandrolonaffaire die hem een tijdje had achtervolgd. ‘De dokter van de nationale belofteploeg gaf me een injectie zonder dat ik wist wat hij in mijn lijf spoot. Hij zei dat het voor mijn eigen goed was. Wie was ik als zeventienjarige om die dokter tegen te spreken?’
Bij Club Brugge speelden destijds al een aantal Spaanstaligen, zoals de Paraguyaan Antolin Alcaraz en de Peruaan Daniel Chávez. Maar het was Ivan Leko die zich opwierp als Vargas’ mentor. De Kroaat, die het Spaans perfect beheerste na vier seizoenen bij Málaga, begon aan zijn laatste seizoen bij blauw-zwart. Op het veld had Vargas direct een goed gevoel met hem, omdat ‘hij ook een speler is die de bal graag voelt’.
De jonge Venezolaan zat toen nog vol dromen. Hij hoopte ooit voor Real Madrid te kunnen uitkomen, maar tal van blessures beslisten er anders over. Uiteindelijk leidde zijn carrière hem na Club Brugge nog naar Anderlecht, Balikesirspor, AEK Athene en de Newcastle Jets in Australië. Hij droomde ook, zei hij toen al lachend, van Dayana Sabrina Mendoza Moncana, miss Venezuela die toen net miss World was geworden. Maar hij trouwde in 2016 met de Belgische Justine Lowagie, uit Koksijde. Toch ook niet slecht…
